Mulleres do mar

  • 1567

    Isabel Barreto

    Isabel Barreto
    Durante a súa estancia nas illas Santa Cruz, Mendaña enfermou gravemente de malaria durante a viaxe, falecendo o 18 de outubro. Antes de morrer, nomeou á súa muller gobernadora en terra, e ao irmán desta, Lorenzo Barreto, almirante da expedición, pero Lorenzo morre uns días despois e Isabel encárgase do mando da expedición, como «adiantada do mar Océano».
  • Mª de los Ángeles Alvariño González

    Mª de los Ángeles Alvariño González
    Primeira muller científica nun buque británico.
  • Heroínas de Sálvora

    Heroínas de Sálvora
    Rescataron a los náufragos de un buque hundido en las inmediaciones de la isla de Sálvora. Se las conoce como las heroínas de Sálvora, pero detrás de este apelativo se encuentran Cipriana Crujeiras, Josefa Parada, Cipriana Oujo Maneiro e María Fernández Oujo. Estas tres valientes jóvenes se atrevieron en pleno invierno del año 1921 a desafiar al mar y capitanear un peligroso rescate de los más de 200 náufragos del buque correo Santa Isabel, hundido en la isla de Sálvora.
  • Esther Núñez

    Esther Núñez
    Tras 25 anos traballados o seu soldo pasou a 200 pesetas, nese tempo viu evolucionar ó sector pesqueiro con maquinaria nova e pasando de caixas de madeira a caixa de cartóns. Tamén traballou na seca, domingos e sábados, cando non había traballo, calcetaba cobrando por elo, fixo colares de cunchas…
  • Concha Vázquez Ferreiro

    Concha Vázquez Ferreiro
    Tódolos días ía andando sobre unha hora ata Samíl e alí collía o autobús ás 5 da mañá, par ir vender o pescado traído polo seu marido o día anterior, na Lonxa do Berbés. O mesmo tempo encargábase de despachar os papeis do barco na Comandancia, e de comprar todo o necesario para o barco e para a casa.
  • María Díaz García

    María Díaz García
    Tódolos días se ergue ás 4:30 da mañá para estar no porto ás 5:30. Ás 9 da mañá, descansa un rato, compartindo almorzo con homes e mulleres que traballan no porto. Logo continúa co seu traballo. A veces, os barcos lle regalan un pouco de pescado, que ela valora e agradece. non regresa a casa ata as 9 da noite. Maruxiña di: “Toda unha vida aquí”. No porto do Berbés colocóuselle unha placa cunha dedicatoria.
  • Milagros Riveiro Vieira

    Milagros Riveiro Vieira
    Dende o ano 1961 e durante 40 anos Milagros facía a tarefa de clasificación e envasado de peixe, para Casa Molares, co tempo converteuse nunha persoa de confianza da empresa e logo da clasificación facía o reparto dos lotes de pescado que se lles entregaba ós traballadores como parte do xornal.
  • Aída Fernández Ríos

    Aída Fernández Ríos
    Destacou como bióloga oceanógrafa
  • Alicia C Estévez

    Alicia C Estévez
    Desde 1991 é catedrática de Microbioloxía na Universidade de Santiago de Compostela, onde se doutorou en Bioloxía (1980).
  • Beatriz Molanes

    Beatriz, unha redeira do porto de O Berbés, relata os rotos e descosidos dunha profesión en vías de desaparecer e cuxa labor cualifica con gran pesar de "Invisible"e infravalorada.
  • Rita Míguez

    Rita Míguez
    Rita Míguez preside a Asociación Nacional de Mulleres da Pesca (Anmupesca) desde que se creou hai algo máis de dous anos impulsada pola patronal pesqueira española Cepesca, un cargo que compaxina co de patroa maior de Arcade.
  • Paula Usera

    Paula Usera
    REDMAR ofreceulle a posibilidade de embarcar no "Oriente" da ría de Vigo, durante unha semana. Nesa semana foi un compañeiro mais, podendo facer unha convivencia normal, se lle ensinou como a calquera novo compañeiro, recolleu redes, clasificou pescado.... O que si di e que non deixa de ser unha profesión dura, independentemente de que sexas home ou muller.
  • Lidia González

    Lidia González
    A bordo deste arrastreiro de 74 metros de eslora, Lida González coñeceu de preto os segredos da pesca. Tratouse dun paso inicial co que pretende sentar as bases para que a presenza feminina a bordo de buques deixen de ser casos illados.
  • As Xulianas de Bueu

    As Xulianas de Bueu
    É a derradeira das Xulianas, é unha das poucas subastadoras de peixe en todo o literal galego e derradeira representante dunha saga feminina de vendedoras na Lonxa e na Praza de Bueu, dende a súa bisavoa “Xuliana”. Apesares de ter pouco formación xa que só foi a escola ata os 12 anos, tivo boas mestras. Antes de ser subastadora estivo traballando como vendedora autónoma en Cangas. Substituíu a súa tía María, axiña se fixo co traballo.