เหตุการณ์ต่างของโลกและไทย

สงครามโทรจัน

1300 BCE

เป็นสงครามระหว่างชาวอะคีอันส์ ​(ชาวกรีก) กับชาวกรุงทรอย หลังปารีสแห่งทรอยชิงพระนางเฮเลนมาจากพระสวามี คือพระเจ้าเมเนเลอัสแห่งสปาร์ตา สงครามดังกล่าวเป็นหนึ่งในเหตุการณ์สำคัญที่สุดในเทพปกรณัมกรีก และมีการบอกเล่าผ่านงานวรรณกรรมกรีกหลายชิ้น ที่โดดเด่นที่สุด คือ อีเลียดและโอดิสซีย์ของโฮเมอร์ มหากาพย์อีเลียดเล่าเรื่องการล้อมกรุงทรอยปีสุดท้าย ส่วนโอดิสซีย์อธิบายการเดินทางกลับบ้านของโอดิสเซียส

สงคามโทรจัน

Period: 1300 BCE to 1200 BCE

เจ้าชายสิทธะตรัสรู้

588 BCE

หลังจากออกผนวชได้ 6 ปี จนเมื่อพระชนมายุ 35 พรรษา เจ้าชายสิทธัตถะก็ทรงตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า ณ ใต้ร่มไม้ศรีมหาโพธิ์ ฝั่งแม่น้ำเนรัญชรา ตำบลอุรุเวลาเสนานิคม ในตอนเช้ามืดของวันพุธ ขึ้น 15 ค่ำ เดือน 6 ปีระกา ก่อนพุทธศักราช 45 ปี ปัจจุบันสถานที่ตรัสรู้แห่งนี้เรียกว่า พุทธคยา เป็นตำบลหนึ่งของเมืองคยา

พระเจ้าไซรัสมหาราช

550 BCE

เป็นผู้ก่อตั้งจักรวรรดิเปอร์เซียอะคีเมนิด[7] พระองค์นำราชวงศ์อะคีเมนิดขึ้นมามีอำนาจด้วยการเอาชนะจักรวรรดิมีดซ์และรวบรวมรัฐอารยะก่อนหน้าทั้งหมดในตะวันออกใกล้โบราณ[7] ขยายดินแดนขนานใหญ่จนกระทั่งพิชิตเอเชียตะวันตกส่วนใหญ่และเอเชียกลางหลายแห่ง เพื่อสร้างสิ่งที่จะกลายเป็นหน่วยการเมืองที่ใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์มนุษย์สมัยนั้น

พระเจ้าไซรัสมหาราช

Period: 550 BCE to 530 BCE

หลังพิชิตจักรวรรดิมีดซ์ พระเจ้าไซรัสนำกองทัพจักรวรรดิไปพิชิตจักรวรรดิลิเดียและภายหลังจักรวรรดิบาบิโลเนียใหม่ พระองค์ยังนำทัพไปยังเอเชียกลางที่ก่อให้เกิดการทัพที่มีการกล่าวถึงว่า "ให้ทุกประชาชาติอยู่ภายใต้การปกครองโดยไม่มีข้อยกเว้น"[8] พระเจ้าไซรัสถูกกล่าวหาว่าสวรรคตในสงครามกับ Massagetae สมาพันธ์ชนเผ่าอิหร่านตะวันออกร่อนเร่ ริมแม่น้ำซีร์ดาร์ยาในเดือนธันวาคม 530 ปีก่อน ค.ศ.

กรุงโรมเปลี่ยนระบอบเป็นสาธารณรัฐ

509 BCE

ในราวปี 509 ก่อนคริสต์ศักราช ขุนนางโรมันประสบความสำเร็จในการล้มล้างกษัตริย์ อีทรัสคันองค์สุดท้าย พระนามว่า ทาควิน (Tarquin) และได้เปลี่ยนแปลงระบอบการปกครอง ของโรมจากระบอบกษัตริย์มาเป็นระบอบสาธารณรัฐ (Republic) เป็นการปกครองโดยสภาเซเนท และพลเมืองโรมันซึ่งแตกต่างจากการปกครองโดยบุคคลคนเดียวในตาแหน่งกษัตริย์

กรุงโเปลี่ยนระบอบเป็นสาธารณะรัฐ

Period: 509 BCE to 27 BCE

เหตุการณ์อันเป็นสัญญาณของการเปลี่ยนผ่านสู่จักรวรรดิโรมันจึงยังเป็นประเด็นที่ต้องตีความต่อไป นักประวัติศาสตร์เสนอหลากหลายเหตุการณ์ เช่น การแต่งตั้งจูเลียส ซีซาร์เป็นผู้เผด็จการตลอดชีพเมื่อ 44 ปีก่อนคริสต์ศักราช, ความพ่ายแพ้ของมาร์ค แอนโทนีในยุทธนาวีที่อักติอูงเมื่อ 31 ก่อนคริสต์ศักราช และการมอบอำนาจเต็มแก่ออกเตเวียน (ออกัสตัส) ของวุฒิสภาโรมันภายใต้ข้อตกลงแรกเมื่อ 27 ปีก่อนคริสต์ศักราช เป็นเหตุการณ์นิยามการสิ้นสุดสาธารณรัฐ

สงคราม Thermopylae

480 BCE

ยุทธการที่เทอร์มอพิลีเกิดขึ้นในปี 480 ปีก่อนคริสตกาล พันธมิตรรัฐกรีกตั้งรับการรุกรานของจักรวรรดิเปอร์เซีย ณ ช่องเขาเทอร์มอพิลีในกรีซตอนกลาง กองทัพกรีกเสียเปรียบด้านจำนวนอย่างมหาศาล แต่ก็ยังสามารถยันกองทัพเปอร์เซียได้เป็นเวลาสามวัน ยุทธการ

