อารยธรรมยุคโบราณ

ยุคก่อนประวัติศาสตร์

Period: 9000 BCE to 2000 BCE

ลุ่มแม่น้ำหวางเหอ

8000 BCE

-วัฒนธรรมหยางเชา
-พบซากฟอสซิล "มนุษย์หลันเถียน"
-ขุดค้นมนุษย์หยวนโหม่ว

ซากโบราณสถานเมืองอุรุกซึ่งเป็นนครแห่งแรกๆ

5000 BCE

ชาวสุเมเรียนสร้างนครรัฐที่สำคัญหลายแห่ง อาทิ อูร์ (Ur) อุรุก (Uruk) ลากาซ (Lagash) และนิปเปอร์ (Nippur) เป็นต้น

แผนที่แสดงอาณาเขตรัฐที่สำคัญของชาวสุเมเรียน

4000 BCE

ชาวสุเมเรียนคิดค้นนวัตกรรมที่สำคัญ อาทิ ตัวอักษรลิ่มคูนิสฟอร์ม (Cuneiform) ล้อเกวียน รวมไปถึงระบบตัวเลข

ลุ่มแม่น้ำฉางเจียง

4000 BCE

-วัฒนธรรมหลงซาน
-รูปแบบภาชนะที่สำคัญ "ภาชนะ3ขา"
-เครื่องปั้นดินเผาไม่มีลวดลาย สีดำขัดเงา

ตัวอักษรลิ่มคูนิสฟอร์ม

3300 BCE

ตามตำนานของสุเมเรียน เชื่อว่าเป็นช่วงยุคสมัยของ กิลกาเมซ (Gilgamesh) กษัตริย์กึ่งเทพตามตำนาน

อารยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุ

3300 BCE

เป็นอารยธรรมยุคสัมริดในภูมิภาคตะวันตกเฉียงเหนือของเอเชียใต้ ดำรงอยู่ตั้งแต่ราว 3300 BCE ถึง 1300 BCE และยิ่งใหญ่ที่สุดในช่วงปี 2600 BCE ถึง 1900 BCE อารยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุ, อียิปต์โบราณ และ เมโสโปเตเมีย เป็นสามอารยธรรมยุคเริ่มแรกของโลก พื้นที่ที่เคยเป็นอารยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุ

อารยธรรมอียิปต์

3150 BCE

ประมาณ 3,150 ปีก่อนคริสตกาล พระเจ้าเมเนส (Menes) หรือนาเมอร์ (Narmer) สามารถรวบรวมเมืองต่างๆ ทั้งในอียิปต์บนและอียิปต์ล่างเข้าเป็นอาณาจักรเดียวกัน และตั้งเมืองเมมฟิส (Memphis) เป็นเมืองหลวง ประวัติศาสตร์ของอียิปต์ยุคราชวงศ์จึงเริ่มต้นขึ้น ประวัติศาสตร์ของอียิปต์อาจแบ่งออกได้เป็น 4 ยุค

กิลกาเมซ กษัตริย์ตามตำนานของชาวสุเมเรียน

2700 BCE

ซาร์กอนมหาราช (Sargon the Great) กษัตริย์แห่งเมืองอัคคาเดียน (Akkadian) ได้บุกพิชิตดินแดนของชาวสุเมเรียน นับเป็นจุดเริ่มต้นของจักรวรรดิอัคคาเดียน (Akkadian Empire) ซึ่งเป็นจักรวรรดิแห่งแรกของโลก

ยุคราชวงศ์เริ่มแรก

2686 BCE

โดยเริ่มตั้งแต่พระเจ้าเมเนส รวบรวมเมืองต่างๆ ได้ทั้งในอียิปต์ล้างและอียิปต์บนเข้าเป็นอาณาจักรเดียวกัน และเข้าสู่ราชวงศ์ที่ 1 และ 2 ยุคนี้เป็นยุคการสร้างอียิปต์ให้มีความเป็นปึกแผ่นเข็มแข็ง

มหาปิรามิดแห่งกีซา (Giza) ของฟาโรห์คูฟู (Khufu)

2600 BCE

เป็นพีระมิดในประเทศอียิปต์ที่มีความใหญ่โตและเก่าแก่ที่สุดในกลุ่มพีระมิดแห่งกีซา เชื่อกันว่าสร้างขึ้นในสมัย ฟาโรห์คูฟู (Khufu) แห่ง ราชวงศ์ที่ 4 ซึ่งปกครองอียิปต์โบราณ เมื่อประมาณ 2,600 ปีก่อนคริสตกาล หรือกว่า 4,600 ปีมาแล้ว เพื่อใช้เป็นที่เก็บรักษาพระศพ ไว้รอการกลับมาคืนชีพ

