Ιστορία Μεσαιωνικού και Νεωτερικού Κόσμου

Ίδρυση Κωνσταντινούπολης

330

Ιδρύθηκε επί της αρχαίας πόλης του Βυζαντίου το 324 μ.Χ. ως νέα πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Α´. Από αυτόν εγκαινιάστηκε επίσημα της στις 11 Μαΐου του 330 ως Νέα Ρώμη. Αποτέλεσε μια από τις κύριες έδρες του Χριστιανισμού.

Διαχωρισμός Ρωμαικής Αυτοκρατορίας

Period: 395 to 476

Το 395 μ.Χ. ο Θεοδόσιος Α' πέθανε και όρισε στη διαθήκη του τη διαίρεση της αυτοκρατορίας σε δύο τμήματα, ανατολικό και δυτικό. Το δυτικό κομμάτι της θα διοικούνταν από τον Ονώριο, ενώ το ανατολικό κομμάτι της, από τον Αρκάδιο. Αυτός ήταν και ο τελευταίος διαχωρισμός της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Οι πολίτες της εποχής δεν θεωρούσαν ότι η Αυτοκρατορία είχε χωριστεί σε δύο τμήματα αλλά την έβλεπαν ως μία ενιαία πολιτεία, που διοικείτο από δύο αυτοκράτορες.

Kατάρρευση Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας

Period: 476 to 554

Το δυτικό μέρος, που έχανε ταχύτατα τη μία μετά την άλλη τις επαρχίες του, καταλύθηκε τελικά το 476 μ.Χ. από τον Οδόακρο, αρχηγό των βαρβάρων μισθοφόρων των Ρωμαίων. Η Δυτική αυτοκρατορική αυλή διαλύθηκε επίσημα από τον Ιουστινιανό το 554 μ.Χ..

Σλάβοι Και Βυζάντιο

Period: 601 to 701

Οι Σλάβοι, νομάδες με ιδιότυπη πολιτική οργάνωση, βρέθηκαν εγκατεστημένοι στις αρχές του 6ου αι. βόρεια του Δούναβη. Τότε άρχισαν τις επιδρομές τους εναντίον του Βυζαντίου. Στα τέλη του 6ου και στις αρχές του 7ου αιώνα οι Σλάβοι των κεντρικών και νότιων περιοχών των Βαλκανίων υποτάχθηκαν στρατιωτικά στο Βυζάντιο. Ακολούθως εκχριστιανίστηκαν και τελικά αφομοιώθηκαν κοινωνικά και εθνολογικά.

Ίδρυση Ισλάμ

613

Ο Μωάμεθ, ένας πολυταξιδεμένος οδηγός καραβανιών από τη Μέκκα, υπήρξε ο ιδρυτής μιας νέας θρησκείας, που ονομάστηκε Ισλάμ. Από το 613μ.Χ. άρχισε να διδάσκει δημόσια τη νέα αυτή θρησκεία, κατηγορώντας τους συμπατριώτες του ως ειδωλολάτρες.

Διωγμός Μοχάμεντ Από Την Μέκκα

622

Ο Μωάμεθ εκδιώχθηκε το από τη Μέκκα και κατέφυγε στη Μεδίνα, όπου ίδρυσε μια κοινότητα πιστών με ιερό βιβλίο το Κοράνι. Το έτος αποδημίας του Μωάμεθ στη Μεδίνα θεωρείται ως η αρχή της ισλαμικής κυριαρχίας και αποτελεί αφετηρία του χρονολογικού συστήματος των Αράβων.

Ακάθιστος ύμνος

Jul 8, 626

Το έτος 626μ.Χ η Κωνσταντινούπολη πολιορκήθηκε αιφνιδίως από τους Αβάρους. Έτσι ο Πατριάρχης Σέργιος περιέτρεχε τα τείχη της Πόλης με την εικόνα της Παναγίας και ενεθάρρυνε τον λαό στην αντίσταση. Την 8η Αυγούστου, η Πόλη είχε σωθεί. Ο λαός, θέλοντας να πανηγυρίσει τη σωτηρία του συγκεντρώθηκε στον Ναό της Παναγίας των Βλαχερνών. Τότε, κατά την παράδοση, όρθιο το πλήθος έψαλε τον «Ακάθιστο Ύμνο» στην Παναγία.