ก่อสร้างมหาวิหารพาร์เธน่อนในกรุงเอเธนส์

447 BCE

วิหารพาร์เธนอนสร้างตามการริเริ่มของเพริเคิล ผู้นำกรุงเอเธนส์ในสมัยนั้น และสร้างโดยมีประติมากรฟีเดียสเป็นผู้ควบคุมงาน การก่อสร้างเริ่มขึ้นเมื่อ 447 ปีก่อนคริสต์ศักราช ถึงแม้ว่าการก่อสร้างจะเสร็จสมบูรณ์เมื่อ 438 ปีก่อนคริสต์ศักราชแล้วก็ตาม แต่ก็ยังมีการตกแต่งเพิ่มเติมอีก 5 ปี บัญชีส่วนหนึ่งของการก่อสร้างครั้งนี้หลงเหลือ

พระเจ้าอเล็กซานเดอร์มหาราชแห่งมาซิโดเนีย(กรีก)พิชิตอาณาจักรเปอร์เซียได้สำเร็จ

330 BCE

เป็นจอมกษัตริย์กรีกโบราณแห่งราชอาณาจักรมาเกโดนีอา เป็นสมาชิกของราชวงศ์อาร์กีด ประสูติในเมืองเพลลาในปี 356 ก่อนคริสตกาลและขึ้นสืบบัลลังก์ต่อจากพระราชบิดาขณะมีวัยเพียง 20 ปี อเล็กซานเดอร์ใช้เวลาส่วนใหญ่ในรัชสมัยของเขาไปกับการสู้รบอย่างที่ไม่เคยเกิดมาก่อน

พระเจ้าอโมหาราช

268 BCE

อโศกมหาราช เป็นจักรพรรดิเมาริยะองค์ที่ 3 แห่งแคว้นมคธในอนุทวีปอินเดียตั้งแต่ ป. 268 ถึง 232 ปีก่อน ค.ศ. พระองค์เป็นผู้มีบทบาทมากต่อการเผยแผ่ศาสนาพุทธจักรพรรดิอโศกขยายดินแดนของจักรวรรดิจากสมัยของพระเจ้าจันทรคุปตเมารยะไปถึงพื้นที่ที่ปัจจุบันคืออัฟกานิสถานจนถึงบังกลาเทศ เกือบทั่วทั้งอนุทวีปอินเดีย ยกเว้นเพียงบางส่วนของที่ซึ่งปัจจุบันคือรัฐทมิฬนาฑู, กรณาฏกะ และเกรละ ราชธานีในรัชสมัยคือปาฏลีบุตร (ใน มคธ, ปัจจุบันคือปัฏนา) และราชธานีชนบทที่ตักศิลา และ อุชไชนะ

พระเจัาอโศกมหาราช

Period: 268 BCE to 232 BCE

การมีตัวตนของพระเจ้าอโศกในฐานะจักรพรรดิในประวัติศาสตร์เกือบถูกลืมไปแล้ว แต่นับตั้งแต่การถอดความข้อมูลที่เขียนด้วยอักษรพราหมีในคริสต์ศตวรรษที่ 19 พระเจ้าอโศกได้รับการยกย่องในฐานะหนึ่งในจักรพรรดิที่ยิ่งใหญ่ที่สุดพระองค์หนึ่งของประวัติศาสตร์อินเดีย ตราแผ่นดินของสาธารณรัฐอินเดียดัดแปลงมาจากหัวเสาอโศกรูปสิงห์ ส่วนอโศกจักรนำมาดัดแปลงไปตั้งตรงกลางธงชาติอินเดีย

หลิวปังพิชิตเซียงอวี่

232 BCE

เมื่อ 206 ปีก่อนคริสตกาล เซี่ยงอวี่นำทัพไปที่เมืองเสียนหยาง เมืองหลวงของราชวงศ์ฉิน ทั้งที่มีกองกำลังน้อยกว่ามากถึง 10 ต่อ 1 หลังจากข้ามแม่น้ำจางเหอไปแล้ว เซี่ยง หวี่ได้สั่งการให้ทหารทั้งหมดที่พกเสบียงอาหารแห้งจำนวนที่จะพอรับประทานได้ 3 วัน และให้ทุบหม้อสำหรับปรุงอาหาร และให้เจาะรูให้เรือที่ข้ามแม่น้ำมาให้รั่วทั้งหมด เพื่อที่จะเอาชนะให้ได้ ไม่เช่นนั้นก็ตายกันหมด ซึ่งวีรกรรมตรงนี้ได้กลายมาเป็นภาษิตในภาษาจีนที่ว่า "ทุบหม้อจมเรือ" อันหมายถึง สิ่งสำคัญที่ตัดสินชะตากรรม

หลิวปังพิชิตเซียงอวี่

Period: 232 BCE to 202 BCE

ซึ่งเซี่ยงอวี่ได้รับชัยชนะ แต่ปรากฏเป็นกองทัพของหลิวปังที่ได้เข้าสู่เมืองหลวงก่อน พร้อมกับได้นั่งบัลลังก์ฮ่องเต้ สร้างความไม่พอใจให้แก่เซียงอวี่ ต่อมา เซียงอวี่ได้ประกาศตนเองเป็น ฌ้อปาอ๋อง อันหมายถึง "อ๋องแห่งฌ้อผู้ยิ่งใหญ่" พร้อมกับได้สถาปนาให้หลิวปังมีบรรดาศักดิ์เป็น ฮั่นอ๋อง

อิ๋งเจิ้ง รวบรวมแผ่นดินจีนเป็นอาณาจักรเดียว

221 BCE

คำว่า อิ๋ง (หยิง) หมายถึง “ชัยชนะ” เจิ้ง มีความหมายถึงการเมืองการปกครอง ข้อถกเถียงเริ่มตั้งแต่ว่าแท้จริงแล้ว พระองค์เป็นบุตรนอกสมรสของหลี่ว์ปู้เหวย พ่อค้าที่ยิ่งใหญ่ซึ่งรู้จักกับจื่ออี้ ตัวประกันชาวแคว้นฉิน นักประวัติศาสตร์ถกเถียงคำถามนี้กันมายาวนาน แต่หากจะสืบสาวต้นตอของความคลุมเครือนี้ นักวิชาการส่วนหนึ่งมองว่ามาจาก “บันทึกประวัติศาสตร์” โดย ซือหม่าเซียน นักบันทึกประวัติศาสตร์และนักประพันธ์ในราชวงศ์ฮั่น ซึ่งบันทึกส่วนประวัติของหลี่ว์ปู้เหวย ขัดแย้งกับบันทึกพระประวัติจิ๋นซีฮ่องเต้