สฟิงซ์ (Sphinx)

2532 BCE

คือ องค์รักษ์ในรูปของรูปปั้นหิน ที่ถูกแกะสลักให้มีหัวและหน้าอกเป็นผู้ชาย และมีลำตัวเป็นสิงโต ชาวอียิปต์เชื่อกันว่าสฟิงซ์นั้นถูกสร้างขึ้น "เพื่อปกป้อง คุ้มครอง คอยขจัดวิญญาณชั่วร้ายไม่ให้มารบกวน

อารยธรรมอินเดีย

2500 BCE

อินเดีย เป็นต้นสายธารทางวัฒนธรรมของชาติตะวันออก ( ชนชาติในทวีปเอเชีย ) หลายชาติ เป็นแหล่งอารยธรรมที่เก่าแก่แห่งหนึ่งของโลก บางทีเรียกว่า “แหล่งอารยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุ” ( Indus Civilization ) อาจแบ่งยุคสมัยทางประวัติศาสตร์ของอินเดีย

สมัยก่อนประวัติศาสตร์ในอารยธรรมอินเดีย

2500 BCE

1 สมัยก่อนประวัติศาสตร์ ยุคโลหะของอินเดียเริ่มเมื่อผู้คนรู้จักใช้ทองแดงและสำริด เมื่อประมาณ 2,500 ปี ก่อนคริสต์ศักราช และรู้จักใช้เหล็กในเวลาต่อมา พบหลักฐานเป็นซากเมืองโบราณ 2 แห่ง ในบริเวณที่ราบลุ่มแม่น้ำสินธุ คือ
(1) เมืองโมเฮนโจ ดาโร ( Mohenjo Daro ) ทางตอนใต้ของประเทศปากีสถาน
(2) เมืองฮารับปา ( Harappa ) ในแคว้นปันจาป ประเทศปากีสถานในปัจจุบัน

ซาร์กอนมหาราช (Sargon the Great)

2330 BCE

ซาร์กอนมหาราช (Sargon the Great) กษัตริย์แห่งเมืองอัคคาเดียน (Akkadian) ได้บุกพิชิตดินแดนของชาวสุเมเรียน นับเป็นจุดเริ่มต้นของจักรวรรดิอัคคาเดียน (Akkadian Empire) ซึ่งเป็นจักรวรรดิแห่งแรกของโลก

ยุคราชวงศ์เก่า

2181 BCE

โดยเริ่มจากราชวงศ์ที่ 3 อียิปต์ประสบความวุ่นวายทางการเมือง มีการย้ายเมืองหลวงไปตามเมืองต่างๆ แต่หลังจากนั้นก็มีราชวงศ์อียิปต์ปกครองต่อมาอีก 2 ราชวงศ์ คือ ราชวงษ์ที่ 9 และ 10 ในยุคนี้อียิปต์มีฟาโรห์

อาณาเขตของจักรวรรดิอัคคาเดียน

2100 BCE

จักรวรรดิอัคคาเดียนล่มสลาย ชาวสุเมเรียนกลับมามีอำนาจอีกครั้ง โดยมีศูนย์กลางอยู่ที่นครอูร์ (เรียกยุคสมัยนี้ว่า ยุคราชวงศ์อูร์ที่ 3 : Ur III) นอกจากนี้ชาวสุเมเรียน ยังริเริ่มในการสร้างศาสนสถานที่สำคัญ อย่างซิกกูแรต (Ziggurat) อีกด้วย

ยุคราชวงศ์กลาง

2040 BCE

อยู่ในช่วง 2,040-1,782 ปีก่อนคริสตกาล ระหว่างราชวงศ์ที่ 11-13 ฟาโรห์ที่มีบทบาทในการสร้างความรุ่งเรืองให้กับอียิปต์ในยุคนี้คือ อเมนเนมเฮตที่หนึ่ง (Amenemhet I) จนเรียกได้ว่าเป็นยุคทองของอียิปต์ด้านเศรษฐกิจ สถาปัตยกรรม การสร้างคลองติดต่อไปถึงทะเลแดง การสร้างเขื่อนกั้นน้ำ

ซิกูแรต ศาสนสถานของชาวสุเมเรียน

2000 BCE

กลุ่มชนเผ่าทะเลทรายที่เรียกว่า ชาวอะมอไรต์ (Amorite) ได้บุกพิชิตดินแดนของชาวสุเมเรียน พวกเขาได้สร้างนครที่สำคัญอย่าง บาบิโลน (Babylon)

ชาวอัสซีเรีย (Assyrian)