Ύψωση Τιμίου Σταυρού

Sep 14, 629

Όταν οι Πέρσες κατάκτησαν την Πόλη της Παλαιστίνης το 613 μ.Χ. πήραν μαζί τους για πολεμικό λάφυρο τον Τίμιο Σταυρό. Ύστερα από την πανηγυρική νίκη του Ηρακλείου εναντίων των Περσών έφερε ξανά τον Τίμιο Σταυρό, το ιερό σύμβολο του Χριστιανισμού στην Κωνσταντινούπολη όπου και τον ύψωσε ξανά στις 14 Σεπτεμβρίου το 629 μ.Χ.

Ηράκλειος "πιστός εν Χριστώ βασιλεύς"

630

Ο Ηράκλειος όχι μόνο καθιέρωσε ως επίσημη γλώσσα την ελληνική, αλλά υιοθέτησε και τον ελληνικό τίτλο “Bασιλεύς” συνοδευόμενο από τη φράση “πιστός εν Χριστώ”. Ο τίτλος "πιστός εν Χριστώ βασιλεύς" αποδίδει ιδανικά τον καινούριο χαρακτήρα του βυζαντινού κράτους. Ένα κράτος ελληνικό και ταυτόχρονα χριστιανικό.

Τέλος Βασιλείας Ηρακλείου

641

Ο Φλάβιος Ηράκλειος ήταν αυτοκράτορας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από το 610μ.Χ. έως το θάνατό του το 641μ.Χ.. Κατά τη βασιλεία του η ελληνική γλώσσα έγινε η επίσημη γλώσσα του βυζαντινού κράτους.

Εικονομαχία

Period: 724 to 843

Ο όρος Εικονομαχία αναφέρεται στη θεολογική και πολιτική διαμάχη που ξέσπασε στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία κατά το μεγαλύτερο μέρος του 8ου και το πρώτο μισό του 9ου αιώνα, αναφορικά με τη λατρεία των χριστιανικών εικόνων. Η Εικονομαχία διαίρεσε τους κατοίκους της αυτοκρατορίας σε Εικονομάχους και Εικονολάτρες.

Αφορμή Εικονομαχίας

726

Την αφορμή για την έναρξη της εικονομαχίας φαίνεται ότι έδωσε ένας καταστροφικός σεισμός που είχε επίκεντρο το θαλάσσιο χώρο μεταξύ Θήρας και Θηρασίας. Ο σεισμός ερμηνεύτηκε ως εκδήλωση θείας οργής, διότι, τάχα, η λατρεία των εικόνων αποτελούσε εκδήλωση ειδωλολατρίας στο χώρο της Εκκλησίας.

Εικονομαχικό Διάταγμα

730

Ο Λέων καθιέρωσε τον διωγμό των εικόνων ως επίσημο δόγμα του Κράτους και της Εκκλησίας, και εξέδωσε το πρώτο διάταγμα, με το οποίο οριζόταν η καταστροφή των εικόνων και η δίωξη των εικονόφιλων.

Κάρολος Μαρτέλος

732

Ο Κάρολος Μαρτέλος ήταν Φράγκος πολιτικός και στρατιωτικός ηγέτης. Το 732 μ.Χ., Χριστιανοί και Μωαμεθανοί συγκρούστηκαν στο Πουατιέ. Ο ενωμένος στρατός των Φράγκων και των Βουργουνδών, υπό τον Κάρολο Μαρτέλο, συνέτριψε τους Μωαμεθανούς που είχαν φτάσει εκεί από την Ιβηρική Χερσόνησο.

