-
Conferencia ONU Medio Humano Estocolmo
Primeira gran Conferencia das Nacións Unidas trataronse temas ambientais de carácter internacional, realizando unha reflexión sobre os problemas ambientais, as causas e a necesidade de solucións.
Na Declaración final “Declaración sobre o Medio Humano”: Ínstase aos gobernos a reorientar as súas políticas para combinar o desenvolvemento económico e social dos pobos coa preservación do medio ambiente e dos recursos naturais prestando especial atención as situacións de subdesenvolvemento. -
PNUMA (Nairobi, Kenia )
PNUMA (Programa das Nacións Unidas para o Medio Ambiente):
É unha institución que está dentro da ONU e os seus obxetivos son:
-Avaliar as condicións ambientais e as súas tendencias mundialmente.
-Desenvolver tarefas de asesoramento aos gobernos.
-Promover o uso racional do medio ambiente.
-Contribuir ó desenvolvemento do medio ambiente.
-Facer frente ós problemas ambientais mediante plataformas gubernamentais.
-Elaborar acordos, principios e directrices multilaterais sobre o medio ambiente. -
Seminario EA Belgrado
É un foro de debate e reflexión que trata sobre os problemas ambientais a nivel global, busca a cooperación para a formulación de directrices para establecer un marco internacional para a promoción e desenvolvemento da EA.
“ Carta de Belgrado”: é un informe onde se recollen as conclusións deste seminario ,establécese o marco teórico no que se sustenta á Educación Ambiental así como as metas , os principios e obxectivos, destinatarios. -
Conferencia EA Tbilisi
Convocase a través do PNUMA.
Presentanse os principais problemas ambientais para contribuir á súa resolución e faise unha análise das estratexias para potenciar a EA.
Na Declaración final recóllense 41 Recomendacións:
-Defensa do medio ambiente como obxectivo da humanidade.
-Mencíonase a necesidade de non só concienciar, se non tamén de modificar actitudes.
-Amplíase o ámbito da EA para todas as persoas e grupos de idade. -
INFORME BRUNDTLAND
G. H. Brundtland, 1ª ministra de Noruega.
É un informe que relaciona os problemas ambientais coa economia.
En 1987, presentase o Informe Brundtland, no que se recolle:
-Desenvolvemento sostible. Que se apoia en catro principios:
-Solidaridade no espazo: para solventar a pobreza, reducindo as desigualdades entre territorios.
-Solidaridade no tempo: para garantir o uso dos recursos para as novas xeneracións.
-Economía ecolóxica: para economizar o consumo dos recursos naturais. -
Congreso EA Moscú
Faise unha revisión das políticas de EA seguidas até o momento.
Deseño dun plan de acción para a década dos noventa “Década Mundial para a Educación ambiental”.
No documento menciónanse as principais causas da problemática ambiental (pobreza e o aumento da poboación), non ten en conta o sistema desigual da distribución dos recursos.
Ten Nove seccións que fan referencia ás recomendacións da Conferencia de Tibilisi. -
Conferencia ONU Medio Ambiente e Desarrollo, Cumio da Terra ou “Rio 92”
-Planteouse unha política ambiental integrada e de Desenvolvemento .
-Convenios vinculantes: Cambio climático, Biodiversidade.
-Documentos sen carácter vinculante: Declaración de Río sobre medio ambiente e Desarrollo, Declaración de principios sobre os bosques e a Axenda 21.
-Reorientación da Educación hacia o desenvolvemento sostible.
No Foro Global Ciudadano de Río 92.
Necesidade de abolir os actuais programas de desenvolvemento que manteñen o modelo de crecemento económico vixente. -
Conferencia sobre Medio ambiente, sociedade, educación e conciencia pública para a sostenibilidade. Tesalónica
Aprobouse a Declaración de Tesalónica, elementos:
-Orientación hacia un futuro sostenible.
-Recoñecese para estes fins o valor da educación como un medio indispensable para conseguir que as personas de todo o mundo podan controlar os seus destinos e exercer as súas opcións persoais aprendendo ó longo da vida.
-A Educación Ambiental é recoñecida como unha Educación para a sostenibilidade, recoñécese a educación ambiental como modelo centrado en educar as persoas. -
PROTOCOLO DE KIOTO, Japón
-É un acordo internacional co obxetivo de reducir as emisións de Gases de Efecto Invernadero (GEI) de orixe antrópica que provocan o cambio climático.
-Entrou en vigor en 2005.
-Ten dous periodos de actuación: 2008-2012 e 2013-2020.
Definíronse uns obxectivos de voltar aos niveles de emisión de 1990, redución dun 5%.
