330μ.χ

Ίδρυση Κωνσταντινούπολης

330

Η Κωνσταντινούπολη υπήρξε η ανατολική πρωτεύουσα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας από τα μέσα του 4ου αιώνα μ.Χ., και μετά την κατάρρευση των δυτικών περιοχών στα τέλη του 5ου αιώνα η πρωτεύουσα της Ανατολικής ρωμαϊκής/Βυζαντινής έως τα μέσα του 15ου αιώνα

Μωαμεθ

Period: 571 to 632

Ο Μωάμεθ ήταν Άραβας ηγέτης από τη Μέκκα, ο οποίος ένωσε την Αραβία σε ένα ενιαίο θρησκευτικό κράτος υπό το Ισλάμ. Σύμφωνα με το Ιερό Κοράνιο, ο Μωάμεθ είναι «Προφήτης» και «Απόστολος του Θεού», «ο τελευταίος αγγελιοφόρος» του Θεού ο οποίος στάλθηκε για να αποσαφηνίσει τις Γραφές στους πιστούς.

Η βασιλεία του Ηρακλειου

Period: 610 to 641

Ο Φλάβιος Ηράκλειος ήταν αυτοκράτορας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από το 610 έως το θάνατό του το 641. Κατά τη βασιλεία του η ελληνική γλώσσα έγινε η επίσημη γλώσσα του βυζαντινού κράτους.

Μωαμεθ

Period: 612 to 613

Διδάσκει τη νέα Θρησκεία Κατηγορεί ως ειδωλολάτρες τους συμπατρώτες του.

Μωαμεθ

622

Τον διώχνουν από τη Μέκκα και πηγαίνει στη Μεδίνα όπου ιδρύει κοινότητα πιστών αφετηρίας του χρονολογικού συστήματος των Αράβων.

Ακάθιστος υμνος

626

Ακάθιστος ύμνος ονομάζεται γενικά κάθε ορθόδοξος χριστιανικός ύμνος ο οποίος ψάλλεται από τους χριστιανούς πιστούς σε όρθια στάση. Θεωρείται ένα αριστούργημα της βυζαντινής υμνογραφίας. Η γλώσσα του είναι σοβαρή και ποιητική και πλουτίζεται από κοσμητικά επίθετα και σχήματα λόγου. Το θέμα του είναι η εξύμνηση της ανθρωπότητας του Θεού μέσω της Θεοτόκου, πράγμα που γίνεται με εκφράσεις χαράς και αγαλλίασης, οι οποίες του προσδίδουν θριαμβευτικό τόνο.

Υψωση τιμιου Σταυρού

628

Η Ύψωσις του Τιμίου Σταυρού είναι μία σταθερή θρησκευτική εορτή που έχει καθοριστεί να εορτάζεται στις 14 Σεπτεμβρίου από την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία. Η Ύψωσις του Τιμίου Σταυρού τιμάται και από την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία και από την Καθολική Εκκλησία.

Τα Αραβικά πλοία λεηλατούν ακτές, νη- σιά, πόλεις, παραλύουν το εμπόριο, απειλούν τη βασιλεύουσα.

717

Τα μέτρα που έλαβε η κεντρική εξουσία για την αντιμετώπιση του προβλήματος, κατά τις αρχές του 8ου αιώνα, δικαιολογούνται από την κρισιμότητα των περιστάσεων που αντιμετώπισε η αυτοκρατορία την περίοδο αυτή: τα αραβικά πλοία όργωναν τις βυζαντινές θάλασσες και λεηλατούσαν ακτές, νησιά και πόλεις, παραλύοντας, το εμπόριο και απειλώντας ακόμη και την ίδια τη Βασιλεύουσα.

Ο Κάρολος Μαρτελος

Period: 717 to 741

Ο Κάρολος Μαρτέλος ήταν Φράγκος πολιτικός και στρατιωτικός ηγέτης, ο οποίος ως δούκας των Φράγκων και Μαγιορδόμος ήταν ο de facto ηγεμόνας της Φραγκίας από το 718 μέχρι τον θάνατό του. Ο Κάρολος Μαρτέλος ήταν γιος του Φράγκου πολιτικού Πεπίνου του Χέρσταλ και μιας ευγενούς ονόματι Αλπαΐδας.

