-
wybuch wojny domowej w kambodży (UNTAC)
Konflikt między siłami rządowymi, wspieranymi przez Wietnam, a partyzantami Czerwonych Khmerów i innymi ugrupowaniami opozycyjnymi trwał ponad dwie dekady. Jego eskalacja i brak stabilności w kraju były bezpośrednią przyczyną powołania misji UNTAC przez ONZ. -
przejęcie władzy przez czerwonych khmerów (UNTAC)
-
Rozpoczęcie misji ONZ w Libanie (UNIFIL)
Misja UNIFIL (United Nations Interim Force in Lebanon) rozpoczęła się 19 marca 1978 roku na podstawie rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 425 i 426, podjętej w odpowiedzi na izraelską inwazję na południowy Liban podczas operacji „Litani”. Celem misji było monitorowanie wycofania wojsk izraelskich, przywrócenie międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa oraz pomoc rządowi Libanu w odzyskaniu kontroli nad południową częścią kraju. -
obalenie władzy czerwonych khmerów (UNTAC)
Po przejęciu władzy przez brutalny reżim Czerwonych Khmerów w 1975 roku, Wietnam w 1979 roku wkroczył do Kambodży i obalił ich rządy. Mimo odsunięcia Czerwonych Khmerów od władzy, konflikt trwał dalej, co wymagało późniejszej interwencji międzynarodowej. -
Druga inwazja na Liban (UNIFIL)
Druga inwazja Izraela na Liban rozpoczęła się 6 czerwca 1982 roku. Operacja nosiła nazwę „Pokój dla Galilei” i miała na celu zniszczenie baz Organizacji Wyzwolenia Palestyny (OWP) w południowym Libanie, skąd przeprowadzano ataki na terytorium Izraela. Inwazja doprowadziła do zajęcia znacznej części Libanu przez siły izraelskie i oblężenia Bejrutu, co trwało do września 1982 roku. -
wycofanie armii wietnamu z kambodży (UNTAC)
Wietnam, który przez dekadę okupował Kambodżę, wycofał swoje siły w 1989 roku pod presją międzynarodową. To wydarzenie stworzyło przestrzeń do negocjacji pokojowych i umożliwiło społeczności międzynarodowej podjęcie działań stabilizacyjnych poprzez misję UNTAC. -
Powstanie rządu z Solidarnością
pierwszego niekomunistycznego premiera w bloku wschodnim od czasów II wojny światowej. -
rozpad jugosławii (UNPROFOR)
tego dnia Słowenia i Chorwacja ogłosiły niepodległość, co zapoczątkowało proces rozpadu Jugosławii. W odpowiedzi na te działania rząd Jugosławii, kontrolowany głównie przez Serbów, wysłał wojska federalne do tych republik, co doprowadziło do wybuchu wojen o secesję. Proces rozpadu trwał kilka lat, obejmując brutalne konflikty zbrojne w Chorwacji, Bośni i Hercegowinie oraz Kosowie. -
Porozumienie pokojowe w Paryżu (UNTAC)
Porozumienie podpisane przez wszystkie strony konfliktu w Kambodży oraz 19 państw gwarantujących pokój zakończyło wojnę domową. Stało się podstawą do utworzenia misji UNTAC, która miała nadzorować proces pokojowy, demobilizację sił zbrojnych i przeprowadzenie demokratycznych wyborów. -
rezolucja onz (UNPROFOR)
Misja UNPROFOR została ustanowiona przez ONZ w 1992 roku w odpowiedzi na wojny bałkańskie, które wybuchły po rozpadzie Jugosławii. Jej celem było ochrona ludności cywilnej, utrzymanie zawieszenia broni oraz wsparcie działań humanitarnych w obliczu brutalnych czystek etnicznych i oblężenia miast, takich jak Sarajewo. -
Period: to
UNPROFOR
Polska uczestniczyła w misji UNPROFOR w byłej Jugosławii od 1992 do 1995 roku, z kontyngentem liczącym od 850 do 1300 żołnierzy. Celem misji było zapewnienie ochrony ludności cywilnej, utrzymanie korytarzy humanitarnych i monitorowanie zawieszenia broni między stronami konfliktu. Polacy operowali głównie w Bośni i Hercegowinie, pełniąc zadania ochrony konwojów humanitarnych, obiektów strategicznych oraz patrolowania stref demilitaryzacji. Misję zakończono w 1995 roku, a jej zadania przejęła IFOR -
oblężenie sarajewa serbia vs BiH (UNPROFOR)
