วัดโบราญในยุคประวัติศาสตร์

  • 2325 BCE

    วัดพระศรีรัตนศาสดาราม (วัดพระแก้ว)

    วัดพระศรีรัตนศาสดาราม (วัดพระแก้ว)
    ตั้งอยู่ในเขตพระบรมมหาราชวัง กรุงเทพมหานคร วัดพระศรีรัตนศาสดาราม หรือที่รู้จักกันทั่วไปในชื่อวัดพระแก้ว เป็นวัดที่สำคัญที่สุดในประเทศไทย เนื่องจากเป็นที่ประดิษฐานพระแก้วมรกต พระพุทธรูปสำคัญที่ถือเป็นศาสนสมบัติของชาติ และยังเป็นที่ทำการของพระมหากษัตริย์และพระราชพิธีสำคัญต่างๆ
  • 1785 BCE

    พิธีกรรม

    พิธีกรรม
    ในปี 1785 วัดพระแก้วมรกตได้เริ่มมีการจัดพิธีกรรมสำคัญที่เกี่ยวข้องกับพระราชพิธี เช่น พระราชพิธีบรมราชาภิเษก และพิธีกรรมที่เกี่ยวข้องกับการถวายพระเกียรติ
  • 1784 BCE

    การประดิษฐานพระแก้วมรกต

    การประดิษฐานพระแก้วมรกต
    การประดิษฐานพระแก้วมรกต: เป็นเหตุการณ์สำคัญในปี 1784 ซึ่งพระแก้วมรกต พระพุทธรูปที่มีความศักดิ์สิทธิ์และสำคัญที่สุดของประเทศไทย ถูกนำมาประดิษฐานในพระอุโบสถของวัดพระแก้ว การประดิษฐานพระแก้วมรกตทำให้วัดพระแก้วมรกตกลายเป็นศูนย์กลางของพระพุทธศาสนาและราชสำนักของกรุงรัตนโกสินทร์
  • Period: 1784 BCE to 1785 BCE

    ความสำคัญทางประวัติศาสตร์

    สัญลักษณ์: พระแก้วมรกตเป็นสัญลักษณ์สำคัญของความมั่นคงและความรุ่งเรืองของราชอาณาจักรไทย เป็นที่เคารพนับถือของประชาชนและเป็นศูนย์รวมจิตใจของคนในสมัยนั้น
  • Period: 1783 BCE to 1784 BCE

    การเสร็จสิ้นการก่อสร้างหลัก

    ในปี 1783 วัดพระแก้วมรกตเริ่มเสร็จสมบูรณ์ในส่วนของการก่อสร้างหลัก เช่น พระอุโบสถและพื้นที่สำคัญอื่นๆ ภายในวัด งานก่อสร้างได้ถูกดำเนินการอย่างรวดเร็วเพื่อให้พร้อมสำหรับการประดิษฐานพระแก้วมรกตวัดพระแก้วมรกตเตรียมพร้อมสำหรับการประดิษฐานพระแก้วมรกต ซึ่งเป็นพระพุทธรูปที่มีความสำคัญและศักดิ์สิทธิ์มากในพระพุทธศาสนา งานจัดเตรียมพื้นที่และการตกแต่งเพื่อรองรับพระพุทธรูปได้ดำเนินไปอย่างเร่งด่วน
  • Period: 1783 BCE to 1784 BCE

    ความสำคัญ

    แม้ว่าวัดจะยังไม่เสร็จสมบูรณ์อย่างเต็มที่ในปี 1783 แต่มีการเตรียมพร้อมที่จะใช้วัดเป็นสถานที่ประกอบพระราชพิธีและพิธีกรรมทางศาสนา ซึ่งจะเป็นสิ่งสำคัญต่อการสถาปนาวัดให้เป็นศูนย์กลางของราชสำนักและพระพุทธศาสนาในกรุงเทพมหานคร
    การเปลี่ยนแปลงหลักในปี 1783 ของวัดพระแก้วมรกตมีความสำคัญต่อการพัฒนาและการตั้งสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ใหม่ในกรุงเทพมหานคร โดยการก่อสร้างที่เสร็จสมบูรณ์และการเตรียมพร้อมสำหรับการประดิษฐานพระแก้วมรกตเป็นสิ่งที่เพิ่มความสำคัญให้กับวัดในฐานะศูนย์กลางทางศาสนาและราชสำนัก
  • Period: 1783 BCE to 1784 BCE