1900 BCE

ชาวอัสซีเรีย (Assyrian) เริ่มสร้างอำนาจอยู่ทางตอนเหนือของดินแดนเมโสโปเตเมีย พวกเขาก่อตั้งจักรวรรดิอัสซีเรียแรก (First Assyrian Empire)

ฮัมมูราบี (Hammurabi)

1792 BCE

ยุคสมัยแห่งฮัมมูราบี (Hammurabi) กษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่ของบาบิโลน พระองค์ได้ก่อตั้งจักรวรรดิบาบิโลน (Babylonian Empire) และเข้ายึดครองดินแดนเมโสโปเตเมียไว้ได้ทั้งหมด อีกหนึ่งผลงานชิ้นสำคัญ คือ ประมวลกฎหมายตาต่อตาฟันต่อฟัน

ฟาโรห์อเมเนมเฮตที่1

1782 BCE

เป็นฟาโรห์แห่งอียิปต์โบราณพระองค์แรกจากราชวงศ์ที่สิบสอง ซึ่งเป็นราชวงศ์ที่ถือว่าเป็นยุคทองของสมัยราชอาณาจักรกลางแห่งอียิปต์

แผนที่จักรวรรดิบาบิโลน ภายใต้การนำของมูฮัมหมัด

1781 BCE

จักรวรรดิบาบิโลน พิชิตจักรวรรดิอัสซีเรียแรก

ราชวงโจว

1776 BCE

-แนวคิดโอรสแห่งสวรรค์ -กำเนิดลัทธิขอธิขงจื้อและลัทธิเต๋า -ประดิษฐ์เข็มและตะเกียบ

กฎหมายตาต่อตา ฟันต่อฟัน(an eye for eye, atooth for a tooth)

1745 BCE

ในการลงโทษ กล่าวคือ ให้ใช้การทดแทนความผิดด้วยการกระทำอย่างเดียวกัน

พวกฮิกโซส (Hyxsos)

1672 BCE

การรุกรานของกลุ่มชนปศุสัตว์เร่ร่อนคือ พวกฮิกโซส (Hyksos) ซึ่งก่อนหน้านี้ได้เข้ายึดครองซีเรีย ปาเลสไตน์ และเอเชียไมเนอร์ได้แล้ว เพราะพวกฮิกโซสมีความเก่งกาจในการรบกว่าชาวอียิปต์ ทำให้สามารถครอบครองอียิปต์ไว้ได้ตั้งแต่ 1,670-1,570 ปีก่อนคริสตกาล แต่เนื่องด้วยอียิปต์มีความเจริญที่เหนือกว่า พวกฮิกโซสจึงเป็นฝ่ายรับความเจริญไปจากอียิปต์ จึงทำให้อารยธรรมอียิปต์ไม่ขาดความต่อเนื่องแต่อย่างใด

ชาวคาสไซต์ (Kassite)

1595 BCE

ชาวคาสไซต์ (Kassite) กลุ่มชนโบราณจากอิหร่าน บุกพิชิตจักรวรรดิบาบิโลน

ยุคราชวงศ์ใหม่

1570 BCE

อยู่ในช่วง 1,570-332 ก่อนคริสตกาล ระหว่างราชวงศ์ที่ 18-31 เมื่อ ชาวอียิปต์ได้ก่อกบฏและมีชัยเหนือชาวฮิกโซส จึงเริ่มราชวงศ์ที่ 18 และขยายอำนาจการปกครองไปยังดินแดนซีเรีย ปาเลสไตน์และฟินิเซีย เพาะมีอาณาเขตกว้างมากขึ้น สมัยนี้จึงได้รับการขนานนามว่า “สมัยจักรพรรดิ” (Empire)

สมัยอารยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุ

1500 BCE

อารยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุ
1. สมัยอารยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุ (ประมาณ 2,500-1,500 ปี ก่อนคริสต์ศักราช ถือว่าเป็นสมัยอารยธรรม) “กึ่งก่อนประวัติศาสตร์” เพราะมีการค้นพบหลักฐานจารึกเป็นตัวอักษรโบราณแล้วแต่ยังไม่มีผู้ใดอ่านออก และไม่แน่ใจว่าเป็นตัวอักษรหรือภาษาเขียนจริงหรือไม่
ศูนย์กลางความเจริญอยู่ที่เมืองโมเฮนโจดาโร และเมืองฮารัปปา ริมฝั่งแม่น้ำสินธุประเทศปากีสถานในปัจจุบัน สันนิษฐานว่าเป็นอารยธรรมของชนพื้นเมืองเดิม ที่เรียกว่า “ทราวิฑ” หรือพวกดราวิเดียน