ฮันนิบาลแห่งคาร์เธจ

221 BCE

เป็นขุนพลชาวคาร์เธจโบราณ ซึ่งถือกันว่า เป็นหนึ่งในผู้นำทางทหารที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ เขาเป็นบุตรของแฮมิลการ์ บาร์กา (Hamilcar Barca) นายทหารชาวคาร์เธจช่วงสงครามพิวนิกครั้งแรก (First Punic War) เขายังเป็นพี่ชายของมาโก บาร์กา (Mago Barca) กับแฮสดรูบัล บาร์กา (Hasdrubal Barca) และเป็นพี่เขยหรือน้องเขยของแฮสดรูบัลคนรูปงาม (Hasdrubal the Fair)

ฮัลนิบาลแห่งคาร์เธจ

Period: 221 BCE to 181 BCE

ถือกันว่า แฮนนิบัล ตลอดจนฟิลิปแห่งแมซิดอน (Philip of Macedon), อะเล็กซานเดอร์มหาราช (Alexander the Great), จูเลียส ซีซาร์ (Julius Caesar), และซิปพิโอ แอฟริกานัส เป็นนักยุทธศาสตร์ทางทหารที่ยิ่งใหญ่ในประวัติศาสตร์ ทั้งเป็นขุนศึกผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดของแว่นแคว้นเมดิเตอร์เรเนียโบราณ ปรัชญาเมธีพลูทาร์ก (Plutarch)

จูเลียสซีซาร์โดนสังหาร

44 BCE

การลอบสังหารจูเลียส ซีซาร์เป็นผลแห่งการคบคิดโดยสมาชิกวุฒิสภาโรมันหลายคน มีไกอัส แคสซัส ลอนไจนัสกับมาร์คัส จูนิอัส บรูตัสเป็นผู้นำ สมาชิกวุฒิสภาเหล่านี้ใช้มีดแทงจูเลียส ซีซาร์จนเสียชีวิต ณ ที่ติดกับโรงละครปอมปีย์ในวันไอดส์มีนาคม 44 ปีก่อนคริสตกาล ขณะนั้นซีซาร์เป็นผู้เผด็จการแห่งสาธารณรัฐโรมัน

กายุส ยูลิอุส ไกซาร์

27 BCE

กาอิอุส ยูลิอุส ไกซาร์ หรือ จูเลียส ซีซาร์ เป็นรัฐบุรุษ แม่ทัพ และผู้ประพันธ์ร้อยแก้วอันเลื่องชื่อชาวโรมัน เขามีบทบาทสำคัญในเหตุการณ์อันนำไปสู่การสิ้นสุดสาธารณรัฐโรมันและความเจริญของจักรวรรดิโรมัน ใน 60 ปีก่อน ค.ศ. ซีซาร์, กรัสซุส และปอมปีย์ ตั้งพันธมิตรทางการเมืองซึ่งจะครอบงำการเมืองโรมันไปอีกหลายปี ความพยายามของพวก

พระเยซูสิ้นพระชนน์

30

เป็นเหตุการณ์ในชีวิตของพระเยซูที่ถูกบันทึกในพระวรสารทั้งสี่ฉบับ[2] เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทันทีหลังจากที่พระเยซูถูกจับและถูกพิพากษา ในทางเทววิทยาศาสนาคริสต์ การสิ้นพระชนม์ของพระองค์เป็นเหตุการณ์หัวใจสำคัญ ส่งอิทธิพลให้เกิดเหตุการณ์อื่น ๆ ต่อเนื่องมา นอกจากนั้นการสิ้นพระชนม์ของพระองค์ก็เป็นสัญลักษณ์สำคัญทางปรัชญาความเชื่อ เป็นการเสียชีวิตของผู้ที่มาช่วยโลก เห็นได้จากการรับทรมานและความตายของพระเมสสิยาห์เพื่อไถ่บาปให้มวลมนุษย์ ตามด้วยพันธสัญญาใหม่ที่กล่าวถึง

โบดิก้า

61

พราสุตากัสแบ่งทรัพย์สมบัติให้ลูกสาวทั้งสอง และจักรพรรดิเนโร ด้วยความตั้งใจให้โรมันยังคงปกป้องครอบครัวและเผ่าไอซินี เพื่อสืบสานสมดุลทางการเมืองที่เคยมีต่อไป แต่กองทัพโรมันกลับบุกเข้าปล้นสะดมไอซินี ทำร้ายเฆี่ยนตีโบดิกาผู้เป็นภรรยา และข่มขืนลูกสาวทั้งสองของเขา ชาวไอซินีจึงลุกฮือขึ้นขับไล่อำนาจของโรมัน โดยมีโบดิกาเป็นผู้นำ ซึ่งจากบันทึกของ แคสเซียส ดิโอ (Cassius Dio) นักประวัติศาสตร์โรมันและสมาชิกสภา ได้เล่าถึงเหตุการณ์ตอนนั้นว่า กองทัพกบฏมีกว่า 280,000 คน

กรุงโรมไฟไหม้

64

เกิดขึ้นในคืนวันที่ 18 กรกฎาคม ค.ศ. 64 นักประวัติศาสตร์ แทซิทัส ได้สันนิษฐานว่าต้นตอของไฟมาจากกลุ่มร้านค้ารอบ Circus Maximus ซึ่งเป็นสนามแข่งรถม้า (Chariot Racing) [1] และเนื่องจากบ้านเรือนในกรุงโรมสมัยนั้นสร้างจากไม้ ไฟจึงลุกลามอย่างรวดเร็ว[1] ชาวโรมเกือบจะควบคุมไฟได้หลังจากไฟไหม้ดำเนินมาถึงวันที่ห้า แต่ก็ไม่สามารถดับไฟได้สนิท ทำให้ไฟเริ่มโหมใหม่อีกรอบหนึ่ง