Oblężenie Sarajewa było jednym z najdłuższych oblężeń w historii współczesnej, trwającym 1 425 dni. Wojska serbskie otoczyły stolicę Bośni i Hercegowiny, próbując zdobyć miasto i zmusić jego ludność do kapitulacji. Mieszkańcy Sarajewa przez cały okres oblężenia byli pozbawieni dostępu do podstawowych środków do życia, takich jak żywność, woda i elektryczność, a miasto było nieustannie ostrzeliwane przez artylerię i snajperów.zginęło ponad 13 000 osób, w tym około 5 000 cywilów. -
Period: to
UNIFIL
Polska uczestniczyła w misji UNIFIL w Libanie od 1992 do 2009 roku, wspierając działania ONZ na rzecz pokoju. Średnio 350 polskich żołnierzy brało udział w każdej zmianie, zajmując się wsparciem logistycznym, monitorowaniem zawieszenia broni oraz pomocą humanitarną. Operowali w południowym Libanie, w rejonie Blue Line. Główna baza kontyngentu znajdowała się w Naqoura, a współpraca obejmowała m.in. Irlandię, Włochy i Francję. -
Period: to
UNTAC
Polska uczestniczyła w misji UNTAC w Kambodży w latach 1992–1993, wysyłając żołnierzy do monitorowania zawieszenia broni, wspierania wyborów i stabilizacji kraju po wojnie domowej. Polacy musieli zmierzyć się z trudnymi warunkami klimatycznymi, ryzykiem min lądowych oraz zagrożeniem ze strony aktywnych grup zbrojnych, takich jak Czerwoni Khmerzy. Oprócz działań militarnych zapewniali ochronę konwojów humanitarnych i odbudowy infrastruktury. Misja miała duże znaczenie dla polskich Sił Zbrojnych. -
utworzenie baz PKW (UNTAC)
Polscy żołnierze założyli bazy operacyjne w kluczowych prowincjach Kambodży, takich jak Phnom Penh, Siem Reap, Kratié i Pursat. Bazy te umożliwiły skuteczne działania w zakresie nadzorowania rozejmu oraz wspierania misji humanitarnych. -
wybory w kambodży (UNTAC)
Wybory w Kambodży, nadzorowane przez misję UNTAC, odbyły się w dniach 23–28 maja 1993 roku. Były to pierwsze demokratyczne wybory po dekadach wojny domowej i brutalnych rządach Czerwonych Khmerów. Frekwencja wyniosła około 90%, mimo licznych zagrożeń i prób zakłócenia procesu wyborczego przez bojówki opozycyjne. Wybory zakończyły się sukcesem i doprowadziły do utworzenia nowego rządu, co stanowiło kluczowy krok w procesie stabilizacji Kambodży. -
Period: to
UNDOF
Polska uczestniczyła w misji UNDOF na Wzgórzach Golan od 1994 do 2009 roku, monitorując zawieszenie broni i patrolując strefę buforową między Izraelem a Syrią. Polski Kontyngent Wojskowy liczył od 300 do 360 żołnierzy. Główna baza znajdowała się w Camp Faouar na terenie Syrii. Żołnierze odpowiadali za kontrolę demilitaryzacji, zadania logistyczne i inżynieryjne oraz pomoc humanitarną. Współpracowano z kontyngentami z Austrii, Indii, Japonii i Kanady. Misję zakończono w 2009 roku. -
Rozszerzenie PKW do 500 żołnierzy (UNIFIL)
Do PKW dołączył batalion logistyczny i zgrupowanie pododdziałów inżynieryjnych, zwiększając liczebność kontyngentu do około 500 żołnierzy. -
Period: to
IFOR
Misja IFOR (1995–1996) wdrażała postanowienia pokojowe porozumienia z Dayton, zapewniając bezpieczeństwo i monitorując demilitaryzację w Bośni i Hercegowinie. Polski Kontyngent Wojskowy liczył około 700 żołnierzy, którzy operowali głównie w rejonie miasta Vitez, zabezpieczając kluczowe szlaki komunikacyjne, mosty i korytarze humanitarne. Polacy współpracowali z kontyngentami NATO z USA, Wielkiej Brytanii i Niemiec. Misja była ważnym krokiem na drodze do przystąpienia Polski do NATO w 1999 roku. -
Period: to
SFOR
Polska uczestniczyła w misji SFOR w Bośni i Hercegowinie od 1996 do 2004 roku, wysyłając kontyngent liczący około 2 500 żołnierzy. Zadaniem misji było wdrożenie postanowień porozumienia z Dayton, stabilizacja regionu, ochrona infrastruktury krytycznej i monitorowanie zawieszenia broni. Polacy operowali głównie w rejonie Banja Luki, współpracując z siłami NATO. Misja zakończyła się 2 grudnia 2004 roku, a jej zadania przejęła operacja EUFOR Althea. -
Period: to
AFOR