ชาวอัสซีเรีย

1360 BCE

ชาวอัสซีเรียกลับมามีอำนาจอีกครั้ง ก่อตั้งจักรวรรดิอัสซีเรียกลาง (Middle Assyrian Empire)

รถม้าศึกของชาวอัสซีเรีย

1250 BCE

สัณนิษฐานว่า ชาวอัสซีเรียริเริ่มการใช้อาวุธที่ทำจากเหล็ก และใช้รถม้าในการทำสงคราม

ทิกลัธ พิเลเซอร์ที่ 1 (Tiglath Pileser I)

1115 BCE

จักรวรรดิอัสซีเรียกลาง รุ่งเรืองถึงขีดสุดในสมัย ทิกลัธ พิเลเซอร์ที่ 1 (Tiglath Pileser I)

สมัยโบราณ

Period: 1113 BCE to 1776 BCE

ราชวงศ์ชาง

1112 BCE

-ใช้ตัวหนังสือรูปภาพเขียนบนกระดองเต่าเรียกว่า"กระดูกเสี่ยงทาย"
-ทำเครื่องใช้ด้วยสำริด
-นับถือ"ชางตี้"เทพเจ้าการเพาะปลูก
-อาณัติแห่งสวรรค์

จักรวรรดิอัสซีเรียกลางล่มสลาย

1000 BCE

ในปลายศตวรรษที่ 7 ก่อนคริสต์ศักราช โดยถูกพิชิตจากพันธมิตรของบาบิโลนและมีดส์ที่อยู่ภายใต้การปกครองของอัสซีเรียมากประมาณศตวรรษหนึ่ง ถึงแม้ว่าใจกลางอัสซีเรียเสียหายหนักมากจากการพิชิตมีเดีย-บาบิโลเนียของจักรวรรดิอัสซีเรีย

สองพี่น้องฝาแฝดได้รับการเลี้ยงดูจากแม่หมาป่า

753 BCE

ตำนานการก่อตั้งกรุงโรมปรากฏอยู่ในบันทึกของพลูทาร์ก นักปราชญ์กรีก และลิวี นักประวัติศาสตร์ชาวโรมัน โดยตำนานกล่าวว่า โรมุลุสและแรมุสถูกทิ้งไว้ริมแม่น้ำไทเบอร์มาตั้งแต่แบเบาะ และเติบโตขึ้นจากการเลี้ยงดูของหมาป่า เมื่ออายุ 18 ปี โรมุลุสและแรมุสออกเดินทางจากหมู่บ้านเพื่อไปตั้งหมู่บ้านใหม่ หมู่บ้านของโรมุลุสชื่อ "โรม" หมู่บ้านของแรมุสชื่อ "รีมอเรีย" (ปัจจุบัน ไม่มีผู้ใดทราบตำแหน่งที่แน่นอนของหมู่บ้านนี้แล้ว)

เริ่มต้นจักรวรรดิอัสซีเรียใหม่ (Neo Assyrian Empire)

744 BCE

ทิกลัธ พิเลเซอร์ที่ 3 (Tiglath Pileser III)

744 BCE

ชาวอัสซีเรียกลับมามีอำนาจอีกครั้งหนึ่ง ภายใต้การนำของ ทิกลัธ พิเลเซอร์ที่ 3 (Tiglath Pileser III) เริ่มต้นจักรวรรดิอัสซีเรียใหม่ (Neo Assyrian Empire)

ซาร์กอนที่ 2

722 BCE

ยุคทองของจักรวรรดิอัสซีเรียใหม่ ภายใต้ ซาร์กอนที่ 2 (Sargon II) ผู้พิชิตบาบิโลนและอิสราเอล

ชาวอัสซีเรียน

700 BCE

700 ปีก่อนคริสตกาล อียิปต์ก็พ่ายแพ้ต่อชาวอัสซีเรียน และเมื่ออาณาจักรเปอร์เซียได้เข้ายึดครองเมโสโปเตเมีย อียิปต์ก็ตกเป็นส่วนหนึ่งของเปอร์เซีย

สมัยประวัติศาสตร์ในอารยธรรมอินเดีย

700 BCE

สมัยประวัติศาสตร์ อินเดียเข้าสู่ “สมัยประวัติศาสตร์” เมื่อมีการประดิษฐ์ตัวอักษรขึ้นใช้ประมาณ 700 ปี ก่อนคริสต์ศักราช โดยชนเผ่าอินโด – อารยัน ( Indo – Aryan ) ซึ่งตั้งถิ่นฐานในบริเวณลุ่มแม่น้ำคงคา
(1) ประวัติศาสตร์สมัยโบราณ เริ่มตั้งแต่การถือกำเนิดตัวอักษรอินเดียโบราณ ที่เรียกว่า “บรามิ ลิปิ” ( Brahmi lipi ) เมื่อประมาณ 700 ปีก่อนคริสต์ศักราช และสิ้นสุดในราวคริสต์ศตวรรษที่ 6 ซึ่งตรงกับสมัยราชวงศ์คุปตะ ( Gupta ) เป็นยุคสมัยที่ศาสนาพราหมณ์ ฮินดู และพระพุทธศาสนาได้ถือกำเนิดขึ้นแล้ว