โคลอสเซียม

69

เป็นสนามกีฬากลางแจ้งขนาดใหญ่ตั้งอยู่ใจกลางกรุงโรม เริ่มสร้างขึ้นในสมัยจักรพรรดิเวสเปเซียนแห่งจักรวรรดิโรมัน และสร้างเสร็จในสมัยของจักรพรรดิไททัส ในคริสต์ศตวรรษที่ 1 อัฒจันทร์เป็นรูปวงกลมก่อด้วยอิฐและหินทรายวัดโดยรอบได้ประมาณ 527 เมตร สูง 57 เมตร สามารถจุผู้ชมได้ประมาณ 50,000 คน

โคลอสเซียม

Period: 69 to 80

จักรพรรดิโรม พระองค์เริ่มครองราชย์ในปี ค.ศ. 69 และด้วยความต้องการที่จะหล่อหลอมราชวงศ์ขึ้นใหม่สำหรับตระกูลของพระองค์ จึงริเริ่มการก่อสร้าง Mega Projectขึ้น และโคลอสเซียมก็เป็นส่วนหนึ่งในนั้น
และนี่ทำให้โคลอสเซียมเป็นสนามกีฬาของโรมที่ใหญ่ที่สุดและแพงที่สุดเท่าที่มีการสร้างขึ้น ด้วยทรัพย์สินตั้งแต่โต๊ะไปจนถึงเชิงเทียนทองคำแท้ที่โรมปล้นมาจากการยึดพระวิหารที่เยรูซาเลม มันจุผู้คนได้ราว 50,000 คน และสร้างเสร็จในปี ค.ศ. 80 เพื่อใช้แทนสนามกีฬาไม้ซึ่งถูกเผาไปในรัชสมัยของ จักรพรรดิเนโรด้วย

ภูเขาไฟวิสุเวียสประทุ

79

จากบันทึกของชาวโรมันโบราณ เล่าว่า เหตุการณ์ในวันนั้น ภูเขาไฟวิสุเวียสได้พ่นกลุ่มควันพิษ ที่ประกอบด้วยเทฟรา(tephra) และก๊าซภูเขาไฟ(Volcanic gas )อันเดือดจัด ออกมาอย่างรุนแรงเป็นแนวสูงถึง 33 กิโลเมตร อีกทั้งยังพ่นหินหลอมเหลว หินพัมมิซป่นละเอียดและเถ้าภูเขาไฟ ออกมาเป็นปริมาณสูงถึง 1.5 ล้านตันต่อวินาที

ชาวจีนผลิตกระดาษจาเยื่อไม้

105

กระดาษของชนชาติจีน เกิดขึ้นในรัชสมัย พระเจ้าจักรพรรดิโฮตี ใน ค.ศ. 105 โดยชาวจีนนามว่า ไซลุง ผู้สามารถผลิตกระดาษจากการใช้เปลือกไม้และเศษแหอวนเก่าๆ นำมาต้มจนได้เยื่อกระดาษ แล้วนำไปเกลี่ยบนตะแกรงและปล่อยให้แห้ง เวลาดำเนินมาถึงจุดเปลี่ยนครั้งสำคัญ ภายหลังจากการสู้รบระหว่างกองทัพจีนกับมุสลิมในสงครามทัลลัส เมื่อ ค.ศ. 751 ที่ .

ยุคสามก๊ก

169

ในทางวิชาการ ยุคสามก๊กหมายถึงช่วงเวลาระหว่างการก่อตั้งรัฐวุยก๊กในปี ค.ศ. 220 จนถึงการพิชิตง่อก๊กโดยราชวงศ์จิ้นตะวันตกในปี ค.ศ. 280 ส่วนแรกของยุคสามก๊กที่เป็นส่วนที่ "ไม่เป็นทางการ" เป็นช่วงระหว่าง ค.ศ. 184 ถึง ค.ศ. 220 มีลักษณะเป็นการสู้รบอย่างโกลาหลระหว่างขุนศึกในหลายส่วนของจีนในช่วงการล่มสลายของราชวงศ์ฮั่นตะวันออก ส่วนกลางของยุคตั้งแต่ ค.ศ. 220-263

ยุคสามก๊ก

Period: 169 to 280

ยุคสามก๊กเป็นยุคที่นองเลือดที่สุดยุคหนึ่งในประวัติศาสตร์จีน[3] การสำรวจสำมะโนประชากรทั่งประเทศในปี ค.ศ. 280 หลังการรวบรวมสามก๊กเป็นหนึ่งเดียวภายใต้การปกครองของราชวงศ์จิ้นระบุมีจำนวนครัวเรือนทั้งหมด 2,459,840 ครัวเรือนและจำนวนประชากรทั้งหมด 16,163,863 คน ซึ่งเป็นจำนวนที่น้อยลงอย่างมากเมื่อเทียบกับจำนวน 10,677,960 ครัวเรือนและ 56,486,856 คนที่สำรวจเมื่อยุคราชวงศ์ฮั่น

จักรวรรดิคอนสแตนตินมหาราช

272

ครองราชสมบัติเป็นจักรพรรดิแห่งจักรวรรดิโรมัน ระหว่างวันที่ 25 กรกฎาคม ค.ศ. 306 ถึงวันที่ 29 ตุลาคม ค.ศ. 312 มีพระนามเต็มว่า “Flavius Valerius Aurelius Constantinus[3]” หรือที่รู้จักกันว่า “คอนสแตนตินที่ 1” ในบรรดาผู้นับถือนิกายโรมันคาทอลิก หรือ “คอนสแตนตินมหาราช” หรือ “นักบุญคอนสแตนติน”

