-
η προσφυγιά
τα τραγικά γεγονότα που έζησα στη χώρα μου, μετά όλο αυτό το πάρα πολύ δύσκολο και επίπονο ταξίδι που έκανα για να φύγω, και, τώρα, το τραυματισμένο παρόν μου. Έχοντας φύγει για πολιτικούς λόγους από την πατρίδα, σήμερα βρίσκομαι εδώ μόνη μου με τα παιδιά μου και δεν γνωρίζω αν ο άντρας μου είναι ζωντανός ή πεθαμένος. Παρότι αυτό που μου έχει συμβεί είναι μια πραγματικότητα που δείχνει πιο δυνατή από εμένα, πρέπει να προσπαθήσω να την ξεπεράσω, να την αφήσω πίσω μου και να κάνω μια νέα αρχή -
ο πόνος
τα νήματα που βλέπω στο έργο της Τζανίν Αντονί7 συμβολίζουν τον πόνο και την προσπάθεια που χρειάζεται να καταβάλλουμε για να πετύχουμε αυτό που θέλουμε και η κουβέρτα που η καλλιτέχνις έχει πλέξει είναι η βοήθεια που πρέπει να δίνουμε ο ένας στον άλλο -
η αισιοδοξία
Έζησα μια τραγωδία, αλλά τελικά έφτασα στην Ελλάδα και, τώρα πια, είμαι έτοιμη να ξεκινήσω μια καινούργια ζωή, βγάζοντας από μέσα μου την απόγνωση. -
η συνομιλία
Οι λαοί μεταξύ μας θέλουμε να συνομιλούμε και να βρίσκουμε λύσεις για όλα τα προβλήματα, αλλά συχνά έρχεται μια εξωτερική δύναμη, όπως είναι το νερό στο έργο που συζητάμε, και μας εμποδίζει. Σταματά αυτή την έστω πρωταρχική προσπάθεια επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων, μεταξύ των διαφορετικών χωρών. Αλλά βλέπουμε επίσης ότι το νερό, παρόλο που είναι μια βίαιη επίθεση προς τους ανθρώπους, ταυτόχρονα είναι σαν να τους ξυπνάει, σαν να συνέρχονται ύστερα από αυτό και αλλάζουν στάση. -
η ελπίδα
Εάν ο άνθρωπος, στην πορεία του από τα νιάτα προς τα γηρατειά, χάσει την ελπίδα του, είναι σαν να περνάει από τη ζωή στον θάνατο. Η τελευταία εικόνα με τον ηλικιωμένο κύριο αυτή τη σκέψη μού δημιούργησε. Πιστεύω όμως ότι ακόμα και αν αισθάνεται κάνεις φυλακισμένος – παγιδευμένος – όπως το ψάρι που είναι το κεντρικό θέμα του έργου, δεν πρέπει να εγκαταλείπει τις προσπάθειες, όπου και αν βρίσκεται, όσο εγκλωβισμένος και αν αισθάνεται. Διαφορετικά, τα γηρατειά σε αφήνουν παράλυτο. -
η υπομονή
Eδώ στην Ελλάδα, λένε: «σιγά-σιγά». Πρέπει να δείξουμε υπομονή για να γίνουμε αυτό που θέλουμε. Και όπως λένε όλες οι θρησκείες, χρειάζεται να γίνουμε η γροθιά της γροθιάς μας. Μόνο έτσι, πραγματικά ενωμένοι, σε μια χώρα που δίνει τη δυνατότητα αυτής της ένωσης, μόνο έτσι μπορούμε να συνεχίσουμε και να φτιάξουμε από την αρχή μια καινούργια ιστορία.