หอสมุดแห่งนิเนเวห์

668 BCE

ยุคสมัยของ อัสซูร์นาซิร์ปาล (Ashurbanipal) กษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่องค์สุดท้ายของอัสซีเรีย พระองค์ได้สร้างสิ่งก่อสร้างสำคัญอย่าง หอสมุดแห่งนครนิเนเวห์ (Library of Nineveh) ) สถานที่ที่เก็บรวบรวมศาสตร์ความรู้ และบันทึกสำคัญทางประวัติศาสตร์ของอารยธรรมเมโสโปเตเมีย

นาโบโปลัสซาร์(Nabopolassar)

616 BCE

นาโบโปลัสซาร์ (Nabopolassar) ผู้นำของชาวคาลเดียน (Chaldean) บุกยึดครองบาบิโลน และตั้งตนเป็นกษัตริย์แห่งบาบิโลน

แผนที่จักรวรรดิบาบิโลนใหม่

612 BCE

ต่อมานาโบโปลัสซาร์ ร่วมมือกับนครรัฐอื่น ๆ โค่นล้มจักรวรรดิอัสซีเรียใหม่ได้สำเร็จ นับเป็นจุดเริ่มต้นของจักรวรรดิบาบิโลนใหม่ (Neo Babylonian Empire)

สวนลอยบาบิโลน

600 BCE

เชื่อกันว่าในยุคสมัยของนาโบโปลัสซาร์ ได้มีการสร้างสิ่งก่อสร้างอัศจรรย์อย่าง สวนลอยบาบิโลน (Hanging Garden of Babylon) อีกด้วย

สมัยพระเวท

600 BCE

สมัยพระเวท ( ประมาณ 1,500-600 ปีก่อนคริสต์ศักราช ) เป็นอารยธรรมของชนเผ่าอินโด-อารยัน ( Indo-Aryan ) ซึ่ง อพยพมาจากเอเชียกลาง เข้ามาตั้งถิ่นฐานในบริเวณที่ราบลุ่มแม่น้ำสินธุและคงคาโดยขับไล่ชนพื้น เมืองทราวิฑให้ถอยร่นลงไปทางตอนใต้ของอินเดีย สมัยพระเวทแสดงถึงความเจริญรุ่งเรืองของศาสนาพราหมณ์ หลักฐานที่ทำให้ทราบเรื่องราวของยุคสมัยนี้ คือ “คัมภีร์พระเวท” ซึ่งเป็นบทสวดของพวกพราหมณ์ นอกจากนี้ยังมีบทประพันธ์มหากาพย์ที่ยิ่งใหญ่อีก 2 เรื่อง คือ มหากาพย์รามายณะและมหาภารตะ บางทีจึงเรียกว่าเป็นยุคมหากาพย์

ทางทิศตะวันออกของดินแดนเมโสโปเตเมีย

550 BCE

ทางทิศตะวันออกของดินแดนเมโสโปเตเมีย ไซรัสมหาราช (Cyrus the Great) ได้ก่อตั้งจักรวรรดิเปอร์เซีย (Persian Empire) ขึ้นมา

สมัยหลังราชวงศ์คุปตะ

550 BCE

สมัยหลังราชวงศ์คุปตะ หรือยุคกลางของอินเดีย ( ค.ศ.550 – 1206 ) เป็นยุคที่จักรวรรดิแตกแยกเป็นแคว้นหรืออาณาจักรจำนวนมาก ต่างมีราชวงศ์แยกปกครองกันเอง

พระเจ้าไซรัสมหาราช

539 BCE

จักรวรรดิเปอร์เซียของไซรัสมหาราช บุกพิชิตจักรวรรดิบาบิโลนใหม่ นับแต่นั้นมา ดินแดนเมโสโปเตเมียจึงตกเป็นส่วนหนึ่งของจักรวรรดิเปอร์เซีย

การประชุมวุฒิสภาชิกโรมัน

509 BCE

ระบอบกษัตริย์ของโรมันถูกล้มล้าง โรมันเปลี่ยนแปลงการปกครองเป็นสาธารณรัฐโรมัน (Roman Republic) ที่ถูกปกครองโดยวุฒิสภาชิก (สภาซีเนต | Senate) ซึ่งมีกงสุล (Consult) จำนวนสองคนเป็นผู้นำ โดยผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันในแต่ละปี

