Dynastia Jagiellonów

Władysław II Jagiełło

1386

Władysław II Jagiełło (1386-1434)
Władysław Jagiełło był wielkim księciem litewskim, synem księcia Olgierda i jego drugiej żony Julianny oraz wnukiem Giedymina. Objął rządy w Polsce w 1386 na podstawie układu polsko-litewskiego w Krewie z 14 sierpnia 1385 roku, zobowiązując się tym samym do przyjęcia chrztu i chrystianizacji Litwy oraz poślubienia Jadwigi Andegaweńskiej. Królem Polski został rok później. Władysław Jagiellończyk był także ojcem królów Kazimierza IV i Władysława III.

Władysław III Warneńczyk

1434

Władysław III Warneńczyk (1434-1444)
Po śmierci Jagiełły tron objął jego syn Władysław III Warneńczyk, urodzony przez czwartą żonę króla, Zofię Holszańską. Nie miał wówczas ukończonych nawet 10 lat, dlatego nie sprawował władzy sam. Zastępowała go rada koronna i tzw. opiekadlnicy, czyli zarządcy dzielnic, a faktyczne rządy miał kardynał Zbigniew Oleśnicki. Władysław został także wybrany na króla Węgier w 1440 roku. Zginął w bitwie pod Warną 10 lipca 1444 roku, zyskując przydomek Warneńczyka.

Kazimierz IV Jagiellończyk

1447

Kazimierz IV Jagiellończyk (1447-1492)
W roku 1447 władzę w Polsce objął Kazimierz Jagiellończyk, młodszy syn Władysława Jagiełły i Zofii Holszańskiej. Rządził przez 45 lat. Miał trzynaścioro dzieci, w tym sześciu synów i aż trzech z nich zostało królami. W latach 1454-1466 toczył konflikt zbrojny z Krzyżakami. Na mocy pokoju podpisanego w Toruniu przyłączył część ziem krzyżackich jako Prusy Królewskie, a resztę kraju zhołdował.

Jan I Olbracht

1492

Jan I Olbracht (1492-1501)
Kolejnym władcą dawnej Polski z linii Jagiellonów był Jan Olbracht. To trzeci syn Kazimierza IV Jagiellończyka i Elżbiety Rakuszanki z Habsburgów. Za jego panowania w roku 1496 odbył się sejm piotrkowski, który odnosił się do kwestii opuszczania przez chłopów wsi. Zwiększyła się rola szlachty, a ograniczone zostały prawa mieszczan. Doszło także do ostatecznego ukształtowania sejmu walnego. W W 1497 roku podjął wyprawę przeciwko Turkom, która zakończyła się klęską.

Aleksander Jagiellończyk

1501

Aleksander Jagiellończyk (1501-1506)
Po śmierci Olbrachta w 1501 roku władzę przejął jego brat Aleksander Jagiellończyk. Rozpoczął swoje rządy od wydania przywileju wyłącznością decyzyjną senatu. W 1505 roku sejm uchwalił konstytucję nihil novi, utwierdzającą polityczną dominację szlachty i sejmu. Aleksander prowadził wojny z Moskwą, które na kilka lat przerwało małżeństwo z córką Iwana Groźnego Heleną. Zmarł bezdzietnie w 1506 roku. Był to najkrócej panujący król z dynastii Jagiellonów.

Zygmunt I Stary

1507

Zygmunt I Stary (1507-1548)
Kolejno władzę w państwie Jagiellonów objął Zygmunt Stary, kolejny syn Kazimierza Jagiellończyka. Był on najdłużej żyjącym królem Polski. Żenił się dwukrotnie z Węgierką Barbarą Zapolyą i mediolańską księżniczką Boną Sforzą, która dała mu męskiego potomka, następcę tronu Zygmunta Augusta. Był mecenasem sztuki, propagatorem odrodzenia. W czasie panowania przyłączył do Polski Mazowsze z Warszawą i przyjął hołd pruski, złożony przez księcia Albrechta Hohenzollerna.

Zygmunt II August

1548

Zygmunt II August (1548-1572)
Zygmunt August był synem Zygmunta Starego i Bony Sforzy. Koronowany przez ojca w 1529 roku, rządy objął w 1548. Poślubił księżniczkę habsburską Elżbietę, Barbarę Radziwiłłównę oraz Katarzynę, siostrę pierwszej żony. Za czasów jego panowania zawarto w 1569 roku unię realną z Litwą. W efekcie tego ukształtowała się potężna Rzeczpospolita. Po śmierci Zygmunta II Augusta w 1572 nastał okres bezkrólewia. Zakończył się dopiero w 1573 roku.

Anna Jagiellonka

1575

Anna Jagiellonka (1575-1586)
Anna Jagiellonka była córką Zygmunta I Starego i Bony Sforzy. Królową Polski została w 1575 roku, a w 1576 poślubiła Stefana Batorego, który został iure uxoris królem Polski i sprawował faktyczną władzę. Po śmierci męża doprowadziła do wyboru na króla Polski Zygmunta III Wazy, siostrzeńca rodzeństwa ostatnich Jagiellonów, syna Katarzyny Jagiellonki i króla Szwecji. Była ostatnim władcą z dynastii Jagiellonów.