จักรพรรดิคอนสแตนตินมหาราช

Period: 272 to 337

ตามปฏิทินศาสนาของบิแซนไทน์ของนิกายอีสเติร์นออร์โธด็อกซ์ และนิการคาทอลิกตะวันออกแห่งบิแซนไทน์บันทึกจักพรรดิคอนสแตนตินที่ 1 และเฮเลนแห่งคอนสแตนติโนเปิลพระมารดาว่าเป็นนักบุญ แต่ในปฏิทินศาสนาของตะวันตกไม่มีอยู่ในรายนามนักบุญ คอนสแตนตินได้รับนาม “มหาราช” เพราะพระราชกรณียกิจต่างที่ทรงทำให้ต่อคริสต์ศาสนา

กษัตริย์อาเธอร์

516

เป็นกษัตริย์อังกฤษผู้มีชื่อเสียงโด่งดังในตำนานเล่าขานในฐานะวีรบุรุษในยุคกลาง ซึ่งได้ปกป้องเกาะบริเตนจากการรุกรานของชาวแซกซันในช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 5 ถึงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 6 รายละเอียดส่วนใหญ่เกี่ยวกับพระเจ้าอาร์เทอร์ปรากฏอยู่ในเรื่องเล่าขาน ตำนานพื้นบ้าน และวรรณกรรมที่แต่งขึ้น

กษัตริย์อาเธอร์

Period: 516 to 539

เอกสารอีกชุดหนึ่งที่ช่วยสนับสนุนข้อมูลว่า อาร์เทอร์มีตัวตนอยู่จริงในประวัติศาสตร์ คือบันทึก Annales Cambriae ในคริสต์ศตวรรษที่ 10 ซึ่งเชื่อมโยงอาร์เทอร์กับการรบที่ภูเขาบาดอนเช่นเดียวกัน ในบันทึกระบุว่าการรบนี้เกิดขึ้นราว ค.ศ. 516-518 นอกจากนี้ยังกล่าวถึงการรบที่คัมลานน์ ที่ซึ่งทั้งอาร์เทอร์และมอร์เดร็ดถูกสังหารในราวปี ค.ศ. 537-539 รายละเอียดเหล่านี้ช่วยสนับสนุนยืนยันต่อเหตุการณ์ใน Historia Brittonum และยืนยันว่าอาร์เทอร์ได้เข้าร่วมในการรบที่ภูเขาบาดอนจริง

ราชวงศ์สุยปกครองประเทศจีน

518

เป็นราชวงศ์ที่ทรงอำนาจทางการทหารแต่มีระยะเวลาการปกครองที่ค่อนข้างสั้น สถาปนาขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 1124 ภายหลังจากยุคราชวงศ์เหนือ-ใต้โดยจักรพรรดิสุยเหวิน (หยางเจียน) อดีตแม่ทัพแห่งราชวงศ์โจวเหนือ โดยในรัชกาลของพระองค์ทรงสามารถรวบรวมแผ่นดินจีนให้เป็นปึกแผ่นอีกครั้ง มีนครฉางอันเป็นเหมืองหลวงระหว่าง พ.ศ. 1124 - พ.ศ. 1148

มูฮัมมัด

570

เป็นผู้นำทางศาสนา สังคม และการเมืองชาวอาหรับ และผู้ก่อตั้งศาสนาอิสลาม[c] หลักคำสอนอิสลามระบุว่าท่านเป็นศาสดาที่ได้รับพระวจนะเพื่อสั่งสอนและยืนยันความเป็นเอกภาพที่ถูกสอนมาตั้งแต่อาดัม, อิบรอฮีม, มูซา, อีซา และนบีท่านอื่น[3][4][5] เชื่อกันว่าท่านเป็นคอตะมุนนะบียีน โดยมีอัลกุรอานและหลักคำสอนกับหลักปฏิบัติเป็นรากฐานในความเชื่อของศาสนาอิสลาม

มูฮัมมัด

Period: 570 to 632

วิวรณ์ (อายะฮ์) ที่มุฮัมมัดได้รับจนกระทั่งเสียชีวิตได้รับการรวมรวมเป็นโองการจากอัลกุรอาน ซึ่งมุสลิมถือว่าเป็น "พระดำรัสของพระเจ้า" แบบคำต่อคำ นอกจากอัลกุรอานแล้ว หลักคำสอนและหลักปฏิบัติของมุฮัมมัด (ซุนนะฮ์) ที่พบในสายรายงาน (ฮะดีษ) และในชีวประวัติ (ซีเราะฮ์) ยังยึดถือและใช้เป็นแหล่งที่มาของกฎหมายอิสลาม

ราชวงศ์สุยปกครองประเทศจีน

Period: 581 to 618

หลังจากได้ผ่านการต่อสู้แย่งชิงแผ่นดินกันมากว่า 270 ปี ในที่สุดหยางเจียนได้สถาปนาราชวงศ์สุย รวมแผ่นดินเข้าด้วยกันอีกครั้งหนึ่ง แต่ความสงบสุขมีได้ไม่นาน เมื่อสุยหยางตี้ ผู้สืบราชบัลลังก์ต่อมาเต็มไปด้วยความลุ่มหลงมัวเมาในอำนาจ พร่าผลาญเงินทองในท้องพระคลังจนหมดสิ้น ใช้ทรัพยากรและแรงงานฝีมืออย่างสิ้นเปลือง ทำลายรากฐานที่สั่งสมมาจากคนรุ่นก่อน จุดไฟสงครามแย่งชิงอำนาจขึ้นอีกครั้ง

หลี่หยวน

603

ใน ค.ศ. 626 องค์ชายหลี่หยวนจี๋ได้ร่วมมือกับพระเชษฐาองค์โตคือองค์ชายรัชทายาท หลี่เจี้ยนเฉิง ในการกำจัดพระเชษฐาองค์รองคือองค์ชาย หลี่ซื่อหมิน แต่องค์ชายหลี่ซื่อหมินรู้ทันจึงลวงทั้งสองพระองค์มาสังหารที่ประตูเสฺวียนอู่ใน เหตุการณ์ที่ประตูเสฺวียนอู่ เมื่อวันที่ 7 กรกฎาคม ค.ศ. 626 และได้รับองค์หญิงหยางภรรยาหม้ายของหลี่หยวนจี๋มาเป็นภรรยาของตัวเอง สถาปนาให้เป็น 1 ใน 4 ชายาเอก พระนามว่า หยางเฟย

