-
300 BCE
Ο Ρωμαϊκός Άβακας
Ο Ρωμαϊκός άβακας αποτελείτο από 16 αύλακες με διαφορετικό αριθμό χαντρών η καθεμιά. Οι χάντρες αντιπροσώπευαν τις μονάδες, τις πεντάδες, τις πέντε δεκάδες κ.ο.κ., κωδικοποιώντας για το γνωστό πενταδικό/δεκαδικό σύστημα αρίθμησης των Ρωμαίων. Οι υπολογισμοί γίνονταν με το σύρσιμο των χαντρών, οι οποίες μετακινούμενες πάνω-κάτω στα αυλάκια δήλωναν την αξία της κάθε στήλης. -
200 BCE
Ο Κινεζικός Άβακας "Σουάν Παν" Πηγή
Ο άβακας των Κινέζων "Σουάν Παν" ήταν σε γενικές γραμμές παρόμοιος με το Ρωμαϊκό. Είχε ως σκοπό τη χρήση του δεκαδικού, αλλά και του δεκαεξαδικού συστήματος αρίθμησης. Οι κινεζικοί άβακες είχαν χρησιμοποιηθεί και για άλλες πράξεις, όπως πολλαπλασιασμό, διαίρεση, μέχρι και υπολογισμό τετραγωνικής/κυβικής ρίζας. Και μάλιστα με πολύ μεγάλη ταχύτητα. Σε έναν διαγωνισμό μεταξύ κινεζικού άβακα και ηλεκτρικού υπολογιστή, στις 12 Νοεμβρίου του 1946, ο άβακας κέρδισε 4 στα 5 τεστ που διεξήχθησαν. -
87 BCE
Ο μηχανισμός των Αντικυθήρων (150 π.Χ.-100 π.Χ.)
Πολύπλοκος μηχανισμός, φτιαγμένος από χαλκό, τοποθετημένος μέσα σε ξύλινο πλαίσιο. Βρέθηκε το έτος 1900, κοντά στα Αντικύθηρα. Είναι η αρχαιότερη σωζόμενη διάταξη με γρανάζια και θεωρείται ένα από τα πρώτα υπολογιστικά συστήματα. Η πιο αποδεκτή θεωρία σχετικά με τη λειτουργία, του αποδίδει ιδιότητες αναλογικού υπολογιστή, σχεδιασμένου ούτως ώστε να υπολογίζει με ακρίβεια τις κινήσεις των σωμάτων της ουράνιας σφαίρας. Εκτιμάται ότι κατασκευάστηκε γύρω στο 87 π.Χ. από το Ρόδιο αστρονόμο Γέμινο. -
Period: 50 BCE to
Έλλειψη ευρημάτων
Στο διάστημα αυτό δεν έχουμε ευρήματα κάποιου είδους μηχανής -
Η αριθμομηχανή του Πασκάλ (1642)
Ο Γάλλος μαθηματικός Pascal κατασκεύασε το 1645 την πρώτη αληθινή αριθμομηχανή, η οποία ονομάστηκε Πασκαλίνα. Ήταν μία μικρών διαστάσεων κατασκευή και χωρούσε άνετα σε ένα τραπέζι. Δούλευε με τροχαλίες, τις οποίες ο χρήστης περιέστρεφε για να εμφανιστούν τα αποτελέσματα των μαθηματικών υπολογισμών. Η αρχική διάταξη είχε πέντε γρανάζια, στη συνέχεια κατασκευάστηκε σε παραλλαγές των έξι και οκτώ. Η Πασκαλίνα εκτελούσε μόνο δύο πράξεις: την πρόσθεση και την αφαίρεση. -
H μηχανή του Λάιμπνιτς (1694)
Ο Γερμανός φιλόσοφος Leibniz μελέτησε τις σημειώσεις του Pascal και βελτίωσε την Πασκαλίνα, δημιουργώντας μια μηχανή βασισμένη και πάλι σε κινητούς δίσκους και γρανάζια, η οποία όμως μπορούσε να εκτελεί και πολλαπλασιασμούς, με τη διαδικασία των επαναληπτικών προσθέσεων από έναν επιπλέον τροχό. -
Η αναλυτική μηχανή του Μπάμπατζ (~1800)
Η Αναλυτική Μηχανή ήταν το προσχέδιο ενός μηχανικού υπολογιστή γενικής χρήσης -του πρώτου ολοκληρωμένου κατά Turing- από το Βρετανό μαθηματικό Charles Babbage. Δεν ήταν μια υπαρκτή μηχανή, αλλά μια ακολουθία από σχέδια 5.000 σελίδων που κατέγραψε ο Μπάμπατζ μέχρι και το θάνατο του, το 1871. Εάν ποτέ κατασκευαζόταν, θα είχε μνήμη 16.2 kB, κεντρική μονάδα επεξεργασίας (CPU), σύστημα εισόδου/εξόδου και θα μπορούσε να προγραμματιστεί με την χρήση διάτρητων καρτών. Η υλοποίηση της δεν προχώρησε. -
Το σύστημα των διάτρητων καρτών (1801)
Μια διάτρητη κάρτα ή κάρτα Hollerith ήταν ένα κομμάτι σκληρό χαρτί που περιείχε ψηφιακή πληροφορία, η οποία κωδικοποιούταν με την παρουσία ή απουσία οπών σε προκαθορισμένες θέσεις. Οι διάτρητες κάρτες χρησιμοποιούνταν ευρέως κατά τον 19ο αιώνα για τον έλεγχο και την αυτοματοποίηση των κλωστοϋφαντουργικών αργαλειών. Στις αρχές του 20ου αιώνα η χρήση τους προσαρμόστηκε στην ανάγκη αποθήκευσης ρυθμίσεων και εντολών για τον προγραμματισμό των πρώτων ηλεκτρονικών υπολογιστών. -
