ประวัติศาสตร์ญี่ปุ่น

วัฒนธรรมยุคหินเก่า

30,000 BCE

วัฒนธรรมยุคหินเก่าประมาณ 30,000 ปีก่อน ค.ศ. เป็นหลักฐานการอยู่อาศัยของมนุษย์บนกลุ่มเกาะญี่ปุ่นครั้งแรก
https://th.traveligo.com/travel/asia/japan/history-language-culture

ก่อตั้งราชวงศ์ญี่ปุ่น

Period: 30,000 BCE to 2024

ยุคโจมง

14,000 BCE

ยุคโจมงเมื่อประมาณ 14,000 ปีก่อน ค.ศ. ที่มีวัฒนธรรมนักล่าสัตว์หาของป่ากึ่งอยู่กับที่ยุคหินกลางถึงยุคหินใหม่ ซึ่งมีลักษณะโดยการอาศัยอยู่ในหลุมและเกษตรกรรมเรียบง่าย รวมทั้งบรรพบุรุษของชาวไอนุและชาวยะมะโตะร่วมสมัยด้วย เครื่องดินเผาตกแต่งจากยุคนี้ยังเป็นตัวอย่างเครื่องดินเผาเก่าแก่ที่สุดแห่งหนึ่งที่ยังเหลือรอดในโลกด้วย
https://th.traveligo.com/travel/asia/japan/history-language-culture

ยุคโจมงตั้งเค้า

14,000 BCE

ยุคโจมงตั้งเค้า (14,000–7,500 ปีก่อน ค.ศ.)
ลายปั้นแปะ
ลายเล็บกด
ลายเชือกทาบ
มูโรยะล่าง

ยุคโจมงเริ่มแรก

7500 BCE

ยุคโจมงเริ่มแรก (7,500–4,000 ปีก่อน ค.ศ.)
โบตาซาวะ
อิงูซะ
อินาริได
มิโตะ
โนจิมะ
ทาโดะล่าง
ทาโดะบน
ชิโบงูจิ
คายามะ
อูงาชิมะ

ยุคโจมงตอนต้น

5000 BCE

ยุคโจมงตอนต้น (5,000–3,520 ปีก่อน ค.ศ.)
โกเรียวงาได
จูซัมโบได
คิตะ-ชิรากาวะ
โมโรอิโซะ
โอกิตสึ
อูกิชิมะ

ยุคโจมงตอนกลาง

3520 BCE

ยุคโจมงตอนกลาง (3,520–2,470 ปีก่อน ค.ศ.)
คาโซริ อี
คัตสึซากะ
โอตามาได

ยุคโจตอนปลาย

2470 BCE

ยุคโจตอนปลาย (2,470–1,250 ปีก่อน ค.ศ.)
โฮริโนอูจิ
คาโซริ บี

ยุคโจมงท้ายสุด

1250 BCE

ยุคโจมงท้ายสุด (1,250–500 ปีก่อน ค.ศ.)
อังเงียว
ฟูเซ็มมง
โฮกูริกูบันกิ
คาเมงาโอกะ
มาเออูระ
นางาตาเกะ
นิชิฮมมาเก็ง
นูซาไม
ชิโมโนะ

กำเนิดราชวงศ์ญี่ปุ่น

660 BCE

วันที่ 11 กุมภาพันธ์ 660 ปีก่อนคริสตกาลถือเป็นวันสถาปนาประเทศญี่ปุ่นตามประเพณี เป็นวันที่เผ่ายามาโตะภายใต้การนำของจักรพรรดิจิมมุ ได้พิชิตเผ่าโยโยอิซึ่งเป็นเผ่าพื้นเมืองที่อาศัยอยู่ในภูมิภาคคันไซ พร้อมทั้งสถาปนาประเทศญี่ปุ่นขึ้นมาอย่างเป็นทางการ จวบจนปัจจุบันญี่ปุ่นเองก็ยังใช้วันนี้ในฐานะวันสถาปนาชาติ
https://www.mcot.net/view/fntNeUJW

จักรพรรดิซูอิเซ

581 BCE

จักรพรรดิซูอิเซ (ญี่ปุ่น: 綏靖天皇; โรมาจิ: Suizei-tennō)พระนาม คามุ นูนางาวามิมิ โนะ มิโกโตะ เป็นจักรพรรดิในตำนานองค์ที่สองของญี่ปุ่นตามธรรมเนียมลำดับสันตติวงศ์จักรพรรดิองค์นี้ไม่ค่อยมีใครรู้จักเนื่องจากขาดการตรวจสอบและศึกษาเพิ่มเติม จักรพรรดิซูอิเซเป็นที่รู้จักในฐานะจักรพรรดิในตำนาน เกิดข้อโต้แย้งในหมู่นักประวัติศาสตร์ถึงการมีอยู่จริงของพระองค์

