-
XVIII. mendea
Bildumazaletasunean du jatorria. . Beste garaietako objektuek balore berezia hartu, historiako momentu konkretuei egokitzeagatik.
Akademien garrantzia, arte ederrena bereziki.
Ondarea altxorra bezala kontsideratua.
Ondorioa: politika baten existentzia zeinak museoak balore propioak zituzten objektuak lortzen zuten balioa inkrementatu. -
XIX. mendea
Ondareari dokumentuaren balorea erantsiko zaio.Honek, ondarea soilik ongi kultural bateko objektu baten konfigurazioan laguntzeko tresna izateari utziko dio.
“Ongi kultural”-aren kontzeptua erabiltzen hasten da.
Asko hierarkizatutako gizarte batean, beti izanen dira sektore menderatzaileak gidatu eta kontrolatuko dutenak selekzio irizpideak.
Bertsio hierarkikoaren kritika ez da XX. mendera arte iristen -
XX.mendeko lehen erdia
Ondarea gizarteari, kolektibitateari binkulatzen da.
Komunitatearen papera oso garrantzitsua da, objektuak, eraikinak, etbr. bihurtzen direlako.
Ondarea kolektibitate edo kultur komunitate baten identitate kulturala ezpresatzen du.
Interpretazioa ondarearen dinamizazioa lortzen saiatzen da. -
XX. mendeko bigarren erditik gaurkotasunera
Eguneroko joera bat da ondarea beste errekurtso bat bezala interpretatzea.
Ondarea garapen ekonomikoaren faktore potentzial bat izan daiteke.
Komunitate batentzako diru-sartze bihurtzen ari dela pentsatzen hasten da.
Gaur egun, museoak onurak izan beharko lituzkeelako ideia sektorearen zati handi bat hartu du bere gain.
Ondare kulturala oraindik eraso fisikoei, desinteresari, ezjakintasunari eta errekurtso faltari lotua dago.