O protocolo de Kioto encóntrase dentro do Marco de las Naciones Unidas sobre el Cambio Climático, suscrita en 1992.
Incluiuse o Cambio climático como temática habitual. -
Nueva York Cumio do Milenio das Nacións Unidas
Obxetivo: a Erradicación da pobreza mundial debía ser unha prioridade para todas as nacións.
-Necesidade de actuar con prudencia na xestión e ordenación das especies vivas e todos os recursos naturais.
(Obxectivos do Milenio) con 18 metas, o seu logro medible a través de 48 indicadores cuantificables, e nun prazo determinado.
Pretendíase consolidar moitos dos compromisos asumidos nos Cumios e conferencias das Naciones Unidas na década dos 1990. -
Cumio mundial sobre Desarrollo sostible ou“Rio+10” Johannesburgo (Sudáfrica)
Obxectivo: reconsiderar o avance cara á sostibilidade, renovar o compromiso político co desenvolvemento sostible, e facer un plan de execución de medidas concretas.
-Os progresos cualificáronse como pobres ou incluso moi pobres.
-Declaración de Johannesburgo e o Plan de acción: importancia da Educación para o desenvolvemento sosteible e a posibilidade de proclamar un Decenio da Educación para o Desenvolvemento sostible a partir de 2005.) -
DEDS 2005-2014 (Década de la Educación para el Desarrollo Sostenible)
A Asemblea Xeral das Nacións Unidas declara o período 2005-2014 como unha década dedicada a fortalecer a educación e reorientala cara a sustentabilidade.
-Reemprazo da Educación Ambiental por una Educación Ambiental para a Sustentabilidade.
- A Educación Ambiental non estaba respondendo á complexidade dos desafíos, centrada nun enfoque verde do ambiente, descuidando os procesos sociais, culturais e económicos nos que os problemas ecolóxicos tiñan lugar. -
Conferencia EA (Tbilisi+30) Ahmedabad
Declaración de Ahmedabad 2007: unha chamada á acción. O lema foi: Educación para a vida: a vida a través da educación, faise especial énfase na transformación dos estilos de vida insostenible a estilos máis armónicos coa integridade ecolóxica, a xustiza social e económica, así como o respeto a todas as formas de vida, onde a Educación para o Desenvolvemento Sustentable é esencial para que esta transformación ocurra efectivamente. -
Conferencia das Nacions Unidas sobre o Desarrollo do sostible ou “Rio +20”
Os líderes mundiais, xunto con miles de participantes do sector privado, as ONG e outros grupos, reuníronse para dar forma á maneira en que se pode reducir a pobreza, fomentar a equidade social e garantir a protección do medio ambiente.
Hai dous temas principais:
-Construir una economía ecolóxica para lograr o desenrolo sostible e sacar á xente da pobreza .
-Mellorar a coordinación internacional para o desenrolo sostible.
-Documento final: Axenda post-2015. -
Conferencia Mundial sobre a Educación para o Desarrollo sostible da UNESCO, Aichinagoya
-Pon fin o Decenio das Nacións Unidas da Educación para o Desenrolo Sostible (2005-2014).
É o punto de partida do Programa de Acción Mundial.
Pídense accións urxentes para xeralizar a Educación para o Desarrollo Sostenible (EDS).
Incluie no programa de desarrollo para despois do 2015.
Pide a todas as Nacións que poñan en marcha o Programa de Acción Mundial (GAP), para a EDS.
Baixo o lema “Aprender hoy para un futuro sostenible”. -
Cumio Desenvolvemento sostible Nueva York
-Apróbanse os Objetivos de Desarrollo Sostenible (ODS), que toman o relevo ós Obxetivos do Milenio (ODM).
Os 17 Obxetivos de Desarrollo Sostenible e as 169 metas.
Os obxetivos do plan son un chamamento mundial á acción para acabar coa pobreza, poñer fin á fame, protexer o planeta e o medio ambiente, combatir ol cambio climático, promover a prosperidade, a paz e la cooperación, impulsar a igualdade de xénero e os dereitos de todos. -
COP21 Cambio Climático 2015 París
-O obxectivo a longo prazo de manter a temperatura media mundial por debaixo dos 2 ºC sobre os niveis preindustriais.
-Limitar o aumento a 1,5 ºC, o que reducirá significativamente os riscos e o impacto do cambio climático.
-Logo aplicar rápidas reducións en función dos mellores criterios científicos dispoñibles.
Os gobernos acordaron:
-Reúnense cada cinco anos.
-Informar a outros gobernos e cidadáns sobre o seu progreso.
-Avaliar o progreso cara ao obxectivo a longo prazo.