กษัตริย์ทั้ง 7 พระองค์ ในสมัยราชอาณาจักรโรมัน

509 BCE

ยุคสมัยของราชอาณาจักรโรมัน (Kingdom of Roman) ที่ถูกปกครองภายใต้ระบอบกษัตริย์ทั้งสิ้น 7 พระองค์ โดยมีโรมิวลุสเป็นปฐมกษัตริย์แห่งโรมัน

การปกครองของพระเจ้าอเล็กซานเดอร์มหาราช

332 BCE

และประมาณ 332 ปีก่อนคริสตกาล ดินแดนอารยธรรมทั้งเมโสโปเตเมีย เปอร์เซีย และอียิปต์ก็ได้ตกอยู่ภายใต้อำนาจการปกครองของพระเจ้าอเล็กซานเดอร์มหาราช

สมัยจักรวรรดิคุปตะ

320 BCE

สมัยจักรวรรดิคุปตะ ( Gupta ) ประมาณ ค.ศ.320-550 พระเจ้าจันทรคุปต์ที่ 1 ต้นราชวงศ์คุปตะได้ทรงรวบรวมอินเดียให้เป็นจักรวรรดิอีกครั้งหนึ่ง ได้ชื่อว่าเป็นยุคทองของอินเดีย มีความเจริญรุ่งเรืองในทุก ๆ ด้าน ทั้งด้านศิลปวัฒนธรรม การเมือง การปกครอง ปรัชญาและศาสนา ตลอดจนการค้าขายกับต่างประเท

สมัยพุทธกาล

300 BCE

สมัยพุทธกาล หรือสมัยก่อนราชวงศ์เมารยะ ( Maurya ) ประมาณ 600-300 ปีก่อนคริสต์ศักราช ) เป็นช่วงที่อินเดียถือกำเนิดศาสนาที่สำคัญ 2 ศาสนา คือ ศาสนาพุทธและศาสนาเชน พระเจ้าจันทรคุปต์ปฐมกษัตริย์ราชวงศ์เมารยะได้รวบรวมแว่นแคว้นในดินแดนชมพู ทวีปให้เป็นปึกแผ่น สมัยราชวงศ์เมารยะ พระพุทธศาสนาได้รับการอุปถัมภ์ให้เจริญรุ่งเรือง โดยเฉพาะในสมัยพระเจ้าอโศกมหาราช ( Asoka ) ได้ เผยแพร่พระพุทธศาสนาในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ซึ่งเผยแพร่เข้าสู่แผ่นดินไทยในยุคสมัยที่ยังเป็นอาณาจักรทวารวดี

สงครามพิวนิกระหว่างโรมันกับคาร์เทจ

264 BCE

โรมันทำสงครามกับจักรวรรดิคาร์เทจ (Carthage Empire) ในแอฟริกาเหนือ เกิดเป็นสงครามพิวนิก (Punic Wars) รวมทั้งสิ้นสามครั้ง สงครามจบลงด้วยชัยชนะของโรมัน

สมัยจักรวรรดิ

Period: 222 BCE to 1644

ราชวงศ์จิ๋นหรือฉิน

221 BCE

-ปกครองแบบจิ๋นชีฮ่องเต้
-สร้างกำแพงเมืองจีน
-ใช้เหรียญกษาปณ์

ฮันนิบาลนำกองทัพช้างบุกกรุงโรม

218 BCE

แม่ทัพของคาร์เทจได้ยกกองทัพช้างข้ามเทือกเขาแอลป์และบุกโจมตีกรุงโรม แต่สุดท้ายกองทัพโรมันก็สามารถขับไล่กองทัพของฮันนิบาลได้

ราชวงศ์ฮั่น

206 BCE

-ยุคทองการค้า เส้นทางสายไหม
-ศาสนาพุทธเริ่มมา
-สอบคัดเลือกราชการ

สมัยราชวงศ์กุษาณะ

200 BCE

สมัยราชวงศ์กุษาณะ ( ประมาณ 200 ปีก่อนคริสต์ศักราช – ค.ศ.320 ) พวกกุษาณะ (Kushana ) เป็น ชนต่างชาติที่เข้ามารุกรานและตั้งอาณาจักรปกครองอินเดียทางตอนเหนือ กษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่ คือ พระเจ้ากนิษกะ รัชสมัยของพระองค์อินเดียมีความเจริญรุ่งเรืองทางด้านศิลปวิทยาการแขนงต่าง ๆ โดยเฉพาะด้านการแพทย์ นอก จากนั้น ยังทรงอุปถัมภ์พระพุทธศาสนา ( นิกายมหายาน ) ให้เจริญรุ่งเรือง โดยจัดส่งสมณทูตไปเผยแพร่พระศาสนายังจีนและทิเบต มีการสร้างพระพุทธรูปที่มีศิลปะงดงาม และสร้างเจดีย์ใหญ่ที่เมืองเปชะวาร์

