565-1054

ΙΔΡΥΣΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ

330

Η Κωνσταντινούπολη ήταν η ανατολική πρωτεύουσα της ρωμαικής αυτοκρατορίας από τα μέσα του 4ου Αιώνα μ.Χ έως τα μέσα του 15ου όπου έγινε η άλλωση της.

ΕΓΙΡΑ

622

Είναι ο διωγμός του Μωάμεθ από την Μέκκα στην Μεδίνα οπού ιδρύει κοινώτητα πιστών και είναι η αφετηρία για το χρονολογικό σύστημα των Αράβων.

ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ

626

Ακάθιστος ύμνος ονομάζεται γενικά κάθε ορθόδοξος χριστιανικός ύμνος ο οποίος ψάλλεται από τους χριστιανούς πιστούς σε όρθια στάση. Θεωρείται ένα αριστούργημα της βυζαντινής υμνογραφίας. Το θέμα του είναι η εξύμνηση της ανθρωπότητας του Θεού μέσω της θεοτόκου, πράγμα που γίνεται με εκφράσεις χαράς και αγαλλίασης.

ΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

628

Η Ύψωση του τίμιου σταυρού είναι μία σταθερή θρησκευτική εορτή που έχει καθοριστεί να εορτάζεται στις 14 Σεπτεμβρίου από την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία.

ΛΕΗΛΑΤΗΣΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΑΡΑΒΙΚΑ ΠΛΟΙΑ

717

Τα μέτρα που έλαβε η κεντρική εξουσία για την αντιμετώπιση του προβληματός, κατά τις αρχές του 8ο αιώνα, δικαιολογούνται από την κρισιμότητα των περιστάσεων που αντιμετώπισε η αυτοκρατορία την περίοδο αυτή. Τα αραβικά πλοία όργωναν τις βυζαντινές θάλασσες και λεηλατούσαν ακτές, νησιά και πόλεις, παραλύοντας το εμπόριο και απειλώντας ακόμη και την ίδια τη βασιλεύουσα.

ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΑΣ

726

Την αφορμή για την έναρξη της εικονομαχίας φαίνεται ότι έδωσε ένας καταστροφικός σεισμός που είχε επικεντρωθεί στο θαλάσσιο χώρο μεταξύ Θήρας και Θηρασίας. Ο σεισμός ερμηνέυτηκε ως εκδήλωση θείας οργάνωσης διότι η λατρεία των εικόνων αποτελούσε εκδήλωση ειδωλολατρίας στο χώρο της Εκκλησίας. Το 726 ο ΛΕΩΝ Γ εξαπέλυσε την πρώτη επίθεση του κατά των εικόνων. Με τη διαταγή του ο στρατός απομάκρυνε από την χαλκή πύλη των ανακτόρων μια εικόνα του χριστού.

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΚΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ

730

Το πρώτο εικονομαχικό διάταγμα φαίνεται ότι εκδόθηκε το έτος 730 και προέβλεπε καταστροφή των εικόνων και διώξεις κατά των εικονόφιλων. Οι διώξεις αυτές πήραν στην πράξη διάφορες μορφές. βασανιστήρια, εξορίες, δημεύσεις περιουσιών. Το διάταγμα βρήκε αντίθετη την εκκλησία της ρώμης. Ο πάπας δυσαρεστημένος στράφηκε αργότερα προς τους Φράγκους και συνδέθηκε στενά με τους ηγεμόνες τους. Έτσι η εικονομαχία είχε αρνητικές συνέπειες για τις σχέσεις της Αυτοκρατορίας με την Δύση.

ΚΑΡΟΛΟΣ ΜΑΡΤΕΛΟΣ

741

Ο Κάρολος Μαρτέλος ήταν Φράγκος πολιτικός και στρατιωτικός ηγέτης ο οποίος ως δούκας των φράγκων και Μαγιορδόμος ήταν ο de facto ηγεμόνας της Φραγκίας από το 718 μέχρι τον θάνατο του.

Η ΚΟΡΎΦΩΣΗ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΑΣ

754

Η Εικονομαχία κορυφώθηκε επί Κωνσταντίνου του Ε οπότε και προσέλαβε διαστάσεις μιας ανελέητης εκστρατείας εναντίον των μοναχών και των μοναστηριών που αποτέλεσαν τα προπύργια της εικονολατρίας. Η εκστρατεία αυτή νομιμοποιήθηκε από τη σύνοδο της Ιερείας (754) η οποία καταδίκασε τη λατρεία των εικόνων και αναθεώρησε τους οπαδούς της.

ΚΑΡΛΟΜΑΓΝΟΣ

774

Ήταν Βασιλιάς των Φράγκων (768 - 814) και ο πρώτος Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (800 - 814).Ήταν επίσης βασιλιάς της Ιταλίας από το 774 και από το 800 ο πρώτος αυτοκράτορας στη Δυτική Ευρώπη μετά την κατάλυση της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, πριν από τρεις αιώνες. Το εκτεταμένο Φραγκικό κράτος που ίδρυσε ονομάζεται Αυτοκρατορία των Καρολιδών (ή και Καρολίγγεια Αυτοκρατορία).