จักรพรรดิอันเน

549 BCE

จักรพรรดิอันเน (安寧天皇) หรือเรียกอีกพระนามว่าชิกิตสึฮิโกตามาเตมิ โนะ มิโกโตะ เป็นจักรพรรดิในตำนานองค์ที่สามของญี่ปุ่น[3] ตามที่ได้จัดเรียงไว้ในรายพระนามจักรพรรดิญี่ปุ่น[4] ไม่ค่อยมีใครรู้จักเกี่ยวกับจักรพรรดิองค์นี้มากนักเนื่องจากขาดหลักฐานสำหรับการตรวจสอบและศึกษาเพิ่มเติม
https://th.m.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B4%E0%B8%AD%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B9%80%E0%B8%99

จักรพรรดิอิโตกุ

510 BCE

จักรพรรดิอิโตกุ (ญี่ปุ่น: 懿徳天皇; โรมาจิ: Itoku-tennō) หรือ โอโฮะ ยามาโตฮิโกะ ซูกิโตโมะ โนะ มิโกโตะ เป็นจักรพรรดิในตำนานองค์ที่ 4 ของญี่ปุ่น ตามที่ได้บันทึกไว้ใน รายพระนามจักรพรรดิญี่ปุ่น จักรพรรดิอิโตกุครองสิริราชสมบัติระหว่าง 510 ปีก่อนคริสตกาล - 477 ปีก่อนคริสตกาล
https://th.m.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B4%E0%B8%AD%E0%B8%B4%E0%B9%82%E0%B8%95%E0%B8%81%E0%B8%B8

ยุคยาโยอิ

500 BCE

ยุคยาโยอิซึ่งเริ่มตั้งแต่ประมาณ 500 ปีก่อน ค.ศ. มีการริเริ่มการปฏิวัติอย่างการทำนาข้าวเปียกเครื่องดินเผาแบบใหม่ และโลหะวิทยาที่รับมาจากจีนและเกาหลี
https://th.m.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B9%80%E0%B8%97%E0%B8%A8%E0%B8%8D%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%9B%E0%B8%B8%E0%B9%88%E0%B8%99

จักรพรรดิโคโช

475 BCE

จักรพรรดิโคโช (ญี่ปุ่น: 孝昭天皇; โรมาจิ: Kōshō-tennō) มีอีกพระนามว่า มิมัตสึฮิโกกาเอชิเนะ โนะ มิโกโตะป็นจักรพรรดิญี่ปุ่นในตำนานองค์ที่ 5 ตามลำดับการสืบราชบัลลังก์[3][4] มีข้อมูลเกี่ยวกับพระองค์น้อยมากเนื่องจากไม่มีข้อมูลไว้ตรวจสอบและศึกษาเพิ่มเติม นักประวัติศาสตร์รู้จักโคโชในฐานะ "จักรพรรดิในตำนาน" เนื่องด้วยข้อพิพาทการมีตัวตนของพระองค์ โดยในโคจิกิไม่มีข้อมูลใดเลยนอกจากพระนามและพงศาวลี มีการอ้างว่าโคโชเริ่มต้นครองราชย์ใน 475 ปีก่อน ค.ศ.

จักรพรรดิโคอังขึ้นสืบราชบัลลังก์

392 BCE

จักรพรรดิโคอังขึ้นสืบราชบัลลังก์เมื่อ 392 ปีก่อนคริสตกาล(พ.ศ 151) ภายหลังจากการเสด็จสวรรคตของจักรพรรดิโคโช จักรพรรดิองค์ที่ 6 พระราชบิดาหลังจากนั้นไม่นานได้มีการประกอบพิธีราชาภิเษกที่พระราชวังหลวงเมืองนาระ
https://th.m.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B4%E0%B9%82%E0%B8%84%E0%B8%AD%E0%B8%B1%E0%B8%87