กบฏกลาดิเอเตอร์นำโดยสปาร์ตาคัสเข้าต่อสู้กับกองทัพโรมัน

73 BCE

สปาร์ตาคัส (Spartacus) นำเหล่านักสู้กลาดิเอเตอร์ (Gladiator) ก่อกบฏต่อโรมัน

จูเลียส ซีซาร์ (Julius Caesar) รัฐบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ของโรมัน

45 BCE

ผู้เป็นคู่แข่งทางการเมืองของเขาได้ ซีซาร์สถาปนาตนเองเป็นผู้เผด็จการครองอำนาจเบ็ดเสร็จในกรุงโรมแต่เพียงผู้เดียว

ซีซาร์ถูกลอบสังหารโดยเหล่าวุฒิสมาชิก

44 BCE

ก่อให้เป็นเกิดสงครามกลางเมืองในโรมันเพื่อแย่งชิงอำนาจกัน

Battle of Actium

31 BCE

ทายาทของซีซาร์นามว่า ออกตาเวียน (Octavian) มีชัยเหนือ มาร์ก แอนโทนี (Marc Anthony) และพระนางคลีโอพัตราแห่งอียิปต์ (Cleopatra) ในยุทธนาวีแอกทีอุม (Battle of Actium)

จักรพรรดิออกัสตัส จักรพรรดิพระองค์แรกของโรมัน

27 BCE

ออกตาเวียนเอาชนะคู่แข่งได้ทั้งหมด ยุติสงครามกลางเมืองในโรมัน ออกตาเวียนสถาปนาตนเองเป็นจักรพรรดิพระองค์แรกของโรมันในนาม จักรพรรดิออกัสตัส (Augustus) จุดเริ่มต้นของยุคจักรวรรดิโรมัน (Roman Empire)

กองทัพโรมันยึดครองเกาะอังกฤษ

43

โรมันยึดครองเกาะอังกฤษ

จักรพรรดิเนโรเผากรุงโรม

64

จักรพรรดิเนโร (Nero) สั่งให้เผากรุงโรมเพื่อก่อสร้างพระราชวังใหม่ พระองค์เป็นหนึ่งในจักรพรรดิที่โหดร้ายและวิปลาสมากที่สุดของโรมัน

Colosseum

72

สนามกีฬาโคลอสเซียม (Colosseum) ถูกก่อสร้างขึ้น

Hadrian Wall

122

โรมันก่อสร้างกำแพงฮาเดรียน (Hadrian Wall) ทางตอนเหนือของอังกฤษ เพื่อป้องกันจากการรุกรานของชนป่าเถื่อนชาวเคลต์ (Celt)

ราชวงศ์จิ้น

256

-สิ้นสุดยุคสามก๊ก
-เหตุการณ์ 8 อ๋องชิงบัลลังก์

จักรพรรดิคอนสแตนติน

306

จักรพรรดิคอนสแตนติน (Constantine) ทรงเป็นจักรพรรดิโรมันพระองค์แรกที่นับถือศาสนาคริสต์ โดยก่อนหน้านั้น ศาสนาคริสต์ถือเป็นสิ่งต้องห้ามในโรมัน ผู้นับถือศาสนาหลายแสนคนถูกสังหารและจับทรมาน

จักรพรรดิทีโอโดเซียสที่ 1 (Theodosius)

380

จักรพรรดิทีโอโดเซียสที่ 1 (Theodosius) ประกาศรับรองให้ศาสนาคริสต์เป็นศาสนาประจำโรมัน กรุงโรมเป็นศูนย์กลางของศาสนาคริสต์นับตั้งแต่นั้น

จักรวรรดิโรมันถูกแบ่งแยกออกเป็นสองส่วน

395

จักรวรรดิโรมันถูกแบ่งแยกออกเป็น 2 ส่วนคือ จักรวรรดิโรมันตะวันตก (Western Roman) ที่มีศูนย์กลางอยู่ที่กรุงโรม กับจักรวรรดิโรมันตะวันออก (Eastern Roman Empire) ที่มีศูนย์กลางอยู่ที่กรุงคอนสแตนติโนเปิล (Constantinople)ซึ่งจักรวรรดิโรมันตะวันออกหรือในเวลาต่อมาคือ จักรวรรดิไบแซนไทน์ (Byzantine) จะดำรงอยู่ยาวนานกว่าหนึ่งพันปี จนกระทั่งล่มสลายลงในปี ค.ศ. 1453