Έναρξη της εικονομαχίας

726

Την αφορμή για την έναρξη της εικονομαχίας την έδωσε ένας καταστροφικός σεισμός που είχε επικεντρωθεί στο θαλάσσιο χώρο μεταξύ Θήρας και Θηρασίας. Ο σεισμός ερμηνεύτηκε ως εκδήλωση θείας οργάνωσης, διότι η λατρεία των εικόνων αποτελούσε εκδήλωση ειδωλολατρίας στο χώρο της Εκκλησίας.
Το 726 ο Λέων Γ' εξαπέλυσε την πρώτη επίθεσή του κατά των εικόνων. Με τη διαταγή του ο στρατός απομάκρυνε από τη Χαλκή Πύλη των ανακτόρων μια εικόνα του Χριστού. Το οργισμένο πλήθος αντέδρασε.

Η εικονομαχια

Period: 726 to 843

Οι δύο πρώτοι Ίσαυροι (Λέων Γ' και Κωνσταντίνος Ε') υπήρξαν, σε συνεργασία με εκ- προσώπου του ανωτέρου κλήρου, οι πρωτεργάτες του κινήματος της Εικονομαχίας, το οποίο συντάραξε για περισσότερο από έναν αιώνα τον Βυζαντινό Κράτο.

Το πρώτο επίσημο εικονομαχικό διάταγμα

730

Το πρώτο επίσημο εικονομαχικό διάταγμα φαίνεται ότι εκδόθηκε το έτος 730 και προέβλεπε καταστροφή των εικόνων και διώξεις κατά των εικονοφίλων. Οι διώξεις αυτές πήραν στην πράξη διάφορες μορφές: βασανιστήρια, εξορίες, δημεύσεις περιουσιών. Το διάταγμα βρήκε αντίθετη την εκκλησία της Ρώμης. Ο πάπας, δυσαρεστημένος, στράφηκε αργότερα προς τους Φράγκους και συνδέθηκε στενά με τους ηγεμόνες τους. Ετσι η εικονομαχία είχε αρνητικές συνέπειες για τις σχέσεις της Αυτοκρατορίας με τη Δύση.

Συνθήκες ίδρυσης νέα δυναστείας

754

Το 754, ο πάπας Στέφανος Β΄ ταξίδεψε στο Παρίσι όπου τον έχρισε για δεύτερη φορά στη Βασιλική Σαιν-Ντενή και του έδωσε τον τίτλο του Πατρικίου των Ρωμαίων. Αυτή είναι η πρώτη καταγεγραμμένη στέψη βασιλιά από πάπα. [6] Επειδή το προσδόκιμο όριο ζωής ήταν χαμηλά τότε και ο Πεπίνος ήθελε τη συνέχιση της δυναστείας του, έχρισε και τους δύο γιους του, τον Κάρολο που ήταν δώδεκα ετών και τον Καρλομάν που ήταν τριών.

Η κορύφωση της εικονομαχίας

754

Η εικονομαχία κορυφώθηκε επί Κωνσταντί νου του Ε', οπότε και προσέλαβε διαστάσεις μιας ανελέητης εκστρατείας εναντίον των μοναχών και των μοναστηριών, που αποτελούσαν τα προπύργια της εικονολατρίας. Η εκστρατεία αυτή νομιμοποιήθηκε από τη σύνοδο της Ιερείας (754), η οποία καταδίκασε τη λατρεία των εικόνων και αναθεώρησε τους οπαδούς της.

Καρλομαγνος

774

Η πολιορκία διήρκεσε μέχρι την άνοιξη του 774, οπότε ο Καρλομάγνος επισκέφθηκε τον πάπα στη Ρώμη. Εκεί επικύρωσε τις εδαφικές παραχωρήσεις που είχαν γίνει προς τον πατέρα του. Επέστρεψε στην Παβία, όπου οι Λομβαρδοί ήταν έτοιμοι να παραδοθούν. Με αντάλλαγμα τη ζωή τους παραδόθηκαν και άνοιξαν τις πύλες το καλοκαίρι. Ο Κάρολος στέφθηκε με το Σιδηρό Στέμμα (της Λομβαρδίας) και υποχρέωσε τους άρχοντες να του αποδώσουν φόρο τιμής στην Παβία. Έτσι έγινε κύριος της Ιταλίας ως βασιλιάς των Λομβαρδών.

Κωνσταντίνος Στ

781

Το 781 τελέστηκαν με κάθε επισημότητα οι αρραβώνες του Κωνσταντίνου ΣΤ' με την Ροτρούδη, την κόρη του Καρόλου. Αλλά οι σχέσεις των δύο κρατών οδηγήθηκαν σε ρήξη και το συνοικέσιο τελικά ακυρώθηκε.