หลี่หยวน

Period: 603 to 626

หลี่หยวนล้มล้างราชวงค์สุยตั้งตัวเองเป็น จักรพรรดิถังเกาจู่ ราชวงค์ถัง ในประเทศจีน

ชาร์เลอมาญ

748

เป็นพระมหากษัตริย์แห่งชาวแฟรงก์ (ฝรั่งเศสโบราณ) ตั้งแต่ ค.ศ. 768 จนถึงวันสวรรคต เป็นผู้ทำให้ราชอาณาจักรแฟรงก์รวมเป็นหนึ่งเดียวและเรืองอำนาจ กองทัพของชาวแฟรงก์ได้ช่วยคุ้มครองพระสันตปาปาและกรุงโรมจากการรุกรานของประเทศลอมบาร์เดีย ทำให้ศาสนจักรโรมันคาทอลิกกลายเป็นผู้สนับสนุนราชวงศ์การอแล็งเฌียง

ชาร์เลอมาญ

Period: 748 to 814

พระเจ้าอัลเฟรดมหาราช

849

เป็นพระเจ้าแผ่นดินแห่งราชอาณาจักรเวสเซ็กซ์ในสมัยราชวงศ์เวสเซ็กซ์ เสด็จพระราชสมภพที่เวนเทจ บาร์กเชอร์ เป็นพระราชโอรสของพระเจ้าเอเธลวูล์ฟแห่งเวสเซกซ์และออสเบอร์กา ทรงเสกสมรสกับเอลสวิธ และทรงราชย์เป็นกษัตริย์ของชนแองโกล-แซ็กซอนภายใต้ราชอาณาจักรเวสเซกซ์ระหว่างวันที่ 23 เมษายน ค.ศ. 871 พระเจ้าอัลเฟรดทรงมีชื่อเสียงในการป้องกันราชอาณาจักร จากการรุกรานของชาวไวกิงจากเดนมาร์ก และเป็นพระเจ้าแผ่นดินอังกฤษพระองค์เดียวที่รับสมญานามว่า “มหาราช”

พระเจ้าอัลเฟรดมหาราช

Period: 849 to 899

วิลเลี่ยน ยุคนอร์มังดี

1028

เป็นพระมหากษัตริย์นอร์มันองค์แรกของอังกฤษ พระองค์ครองราชย์ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1066 จนกระทั่งสวรรคตในปี ค.ศ. 1087 หลังจากที่พระองค์ตกจากหลังม้าในช่วงสงคราม พระองค์เป็นทายาทของรอลโลแห่งนอร์ม็องดี พระองค์เป็นดยุกแห่งนอร์มังดีตั้งแต่ปี ค.ศ. 1035 ถึง ค.ศ. 1087 หลังจากที่พระราชบิดาของพระองค์คือรอแบร์ที่ 1 ดยุกแห่งนอร์ม็องดีเสียชีวิต โดยปี ค.ศ. 1060

พระสันตะปาปาเออร์บันที่ 2

1088

สมเด็จพระสันตะปาปาเออร์บันที่ 2 (อังกฤษ: Urban II) มีพระนามเดิมว่าโอโด ทรงดำรงตำแหน่งพระสันตะปาปาตั้งแต่วันที่ 12 มีนาคม ค.ศ. 1088 ถึง 29 กรกฎาคม ค.ศ. 1099 พระองค์เป็นที่รู้จักจากการประกาศสงครามครูเสดครั้งที่หนึ่ง และก่อตั้งสภาปกครองโรมันขึ้นในฝ่ายคริสตจักรให้มีลักษณะอย่างราชสำนัก

พระสันตะปาปายูจีนที่ 3

1145

พระสันตะปาปายูจีนที่ 3 ประกาศทำสึกสงครามศักดิ์สิทธิ์อีกครั้งนำโทัพโดยกษัตริย์ในยุโรป พระเจ้าหลุยส์ที่ 7 แห่งฝรั่งเศส, พระเจ้าคอนราดที่ 3 แห่งเยอรมนี, พระเจ้าสตีเฟนแห่งอังกฤษ, พระเจ้าคานุดที่ 5 แห่งเดนมาร์ก, พระเจ้าอาฟองโซที่ 1 แห่งโปรตุเกส ฯลฯ

พระสันตะปาปายูจีนที่3

Period: 1145 to 1149

เตมูจิน

1206

เตมูจิน หลังจากรวบรวมเผ่าต่างๆของมองโกลได้เป็นอาณาจักรมองโกลได้เปลี่ยนชื่อตามสมญานามว่า เจงกีส ข่าน

กุบไลข่าน

1279

กุบไล ข่าน(หลานปู่ของเจงกีสข่าน)สามารถเอาชนะราชวงศ์ซ่งของจีน และยึดครองกรุงปักกิ่ง ปกครองประเทศจีนและสถาปนาราชวงค์หยวน ชื่อครองราชย์คือจักรพรรดิซีโจ๊วฮ่องเต้

วิลเลี่ยม วอลเลซ

1296

วิลเลียม วอลเลซ ได้เริ่มทำการต่อสู้กับอังกฤษของพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดลองแชง เพื่อปลดปล่อยสก็อตแลนด์ และในอีก 9 ปีต่อมา วอลเลซโดนจับตัวได้และประหารชีวิต (เรื่องราวโดนไปสร้างภาพยนต์เรื่อง Bravehear)

วิลเลี่ยม วอลเลซ

Period: 1296 to 1305

สงครามครูเสด

1303

สงครามครูเสดที่รบกันมาเรื่อยๆ 208 ปีก็สิ้นสุด ผลลัพธ์ ฝ่ายมุสลิมได้รับชัยชนะอย่างเด็ดขาด สงครามครูเสดยุติ