    การเตรียมพิธีเปิดวัด

    การเตรียมพิธีการ: หลังจากการประดิษฐานพระแก้วมรกต การเตรียมพิธีเปิดวัดเพื่อให้วัดเริ่มทำการใช้งานอย่างเป็นทางการก็เป็นอีกหนึ่งกิจกรรมสำคัญในปีนี้ โดยมีการจัดพิธีต่างๆ เพื่อเฉลิมฉลองการเปิดวัดและการประดิษฐานพระพุทธรูปบทบาทของวัด: หลังจากปี 1784 วัดพระแก้วมรกตเริ่มทำหน้าที่เป็นสถานที่ประกอบพระราชพิธีสำคัญ เช่น พระราชพิธีบรมราชาภิเษก ซึ่งเป็นพิธีที่สำคัญในการสถาปนาพระมหากษัตริย์พระองค์ใหม่
    การประดิษฐานพระแก้วมรกตในปี 1784 เป็นเหตุการณ์สำคัญที่ทำให้วัดพระแก้วมรกตได้รับการยกย่องให้เป็นศูนย์กลาง
  • Period: 1782 BCE to 1783 BCE

    ความเป็นมา

    วัดพระศรีรัตนศาสดารามตั้งอยู่ในเขตพระบรมมหาราชวัง กรุงเทพมหานคร เป็นวัดที่มีความสำคัญและเป็นศาสนสถานหลักของพระมหากษัตริย์ไทย วัดนี้ถูกสร้างขึ้นโดยพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก (พระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 1) ในช่วงที่พระองค์ทรงย้ายเมืองหลวงจากธนบุรีมาที่กรุงเทพมหานคร เพื่อเป็นศูนย์กลางทางศาสนาและเป็นที่ประดิษฐานพระพุทธรูปที่สำคัญที่สุดในประเทศคือพระแก้วมรกต
  • Period: 1782 BCE to 1783 BCE

    การก่อสร้างและสถาปัตยกรรม

    พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก (พระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 1) ทรงมีพระราชดำริให้สร้างวัดพระแก้วมรกตขึ้นในปีนี้เพื่อเป็นศูนย์กลางทางศาสนาและราชสำนักใหม่หลังจากการย้ายเมืองหลวงจากธนบุรีมาที่กรุงเทพมหานคร วัดนี้ได้รับการออกแบบให้มีความสำคัญทั้งในด้านศาสนาและสถาปัตยกรรมการก่อสร้างวัดพระแก้วเริ่มต้นในช่วงปี 1782 โดยมีการก่อสร้างพระอุโบสถและโครงสร้างพื้นฐานอื่นๆ ในวัด นอกจากการสร้างอาคารหลักแล้ว การตกแต่งภายในและการจัดเตรียมพื้นที่ต่างๆ ยังเป็นส่วนสำคัญในการสร้างสรรค์ความสำคัญของวัด
  • Period: 1782 BCE to 1783 BCE

    การจัดตั้งสถานที่สำหรับพระพุทธรูป

    (ค.ศ. 1783): วัดพระแก้วเริ่มเสร็จสมบูรณ์ในส่วนของการก่อสร้างหลักและเริ่มมีการเตรียมพื้นที่สำหรับการประดิษฐานพระแก้วมรกต พระพุทธรูปที่มีความสำคัญอย่างยิ่งที่จะมาเป็นศูนย์กลางของวัด
    ในช่วงปี 1782-1783 วัดพระแก้วมรกตยังคงอยู่ในระหว่างการก่อสร้างและเตรียมความพร้อมสำหรับการประดิษฐานพระแก้วมรกต ซึ่งจะเกิดขึ้นในปี 1784 วัดนี้ถือเป็นศูนย์กลางที่สำคัญในการประกอบพระราชพิธีและพิธีกรรมทางศาสนา และเป็นสัญลักษณ์ของการเริ่มต้นยุคใหม่ของราชสำนักไทยในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์