Eredu atomikoa

Demokrito

450 BCE

Demokrito bere aurrekoekin bat zetorren naturako aldaketak ez zirela «benetan» aldatzen. Bere ustez, dena zati txiki eta ikusezinaz osaturik zegoen.

Dalton

1803

Kimikaren testinguruan jatorri, oinarri zientifiko (frogatuekin) lehena.

Lewis

1902

Bere teorian, atomoa kubikoa da, eta kuboaren erpinetan elektroiak kokatzen dira. Elektroi-zortzikoteak atomoari egonkortasuna emango lioke, eta hori lortzeko elektroiak beste atomoekin konpartitzen saiatuko litzateke.

Thomson

1904

Thomson-en eredu atomikoa edo "pudin eredua", non elekroiak "masa" positiboaren barnean "fruitu" modukoak dira.

Rutherforden

1911

Atomoa ia hutsik dago. Alfa izpi gehienek atomoa zeharkatu dute desbideraketa minimoaz.
Atomoaren erdigunean atomoaren masaren %99a kontzentratzen da eta karga positiboa du. Bestela ezin da azaldu izpi batzuek atzerantz errebotatu izana.
Karga negatibodun elektroiek atomoaren "azalean" biratzen dute.

Bohrren

1913

Elektroiak zenbait energia-mailatan (n) kokatzen dira atomoaren nukleoaren inguruan biraka, orbita zirkularrak deskribatuz. Nukleotik hurbilen dagoen energia-maila (n=1) energia txikienekoa da; kanpoalderantz, energia handituz doa Elektroiak, energia txikieneko mailan hasi (n=1) eta energia handieneko mailak betetzen doaz Energia-maila bakoitzean elektroi kopuru zehatza sartzen da: lehenengoan 2, bigarrenean 8, hirugarrenean 18, laugarrenean 3 Energia-maila bakoitzeko elektroi kopurua 2n2 da

Sommerfelden

1916

Bohr-ren ereduaren hobetutako bertsio bat , zeinetan elektroien portaera, atomo barruan maila energetiko desberdineko existentziaren bitartez azaltzen du.

Erwin Schrödinger

1926

Schrödinger 1924an argitaratutako Louis de Broglieren ideien ondorioak lantzen hasi zen. Broglieren ideia horien arabera, partikula orok badu uhin bat berari lotua, eta partikula eta uhin izate bikoitzaren ondorio dira partikula horren ezaugarriak.