จักรพรรดิโคอัง

392 BCE

จักรพรรดิโคอัง (ญี่ปุ่น: 孝安天皇; โรมาจิ: Kōan-tennō) หรือ โอโฮะ ยามาโตะ ทาราชิฮิโกะ คุนิโอชิ ฮิโตะ โนะ มิโกโตะ เป็นจักรพรรดิองค์ที่ 6 แห่งราชวงศ์ญี่ปุ่นครองสิริราชสมบัติระหว่าง 392 ปีก่อนคริสตกาล – 291 ปีก่อนคริสตกาล (พ.ศ. 151-พ.ศ. 252) จักรพรรดิโคอังถูกจัดเป็นหนึ่งในเก้าจักรพรรดิในตำนานเนื่องจากเรื่องราวของพระองค์มีน้อยมากแทบจะไม่มีหลงเหลือ
https://th.m.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B4%E0%B9%82%E0%B8%84%E0%B8%AD%E0%B8%B1%E0%B8%87

ยุคยะโยอิ

300 BCE

ยุคยะโยอิ เริ่มเมื่อประมาณ 300 ปีก่อนคริสต์ศักราช เป็นยุคที่ผู้คนเริ่มเรียนรู้วิธีการปลูกข้าว การตีโลหะ ซึ่งได้รับความรู้มาจากผู้อพยพชาวจีนแผ่นดินใหญ่
https://www.wonderfulpackage.com/article/v/105/

ชาวยะโยะอิเริ่มเข้าสู่หมู่เกาะญี่ปุ่น

300 BCE

ประมาณ 300 ปีก่อน ค.ศ. ชาวยะโยะอิเริ่มเข้าสู่หมู่เกาะญี่ปุ่น ผสมผสานกับโจมอน
https://th.m.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B9%80%E0%B8%97%E0%B8%A8%E0%B8%8D%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%9B%E0%B8%B8%E0%B9%88%E0%B8%99

จักรพรรดิโคเร

290 BCE

จักรพรรดิโคเร (ญี่ปุ่น: 孝霊天皇; โรมาจิ: Kōrei-tennō) มีอีกพระนามแล้ว โอยามาโตะเนโกฮิโกะฟูโตนิ โนะ ซูเมรามิโกโตะเป็นจักรพรรดิญี่ปุ่นในตำนานองค์ที่7ตามลำดับการสืบราชบัลลังก์[3][4] มีข้อมูลเกี่ยวกับจักรพรรดิองค์น้อยมากเนื่องจากขาดเอกสารสำหรับการตรวจสอบและศึกษาเพิ่มเติม ทำให้นักประวัติศาสตร์รู้จักพระองค์ในฐานะ "จักรพรดริในตำนาน" เนื่องจากข้อพิพาทเรื่องการมีตัวตน ในโคจิกิไม่มีข้อมุลใดเลยนอกจากพระนามและพระราชพงศาวลี มีการอ้างว่ารัชสมัยของโคเรเริ่มต้นใน 290 ปีก่อน ค.ศ. หลังพระองค์สวรรคตใน 215 ปีก่อน ค.ศ.

จักรพรรดิโคอังเสด็จสวรรคต

252 BCE

จักรพรรดิโคอังเสด็จสวรรคตเมื่อวันที่ 15 เมษายน 291 ปีก่อนคริสตกาล(พ.ศ 252) โดย จักรพรรดิโคเร ได้ขึ้นสืบราชบัลลังก์ต่อมา
https://th.m.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B4%E0%B9%82%E0%B8%84%E0%B8%AD%E0%B8%B1%E0%B8%87

จักรพรรดิโคเง็ง

215 BCE

จักรพรรดิโคเง็ง (ญี่ปุ่น: 孝元天皇; โรมาจิ: Kōgen-tennō) จักรพรรดิองค์ที่ 8 แห่งราชวงศ์ญี่ปุ่นครองสิริราชสมบัติระหว่าง 27 มีนาคม 215 ปีก่อนคริสตกาล – 14 ตุลาคม 158 ปีก่อนคริสตกาล
https://th.m.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B4%E0%B9%82%E0%B8%84%E0%B9%80%E0%B8%87%E0%B9%87%E0%B8%87

จักรพรรดิโคเง็ง

215 BCE

จักรพรรดิโคเง็งเสด็จขึ้นสืบราชบัลลังก์เมื่อวันที่ 27 มีนาคม 215 ปีก่อนคริสตกาลภายหลังการเสด็จสวรรคตของ จักรพรรดิโคเร โดยได้มีการประกอบพิธีราชาภิเษกขึ้นเมื่อวันที่ 21 กุมภาพันธ์ 214 ปีก่อนคริสตกาล
https://th.m.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B4%E0%B9%82%E0%B8%84%E0%B9%80%E0%B8%87%E0%B9%87%E0%B8%87