กองทัพชนเผ่าเยอรมันบุกยึดกรุงโรม จุบจดจบของจักรวรรดิโรมันตะวันตก

476

จักรวรรดิโรมันตะวันตกล่มสลายจากการรุกรานของชนเผ่าเยอรมัน (Germanic Tribes) จุดสิ้นสุดของประวัติศาสตร์โลกยุคโบราณ และเริ่มต้นประวัติศาสตร์ยุคกลาง

ราชวงศ์สุย

589

-ขุดคลองเชื่อมแม่น้ำหวางเหอกับแม่น้ำฉางเจียง
-สอบคัดเลือกราชการในตำแหน่ง"จอหงวน

ราชวงศ์ถัง

618

-ยุคทองอารยธรรมจีน
-นครฉางอาน
-ศิลปะรุ่งเรือง

ราชวงศ์ซ่ง

960

-การเดินเรือสำเภาก้าวหน้า
-ประดิษฐ์แท่นพิมพ์หนังสือ
-รู้จักการใช้เข็มทิศ ลูกคิด
-ฝังเข็มรักษาโลก

สมัยสุลต่านแห่งเดลฮี

1206

สมัยสุลต่านแห่งเดลฮี หรืออาณาจักรเดลฮี ( ค.ศ. 1206-1526 ) เป็นยุคที่พวกมุสลิมเข้ามาปกครองอินเดีย มีสุลต่านเป็นผู้ปกครองที่เมืองเดลฮี

ราชวงศ์หยวน

1279

-มองโกลเข้ามาปกครอง(กุบไลข่าน)
-ตะวันตกติดต่อค้าขายมาก
-กุยไล ข่าน เป็นฮ่องเต้

ราชวงศ์หมิง

1368

-สามก๊กไซอิ๋ว
-ส่งเสริมการเดินเรือออกทะเล

สมัยจักรวรรดิโมกุล

1526

สมัยจักรวรรดิโมกุล ประมาณ ค.ศ. 1526 – 1858 พระเจ้าบาบูร์ ผู้ก่อตั้งราชวงศ์โมกุลได้รวบรวมอินเดียให้เป็นปึกแผ่นอีกครั้งหนึ่ง ได้ชื่อว่าเป็นจักรวรรดิอิสลามและเป็นราชวงศ์สุดท้ายของอินเดีย โดยอินเดียตกเป็นอาณานิคมของอังกฤษในปี ค.ศ. 1858
กษัตริย์ราชวงศ์โมกุลที่ยิ่งใหญ่ คือ พระเจ้าอักบาร์มหาราช ( Akbar ) ทรงทะนุบำรุงอินเดียให้มีความเจริญรุ่งเรืองในทุก ๆ ด้าน และในสมัยของชาห์ เจฮัน ทรงสร้าง “ทัชมาฮัล” ซึ่งเป็นอนุสรณ์แห่งความรัก เป็นงานสถาปัตยกรรมที่ผสมผสานศิลปะอินเดียและเปอร์เซียที่มีความงดงามยิ่ง

ราชวงศ์ชิง

1644

-เผ่าแมนจู
-เสื่อมถอยความเจริญทุกด้าน
-สงครามฝิ่น
-พระนางซูสี่ไทยเฮา เข้ามามีอิทธิพล

สมัยใหม่

Period: 1911 to 1948

สาธารณรัฐจีน

1912

-ดร.ชุน บัตแฮน
-เป็นประชาธิปไตย
-โค่นล้มรัฐบาลแมนจูและจัดตั้งรัฐบาลประชาชน

สมัยกลางและสมัยใหม่ในอารยธรรมอินเดีย

1947

ประวัติศาสตร์สมัยกลาง เริ่มตั้งแต่เมื่อราชวงศ์คุปะสิ้นสุดลง ประมาณคริสต์ศตวรรษที่ 6 จนถึงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 16 เมื่อกษัตริย์มุสลิมสถาปนาราชวงศ์โมกุล ( Mughul ) และเข้าปกครองอินเดีย ประวัติศาสตร์สมัยใหม่ เริ่มตั้งแต่ต้นราชวงศ์โมกุล ในราวคริสต์ศตวรรษที่ 16 จนถึงการได้รับเอกราชจากอังกฤษ ในปี ค.ศ. 1947

สาธารณรัฐประชาชนจีน

1949

-เหมา เจ๋อตุง ปกครองด้วยระบอบคอมมิวนิสต์
-ปฏิวัติทางวัฒนธรรม
-หนังสือปกแดง