สงคราม100ปี

1337

เริ่มสงคราม 100 ปีระหว่างอังกฤษกับฝรั่งเศส เหตุจากการอ้างงราชบัลลังค์ฝรั่งเศสของราชวงค์กาเปเตียงสิ้นสุดลง เป็นการแย่งชิงของสองตระกูล ราชวงศ์วาลัวส์และราชวงศ์แพลนทาเจเน็ท(อองชู)ที่ครองราชย์เหนือบัลลังค์อังกฤษอยู่

สงคราม100ปี

Period: 1337 to 1437

โรคระบายในยุโรป

1347

เริ่มเกิดกาฬโรคระบาดทั่วยุโรปทำให้ประชากร 1 ใน 3 เสียชีวิต

โรคในยุโรป

Period: 1347 to 1350

จูหยวนจาง

1368

จู หยวนจาง นำทัพขับไล่มองโกลออกจากประเทศจีน สถาปนาตนเป็น จักรพรรดิหงหวู่ หรือหมิงไท่จู่ เริ่มราชวงค์หมิง

พระเจ้าชาร์ลที่ 7

1429

พระเจ้าชาร์ลที่ 7 ขึ้นครองบัลลังค์ฝรั่งเศสด้วยความช่วยเหลือของโจนออฟอาร์คในการทำสงครามขับไล่อังกฤษออกจากฝรั่งเศส หลังจากนั้นอีก 2 ปี โจนออฟอาร์คโดนอังกฤษจับได้และประหารโดยการเผาทั้งเป็น

สุลต่านเมห์เหม็ดที่2

1453

สุลต่านเมห์เหม็ดที่ 2 ตีกรุงคอนสแตนติโนเปิลแตก อาณาจักรไบเซนไทน์ล่มสลาย เป็นการเริ่มจักรวรรดิออตโตมัน

อีวานที่ 3

1462

อีวานที่ 3 ขึ้นรับตำแหน่งเจ้าชายแห่งมอสโคว ต่อมาเจ้าชายองค์นี้ได้ปลดแอกรัสเซียจากพวกตาต้าร์ ขยายดินแดนไปอีกมาก ขึ้นเป็นซาร์แห่งรัสเซีย ได้รับสมญาว่าเป็น อีวานมหาราช

เจ้าชายวลาดที่3

1462

เจ้าชายวลาดที่ 3 ต่อต้านจักรวรรดิออตโตมันของสุลต่านเมห์เหม็ดที่ 2 วลาดเป็นนักรบที่โหดมากจนได้รับฉายาวาลาดนักเสียบ(Vlad the Impaler) เป็นเแรงบันดาลใจให้เป็นตัวละครเรื่องแดร็กคูล่า

อีโอนาโด ดาวินชี่

1494

ลีโอนาโด ดาวินชี่ วาดภาพ The Last Supper ที่ผนังโบสถ์ Santa Maria delle Grazie ในเมือง มิลาน ประเทศอิตาลี่

อีโอนาโด ดาวินชี่

Period: 1494 to 1498

มิเกลัน เจโล

1501

มิเกลันเจโล(ไมเคิ้ลแองเจโล่) แกะสลักรูปปั้นเดวิดจากหินอ่อน

มิเกลัน เจโล

Period: 1501 to 1504

ซาอีร์ อุด ดิน

1526

ซาฮีร์-อุด-ดิน มูฮัมมัด บาบูร์ สุลต่านของโมกุลเข้าครองอินเดียตั้งราชวงค์โมกุลปกครองอินเดียถึง 331 ปี

ซาฮีร์ อุด ดิน

Period: 1526 to 1857

มาร์ติน ลูเทอร์

1529

มาร์ติน ลูเทอร์ ปฏิรูปศาสนาคริสต์ โดยแยกมาเป็นนิกายโปรเตสแตนต์ เพราะไม่เห็นด้วยกับคำสอนของคริสตจักรโรมันคาทอลิกบางข้อ

อาลิซาเบธ ทิวเดอร์

1558

เอลิซาเบธ ทิวเดอร์ ขึ้นครองบัลลังค์อังกฤษเป็น สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 1

ฮอลันดา

1581

ฮอลันดา(ฮอลแลนด์) ประกาศอิสระภาพจากสเปนโดยการนำของ เจ้าชายวิลเลียมแห่งออเรนจ์(William of Orange) สีประจำชาติจึงเป็นสีส้ม(ประมาณนั้น)

กาลิเลโอ

1610

กาลิเลโอได้ค้นพบดาวบริวารที่ใหญ่ที่สุดของดาวพฤหัสบดีสามในสี่ดวง คือ ไอโอ ยูโรปา และคัลลิสโต

เชอวาเลียร์ เดอ โชมองต์

1685

เชอวาเลียร์ เดอ โชมองต์ ราชทูตฝรั่งเศสถวายพระราชสาส์นของพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 แด่สมเด็จพระนารายณ์มหาราช

เซอร์ ไอแซค นิวตั้น

1687

เซอร์ ไอแซค นิวตัน ได้ตีพิมพ์ผลงานพิมพ์สำคัญชิ้นแรกคือ Philosophi Naturalis Principia Mathematica

การปฏิวัติฝรั่งเศส

1789

การปฏิวัติฝรั่งเศส พระเจ้าหลุยส์ที่ 16 และพระนางมารี อองตัวเนตโดนประหารชีวิตด้วยกิโยติน

การปฏิวัติฝรั่งเศส

Period: 1789 to 1799

นโบเลียน

1804

นโบเลียน โบนาปาร์ต เถลิงอำนาจขึ้นเป็นจักรพรรดิ์แห่งฝรั่งเศส กรีธาทัพยึดยุโรปได้เกือบทั้งหมด แต่นโปเลียนก็หมดอำนาจลงหลังจากแพ้สงครามวอร์เตอร์ลู ในปี 1815