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΤ

787

Το 787 τελέστηκαν με κάθε επισημότητα οι αρραβώνες του Κωνσταντίνου ΣΤ με την Ροτρούδη την κόρη του Καρόλου. Αλλά οι σχέσεις των δύο κρατών οδηγήθηκαν σε ρήξη και το συνοικέσιο τελικά ακυρώθηκε.

Η ΣΤΕΨΗ ΤΟΥ ΚΑΡΟΛΟΥ

800

Ο Καρλομάγνος έφτασε στο απόγειο της δύναμης του το 800 όταν στέφθηκε αυτοκράτορας από τον πάπα Λέοντα Γ την Ημέρα των Χριστουγέννων στην Παλαιά Βασιλική του Αγίου Πέτρου.

ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΑΣ

843

Τον Μάρτιο του 843 η σύνοδος που συγκλήθηκε στην Κωνσταντινούπολη από την μητέρα του αυτοκράτορα Μιχαήλ Γ, θεοδώρα και τους συνεργάτες της, Βάρδα και θεόκτιστο αποφάσισε την αποκατάσταση των εικόνων. Η απόφαση της συνόδου αυτής σήμαινε την οριστική αποτυχία του κράτους να υποταχθεί ολοκληρωτικά στην βούληση της εκκλησίας.

Η ΒΑΠΤΙΣΗ ΤΟΥ ΒΟΡΗ

864

Ο Βόρης βαπτίστηκε και ονομάστηκε Μιχαήλ από τον αυτοκράτορα του Βυζαντινού, Μιχαήλ Γ. Ο ιστορικός Στήβεν Ράνσιμαν τον χαρακτήρισε ως ένα από τα μεγαλύτερα πρόσωπα στην ιστορία.

ΣΥΝΟΔΟΣ

867

Η στροφή της βουλγαρίας προς τον παπισμό έβλαψε τον πατριάρχη Φώτιο που έγραψε μία εγκύκλιο στον ανατολικό κλήρο το 867 στην οποία καταγγέλλει τις πρακτικές που συνδέονται με την δυτική ιεροσύνη και την εκκλησιαστική παρέμβαση της Ρώμης στην Βουλγαρία. Αυτό δημιούργησε το σχέδιο του Φώτιου το οποίο ήταν ένα μεγάλο βήμα στη διχοτόμηση μεταξύ των ανατολικών και δυτικών εκκλησιών.

Η ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

870

Στο τέταρτο Συμβούλιο της Κων/πολης το 870 η θέση της βουλγαρικής εκκλησίας ξανάρχισε από βουλγαρικούς απεσταλμένους και οι ανατολικοί πατριάρχες ήταν υπέρ της Κωνσταντινούπολης. Αυτό καθόρισε το μέλλον της Βουλγαρικής Ορθόδοξης Εκκλησίας η οποία απέκτησε καθεστώς αυτοκεφαλίας από το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης και δικό της αρχιεπίσκοπο. Αργότερα ο Πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης παρέδωσε τη Βουλγαρία στον παπισμό αλλά αυτή η παραχώρηση ήταν καθαρά ονομαστική.

ΠΡΟΧΕΙΡΟΣ ΝΟΜΟΣ

879

Η αναθεώρηση του ισχύοντος δικαίου άρχισε με την έκδοση του Πρόχειρου Νόμου (870-879) πρακτικού εγχειριδίου που περιλάμβανε τις διατάξεις Δημοσίου και Αστικού Δικαίου. Ο Πρόχειρος Νόμος αντλεί πολλά στοιχεία από την Εκλογή παρά το γεγονός ότι ασκεί αρνητική κριτική σε αυτήν. Σε βαθμό μεγαλύτερο επηρεάζεται από την Εκλογή, η Επαναγωγή, μία συλλογή νομοθετημάτων που καθορίζουν τις αρμοδιότητες του αυτοκράτορα και του πατριάρχη.

ΣΧΙΣΜΑ

1054

Το Σχίσμα του 1054 ή Σχίσμα των δύο Εκκλησιών, γνωστό και ως Μεγάλο Σχίσμα είναι η διαίρεση και διάσπαση της κοινωνίας μεταξύ της Δυτικής και της Ανατολικής Χριστιανικής Εκκλησίας όταν προκαθημένοι τους ήταν οι Πάπας και Πατριάρχης Θώμης. Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Μιχαήλ Κηρουλάριος. Αν και μοιάζει να προέκυψε ξαφνικά στην πραγματικότητα επισημοποίησε μία ήδη προυπάρχουσα κατάσταση σχίσματος το 867.