Το αριθμόμετρο Τόμας (1820-1915)
Γύρω στο 1820, ο Charles Xavier Thomas κατοχύρωσε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας την πρώτη ψηφιακή αριθμομηχανή μηχανικού τύπου, η οποία έτυχε και ευρείας χρήσης. Μπορούσε να εκτελεί προσθέσεις, αφαιρέσεις, δύσκολους πολλαπλασιασμούς και διαιρέσεις και μάλιστα ταχύτατα. Ένας πολλαπλασιασμός ενός 8ψήφιου αριθμού με έναν άλλο 8ψήφιο πραγματοποιούνταν μέσα σε 18 δευτερόλεπτα! Βασίστηκε κυρίως στην πρότερη εργασία του Leibniz. -
Η μηχανή του Μάλοκ (1933)
Κατασκευάστηκε από τον Rawlyn Mallock, στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, και ήταν σε θέση να επιλύσει πολλές γραμμικές διαφορικές εξισώσεις συγχρόνως, κάνοντας χρήση συζευγμένων μετασχηματιστών. -
Οι Διαφορικοί Αναλυτές (1930-1940)
Ήταν μηχανικοί αναλογικοί υπολογιστές, σχεδιασμένοι για την επίλυση διαφορικών εξισώσεων, με την επιστράτευση μεθόδων ολοκλήρωσης. Κατά την εκτέλεση των μαθηματικών πράξεων έμπαιναν σε λειτουργία τροχοί, γρανάζια, δίσκοι και άξονες, οι οποίοι απαιτούσαν αρκετά περίπλοκους χειρισμούς και ρυθμίσεις. -
Ο σοβιετικός υπολογιστής νερού του Vladimir Lukyanov (1936)
Το 1936, ο Vladimir Lukyanov κατασκεύασε έναν αναλογικό υπολογιστή νερού, τον πρώτο ικανό για επίλυση μερικών διαφορικών εξισώσεων. Συνίστατο από μια σειρά διαμερισμάτων, διασυνδεδεμένων μεταξύ τους μέσω σωληνώσεων. Ο ρυθμός ροής νερού μεταξύ των σωλήνων συνιστούσε τη διενέργεια μαθηματικών πράξεων και η στάθμη του νερού αντιπροσώπευε τα αριθμητικά αποτελέσματα. Οι υπολογιστές νερού χρησιμοποιούνταν ευρέως στη Σοβιετική Ένωση για μοντελοποιήσεις μεγάλης κλίμακας, μέχρι και τη δεκαετία του 1980. -
Model K (1937)
Το Νοέμβριο του 1937, ο George Stibitz ολοκλήρωσε την κατασκευή ενός υπολογιστή βασισμένου σε ηλεκτρονόμους, ο οποίος εκτελούσε πρόσθεση δυαδικών αριθμών. Η συναρμολόγηση του πραγματοποίηθηκε στην κουζίνα (kitchen) του σπιτιού του και γι αυτό ο υπολογιστής ονομάστηκε Model K. Πολύ εμπνευσμένο. Στη συνέχεια, τα ιστορικά Bell Labs ενέκριναν πλήρη χρηματοδότηση ενός ερευνητικού προγράμματος για την περαιτέρω ανάπτυξη της τεχνολογίας. -
Κολοσσός (1943-1944)
Ήταν μία σειρά υπολογιστών που αναπτύχθηκαν κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο για την εξυπηρέτηση του "ιερού" έργου των Βρετανών κρυπταναλυτών, οι οποίοι προσπαθούσαν νυχθημερόν να σπάσουν τις κωδικοποιημένες από τη μηχανή Enigma επικοινωνίες των Ναζί. Χρησιμοποιούσαν θερμιονικές λυχνίες (λυχνίες κενού) για να εκτελέσουν λογικές και αριθμητικές πράξεις.Θεωρούνται οι πρώτοι προγραμματίσιμοι, ηλεκτρονικοί, ψηφιακοί υπολογιστές - προγραμματίζονταν μόνο με τη χρήση διακοπτών και όχι κάποιου λογισμικού. -
ENIAC - Electronic Numerical Integrator and Computer (1946)
Το 1946 ανέπτυξαν τον ENIAC στο πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια. Θεωρείται ως ο πρώτος ψηφιακός ηλεκτρονικός υπολογιστής ικανός να λύσει ένα ευρύ φάσμα προβλημάτων. Καθιερώθηκε ως ο πρώτος υπολογιστής γενικής χρήσης στον κόσμο. Ήταν σημαντικά ταχύτερος από οποιοδήποτε άλλον ηλεκτρομηχανικό υπολογιστή Μπορούσε να εκτελέσει 5.000 προσθέσεις/sec. Ένα μειονέκτημα του ήταν ότι ο επαναπρογραμματισμός απαιτούσε το ξήλωμα και την κατάλληλη επανασύνδεση σημαντικού μέρους των εξωτερικών καλωδιώσεων του.