นโบเลียน

Period: 1804 to 1814

ซามูเอล มอร์ส

1837

ซามูเอล มอร์ส ได้พัฒนาระบบโทรเลขและจดสิทธิบัตรในประเทศสหรัฐอเมริกา และ ซามูเอล มอร์ส เป็นผู้ให้กำเนิดรหัสมอร์ส

ยุควิกตอเรีย

1837

ยุควิกตอเรีย เป็นยุคที่จักรวิรรดิอังกฤษรุ่งเรืองสุดขีด มีอาณานิคมทั่วโลก จนมีคำว่า “ดินแดนพระอาทิตย์ไม่เคยตกดิน (The sun never set in the British Empire)” ปกครองโดย สมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรีย

ยุควิกเตอเรีย

Period: 1837 to 1901

กบฏไท่ผิง

1850

เกิดกบฏไท่ผิงในจีน หง ซิ่วฉวนต่อต้านราชวงค์ชิงซึ่งเป็นแมนจู สงครามนี้ดำเนินอยู่ 14 ปี มีคนตายร่วม 40 ล้านคน

กบฏไท่ผิง

Period: 1850 to 1864

สงครามในสหรัฐอเมริกา

1861

เกิดสงครามกลางเมืองในสหรัฐอเมริกา หลังสงครามสงบประธานาธิบดีอับราฮัม ลินคอล์น โดยลอบสังหารในปี 1865

สงครามในสหรัฐอเมริกา

Period: 1861 to 1864

อัลเฟรด โนเบล

1867

อัลเฟรด โนเบล ชาวสวีเดน จดสิทธิบัตรระเบิดที่เขาได้คิดค้นขึ้นมา ใช้ชื่อว่า ไดนาไมค์ เป็นการเปิดยุคระเบิดแรงสูงที่จะนำไปใช้เป็นอาวุธในเวลาต่อมา (อัลเฟรด โนเบล เป็นเจ้าของรางวัลโนเบล ที่มอบให้กับบุคคลที่สร้างคุณาประโยชน์ใช้แก่โลก รางวัลนี้เริ่มแจกหลังจากที่โนเบลเสียชีวิตลง)

จักรพรรดิมุสึฮึโตะ

1868

พระจักรพรรดิมุสึฮิโตะ ต่อต้านอำนาจของโชกุนตระกูลโทะกุงะวะ ประกาศนโยบายฟื้นฟูพระราชอำนาจแห่งจักรพรรดิ ย้ายเมืองหลวงจากเกียวโต ไปเมืองเอโดะ(โตเกียวในปัจจุบัน) ใช้ชื่อรัชสมัยว่า เมจิ

สงครามโลกครั้งที่ 1

1914

ค.ศ. 1914 ถึงวันที่ 11 พฤศจิกายน ค.ศ. 1918 ซึ่งเป็นความขัดแย้งกันระหว่างสองขั้วมหาอำนาจพันธมิตร ได้แก่ ฝ่ายสัมพันธมิตรและฝ่ายมหาอำนาจกลาง โดยการต่อสู้ของทั้งสองฝ่ายดำเนินขึ้นในทวีปยุโรป ตะวันออกกลาง แอฟริกา แปซิฟิก และพื้นที่บางส่วนของทวีปเอเชีย

สงครามโลกครั้งที่1

Period: 1914 to 1918

อเล็กซานเดอร์ เฟลมมิง

1928

อเล็กซานเดอร์ เฟลมมิง ชาวสก็อตแลนด์ค้นพบยาเพนนิซิลลิน (Penicilin) โดยสกัดจากเชื้อราชนิดหนึ่งชื่อว่าเพนนิซิลเลียม หลังจากการค้นพบนี้ เฟลมมิงได้ทั้งรางวัลโนเบลและฐานะศักดิ์เป็นท่านเซอร์(Sir.)

ระเบิดปรมานูญลูกแรก

1945

อเมริกาได้ทำการทดลองระเบิดปรมาณูลูกแรกสำเร็จ(Trinity) และในเดือนสิงหาคมปีเดียวกัน อเมริกาก็ทิ้งระบิดปรมาณูลูกแรก(Little Boy)ลงที่เมืองฮิโรชิม่าและลูกที่สอง(Fat Man)ลงที่เมืองนางาซากิ เป็นผลให้จักรวรรดิญี่ปุ่นยอมแพ้แบบไม่มีเงื่อนไขเป็นการยุติสงครามโลกครั้งที่ 2

สงครามเกาหลี

1950

เป็นสงครามระหว่างสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนเกาหลี (เกาหลีเหนือ) (ได้รับการสนับสนุนจากจีนและสหภาพโซเวียต) และสาธารณรัฐเกาหลี (เกาหลีใต้) (ได้รับการสนับสนุนจากสหประชาชาติ โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากสหรัฐ) สงครามเริ่มต้นขึ้นเมื่อวันที่ 25 มิถุนายน ค.ศ. 1950 เมื่อเกาหลีเหนือได้ส่งกองทัพเข้ารุกรานเกาหลีใต้

สงครามเกาหลี

Period: 1950 to 1953

สงครามเวียดนาม

1955

เป็นความขัดแย้งในเวียดนาม ลาว และกัมพูชา ตั้งแต่วันที่ 1 พฤศจิกายน 2498[A 2] จนกรุงไซ่ง่อนถูกยึด เมื่อวันที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2518[29] เป็นสงครามอินโดจีนครั้งที่สองและเป็นการต่อสู้ระหว่างเวียดนามเหนือและเวียดนามใต้อย่างเป็นทางการ เวียดนามเหนือได้รับการสนับสนุนจากสหภาพโซเวียต และจีน[7] และประเทศพันธมิตรฝ่ายลัทธิคอมมิวนิสต์อื่น เวียดนามใต้ได้รับการสนับสนุนโดยสหรัฐ เกาหลีใต้ ฟิลิปปินส์ ออสเตรเลีย ไทย และประเทศพันธมิตรฝ่ายต่อต้านลัทธิคอมมิวนิสต์อื่น

สงครามเวียดนาม

Period: 1955 to 1975