Polska uczestniczyła w misji AFOR w Albanii w 1997 roku, wysyłając kontyngent liczący 500 żołnierzy, który pełnił głównie funkcje logistyczne i zabezpieczające. Celem misji było stabilizowanie kraju, odbudowa infrastruktury oraz wsparcie humanitarne po kryzysie. Polacy współpracowali z państwami NATO, realizując działania stabilizacyjne i transportowe. Było to pierwsze poważne zaangażowanie Polski w operacje NATO, co zwiększyło zdolności operacyjne Sił Zbrojnych RP. -
wstąpienie polski do nato
-
bombardowanie belgradu
-
Period: to
KFOR
Polska uczestniczyła w misji KFOR od jej początku w 1999 roku, wysyłając do Kosowa około 2 000 żołnierzy, których liczba wynosiła około 1 000 w 2008 roku. Celem misji było zapewnienie bezpieczeństwa, monitorowanie zawieszenia broni i wspieranie odbudowy regionu. Polscy żołnierze zabezpieczali infrastrukturę, prowadzili patrole i działania humanitarne, współpracując z kontyngentami NATO z USA, Niemiec i Włoch. Udział Polski w KFOR wzmocnił jej pozycję jako aktywnego członka NATO. -
Wycofanie Izraela z Libanu (UNIFIL)
Po wieloletniej obecności militarnej Izrael ogłosił wycofanie swoich wojsk z Libanu. UNIFIL potwierdził pełne wycofanie sił izraelskich do granicy uznanej przez ONZ, tzw. Blue Line. -
atak al-kaidy (ISAF)
-
Period: to
ISAF
Polska uczestniczyła w misji ISAF w Afganistanie od 2002 do 2014 roku, wysyłając kontyngent liczący około 2 500 żołnierzy na szczycie zaangażowania. Celem misji było zapewnienie bezpieczeństwa, stabilizacji oraz wsparcie odbudowy Afganistanu. Polscy żołnierze operowali głównie w prowincji Helmand, realizując zadania patrolowe, wspierając ludność cywilną i afgańskie siły bezpieczeństwa. Główne zagrożenia stanowiły IED oraz ataki talibów. W misji zginęło 22 polskich żołnierzy. -
Period: to
Iraqi Freedom
Polska uczestniczyła w misji stabilizacyjnej w Iraku od 2003 do 2008 roku, wysyłając około 2 500 żołnierzy w celu zapewnienia bezpieczeństwa, porządku i wsparcia odbudowy kraju po obaleniu reżimu Saddama Husajna. PKW realizował zadania patrolowe, ochronę infrastruktury oraz współpracował z siłami NATO i koalicji. Główne zagrożenia stanowiły ataki terrorystyczne i IED. W trakcie misji zginęło 22 polskich żołnierzy. Misję zakończono w 2008 roku. -
Period: to
EUFOR ALTHEA
Misja EUFOR Althea rozpoczęła się w 2004 roku, zastępując misję NATO SFOR, z celem utrzymania stabilności i wsparcia procesów pokojowych w Bośni i Hercegowinie. Działa pod mandatem UE jako część wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony. Polska uczestniczy od początku misji, obecnie z kontyngentem liczącym około 50 żołnierzy. EUFOR zajmuje się monitorowaniem bezpieczeństwa, ochroną infrastruktury, wspieraniem bośniackich służb oraz pomocą humanitarną. Misja wspiera integrację BiH z UE. -
Wzmocnienie liczebności (UNIFIL)
-
wojna izraelsko-libańska (UNIFIL)
Konflikt izraelsko-libański w 2006 roku, znany również jako druga wojna libańska, rozpoczął się 12 lipca 2006 roku. Bezpośrednią przyczyną konfliktu było porwanie dwóch izraelskich żołnierzy przez bojowników Hezbollahu podczas ataku na izraelskie terytorium. W odpowiedzi Izrael rozpoczął szeroko zakrojoną operację wojskową przeciwko Hezbollahowi w południowym Libanie. Wojna trwała 34 dni i zakończyła się 14 sierpnia 2006 roku na mocy zawieszenia broni. -
Period: to
UNIFIL
Powrót polskiego kontyngentu do Libanu. W ramach koncepcji zwiększenia wkładu Polski w utrzymanie pokoju i bezpieczeństwa, polski kontyngent wojskowy wznowił udział w misji UNIFIL. -
żydzi ostrzelali misje onz (UNIFIL)
-
ostrzał hezbollahu na pkw (UNIFIL)
Ostrzał rakietowy w rejonie stacjonowania PKW. W pobliżu bazy polskich żołnierzy doszło do ostrzału rakietowego skierowanego w stronę Izraela, prawdopodobnie przeprowadzonego przez Hezbollah. Żołnierze zgodnie z procedurami udali się do schronów; nikt nie ucierpiał.