Καταδίκη της εικονομαχίας

787

Το 787 επί Κωνσταντίνου ΣΤ' και Ειρήνης, η Ζ' Οικουμενική Σύνοδος καταδίκασε την εικονομαχία.

Η στέψη του Καρόλου

800

Ο Καρλομάγνος έφθασε στο απόγειο της δυναμής του το 800 όταν στέφθηκε «αυτοκράτορας» από τον Πάπα Λέοντα Γ΄ την Ημέρα των Χριστουγέννων στην Παλιά Βασιλική του Αγίου Πέτρου.

Το τέλος της εικονομαχίας

843

Τον Μάρτιο του 843, η σύνοδος, που συγκλήθηκε στην Κωνσταντινούπολη από τη μητέρα του αυτοκράτορα Μιχαήλ Γ', Θεοδώρα, και τους συνεργάτες της, Βάρδα και Θεόκτιστο, αποφάσισε την αποκατάσταση των εικόνων. Η απόφαση της συνόδου αυτής σήμανε την οριστική αποτυχία του κράτους να υποταχθεί ολοκληρωτικά στη βούληση της Εκκλησίας.

Βορης

864

Ο Βόρις βπτίστηκε και ονομάστηκε Μιχαήλ από τον αυτοκράτορα του Βυζαντίου, Μιχαήλ Γ΄.Ο ιστορικός Στήβεν Ράνσιμαν τον χαρακτήρισε ως ένα από τα μεγαλύτερα πρόσωπα στην ιστορία.

Συνοδος

867

Η στροφή της Βουλγαρίας προς τον παπισμό έβλαψε τον Πατριάρχη Φώτιο που έγραψε μια εγκύκλιο στον ανατολικό κλήρο το 867, στην οποία καταγγέλλει τις πρακτικές που συνδέονται με τη δυτική ιεροσύνη και την εκκλησιαστική παρέμβαση της Ρώμης στη Βουλγαρία. Αυτό δημιούργησε το σχέδιο του Φωτίου, το οποίο ήταν ένα μεγάλο βήμα στη διχοτόμηση μεταξύ των ανατολικών και δυτικών εκκλησιών.

Η βουλγαρική εκκλησία

870

Στο τέταρτο Συμβούλιο της Κων/πολης το 870 η θέση της βουλγαρικής εκκλησίας ξανάρχισε από βουλγαρικούς απεσταλμένους και οι ανατολικοί πατριάρχες ήταν υπέρ της Κων/πολης. Αυτό καθόρισε το μέλλον της Βουλγαρικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, η οποία απέκτησε καθεστώς αυτοκεφαλίας από το Πατριαρχείο της Κων/ πόλεως και δικό της αρχιεπίσκοπο. Αργότερα ο Πατριάρχης της Κων/πολης παρέδωσε τη Βουλγαρία στον παπισμό αλλά αυτή η παραχώρηση ήταν καθαρά ονομαστική. Δεν επηρέασε την πραγματική θέση της.

Πρόχειρος νομος

Period: 870 to 879

Η αναθεώρηση του ισχύοντος δικαίου άρχισε με την έκδοση του Προέδρου Νόμου (870-879), πρακτικού εγχειριδίου που περιλάμβανε τις διατάξεις Δημοσίου και Αστικού Δικαίου.Ο Πρόχειρος Νόμος αντλεί πολλά στοιχεία από την Εκλογή (νομικό έργο των Ισαύρων), παρά το γεγονός ότι ασκεί αρνητική κριτική σ' αυτήν. Σε βαθμό μεγαλύτερο επηρεάζεται από την Εκλογή η Επαναγωγή, μια συλλογή νομοθετημάτων που καθορίζουν τις αρμοδιότητες του αυτοκράτορα και του πατριάρχη.

Το σχίσμα

Nov 30, 1054

Το Σχίσμα του 1054 ή Σχίσμα των δύο Εκκλησιών, γνωστό και ως Μεγάλο Σχίσμα, είναι η διαίρεση και διάσπαση της κοινωνίας μεταξύ της Δυτικής (Ρωμαιοκαθολικής) και της Ανατολικής (Ορθόδοξης) Χριστιανικής Εκκλησίας όταν προκαθήμενοι τους ήταν οι Πάπας και Πατριάρχης Θώμης. Οικουμενικός Πατριάρχης Κων/πόλεως Μιχαήλ Κηρουλάριος. Αν και μοιάζει να προέκυψε ξαφνικά, στην πραγματικότητα επισημοποίησε μια ήδη προϋπάρχουσα κατάσταση σχίσματος το 867.