"ελέω Θεού βασιλέας"

754

Ο πάπας, απειλούμενος από τους Λογγοβάρδους που ετοιμάζονταν να βαδίσουν κατά της Ρώμης, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το Βυζάντιο και να προσεταιριστεί τους Φράγκους, στέφοντας το γιο του Καρόλου Μαρτέλου Πιπίνο με τον τίτλο "ελέω Θεού βασιλέας" σύμφωνα με την οποίο ο μονάρχης έχει λάβει την εντολή της εξουσίας από τον Θεό.

Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος

787

Η Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος συγκλήθηκε από τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο ΣΤ΄ και τη μητέρα του, Αυτοκράτειρα Ειρήνη στη Νίκαια της Βιθυνίας, στον Ναό της Αγίας Σοφίας. Αποφασίστηκε η αναστήλωση των εικόνων καταδικάζοντας την Εικονομαχία. Εκεί διευκρινίστηκε ότι η τιμή προς τις εικόνες αναφέρεται στο πρόσωπο που αυτή απεικονίζει και όχι στο υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένη.

Αναζωπύρωση Και Τέλος Εικονομαχίας

843

Στα χρόνια των αυτοκρατόρων Λέοντα Ε΄ και Θεόφιλου αναζωπυρώνεται η Εικονομαχία.
Οριστική λύση στο ζήτημα δίνεται το 843 μ.Χ. με την ανάμιξη σε αυτό της Θεοδώρας. Τότε συγκαλείται η Σύνοδος της Κωνσταντινούπολης, που αποφασίζει την οριστική αποκατάσταση των
εικόνων.

Βόρης

864

Μετά την αποδοχή του βαπτίσματος από το Βούλγαρο ηγεμόνα. Ο Βόρης συνέτριψε τους Βούλγαρους ευγενείς αλλά απογοητεύθηκε διότι η διοίκηση της Εκκλησίας ανατέθηκε σε έλληνα επίσκοπο και στράφηκε προς τη Ρώμη.

Εκχριστιανισμός Βουλγάρων και Πρώτο Σχίσμα

867

Μετά από ανταγωνισμό Ορθόδοξης και Καθολικής εκκλησίας, οι Βούλγαροι εχριστιανίζονται από τους Βυζαντινούς αφού ο Πατριάρχης Φώτιος κατηγόρησε την Ρωμαιοκαθολική εκκλησία για θέματα λατρείας και εκκλησιαστικής τάξης, το δόγμα πως το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται και από τον Υιό (filioque), το οποίο τελικά απορρίφθηκε στη Σύνοδο του 867 μ.Χ. και ο πάπας Νικόλαος αναθεματίστηκε οδηγώντας εν τέλει στο Πρώτο Σχίσμα των δύο εκκλησιών.

Σύνοδος του 870

870

Η Σύνοδος του 869-870 μ.Χ. καταδίκασε τον Φώτιο Α´ και τον καθαίρεσε από Πατριάρχη και επανέφερε τον προκάτοχό του Ιγνάτιο. Κατέταξε επίσης το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως πριν από τα άλλα τρία Ανατολικά Πατριαρχεία της Αλεξανδρείας, της Αντιοχείας και των Ιεροσολύμων.

Αλληλέγγυον

1002

Ο αγώνας κατά των δυνατών υπήρξε μια από τις σημαντικότερες πλευρές της εσωτερικής πολιτικής των Μακεδόνων. Το μεγαλύτερο πλήγμα ήταν το αλληλέγγυον, νόμος που υποχρέωνε τους εύπορους γείτονες να καταβάλουν τους φόρους των φτωχών αγροτών της κοινότητας.

Σχίσμα των δύο Εκκλησιών

1054

Το 1054 ο χριστιανικός κόσμος διχάστηκε σε καθολική και ορθόδοξη εκκλησία. Το σχίσμα του 1054 υποβοηθήθηκε από εκείνο του 867 και τα αίτια του αφορούσαν κυρίως δογματικά (filioque), λατρευτικά (άζυμος άρτος, νηστεία Σαββάτου, αγαμία κλήρου, χρήση αγαλμάτων στους ναούς), διοικητικά (πρωτοκαθεδρία του πάπα)καθώς και πολιτικά και εθνολογικά ζητήματα.