จักรพรรดิโคเง็งเสด็จสวรรคต

158 BCE

จักรพรรดิโคเง็งเสด็จสวรรคตเมื่อวันที่ 14 ตุลาคม 158 ปีก่อนคริสตกาลที่พระราชวังหลวงนาระหลังจากครองสิริราชสมบัติได้ 57 ปี
https://th.m.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B4%E0%B9%82%E0%B8%84%E0%B9%80%E0%B8%87%E0%B9%87%E0%B8%87

จักรพรรดิไคกะ

158 BCE

จักรพรรดิไคกะ(ญี่ปุ่น: 開化天皇; โรมาจิ: มีพระนามในโคจิกิว่า วากายามาโตะ เนโกฮิโกะ โอบิบิ โนะ มิโกโตะ เป็จักรพรรดิญี่ปุ่นในตำนานองค์ที่ 9 ตามลำดับการสืบทอด โดยในโคจิกิไม่มีข้อมูลใดเลยนอกจากพระนามและพงศาวลีของพระองค์ มีการอ้างว่ารัชสมัยของไคกะเริ่มต้นใน 158 ปีก่อน ค.ศ. หลังสวรรคตใน 98 ปีก่อน ค.ศ. พระราชโอรสองค์หนึ่งขึ้นครองราชย์เป็นจักรพรรดิซูจิง
https://th.m.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B4%E0%B9%84%E0%B8%84%E0%B8%81%E0%B8%B0

จักรพรรดิซูจิง

97 BCE

จักรพรรดิซูจิง (ญี่ปุ่น: 崇神天皇; โรมาจิ: Sujin-tennō) มีพระนามในโคจิกิว่า มิมากิอิริฮิโกอินิเอะ โนะ มิโกโตะเป็นจักรพรรดิญี่ปุ่นองค์ที่ 10[4][5] ในขณะที่ซูจิงเป็นจักรพรรดิองค์แรกที่นักประวัติศาสตร์ยอมรับอย่างกว้างขวางว่ามีตัวตนจริง พระองค์ยังได้รับการกล่าวถึงเป็น "จักรพรรดิในตำนาน" เนื่องจากข้อมูลไม่เพียงพอ และระยะเวลาครองราชย์มีหลากหลายแบบ
https://th.m.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B4%E0%B8%8B%E0%B8%B9%E0%B8%88%E0%B8%B4%E0%B8%87

ซึ่งเรียกชาวญี่ปุ่นว่า

57 BCE

57 ก่อนคริสตกาล ซึ่งเรียกชาวญี่ปุ่นว่า วะ (倭) ในช่วงพุทธศตวรรษที่ 8 อาณาจักรที่ทรงอำนาจมากที่สุดในญี่ปุ่นคือยะมะไทโคะกุ (邪馬台国) ปกครองโดยราชินีฮิมิโกะ ซึ่งเคยส่งคณะทูตไปยังประเทศจีนผ่านทางเกาหลีด้วย
https://zh.m.wikipedia.org/zh-hant/%E5%80%AD%E5%9B%BD

จักรพรรดิซูอินิง

29 BCE

จักรพรรดิซูอินิง (ญี่ปุ่น: 垂仁天皇; โรมาจิ: Suinin-tennō) จักรพรรดิองค์ที่ 11 แห่งราชวงศ์ญี่ปุ่นครองสิริราชสมบัติระหว่าง 9 มกราคม 29 ปีก่อนคริสตกาล – 8 สิงหาคม ค.ศ. 70 (พ.ศ. 514 - พ.ศ. 613)
https://th.m.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B4%E0%B8%8B%E0%B8%B9%E0%B8%AD%E0%B8%B4%E0%B8%99%E0%B8%B4%E0%B8%87

การกล่าวถึงญี่ปุ่นเป็นลายลักษณ์อักษรครั้งแรก

1 CE

การกล่าวถึงญี่ปุ่นเป็นลายลักษณ์อักษรครั้งแรกปรากฏในบันทึกของราชสำนักจีนตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 1 (บันทึกทางประวัติศาสตร์ของราชวงศ์ฮั่น) ญี่ปุ่นได้รับอิทธิพลจากจีนในหลายด้าน เช่น ภาษา การปกครอง และ วัฒนธรรม แต่ขณะเดียวกันก็มีการปรับเปลี่ยนให้เป็นเอกลักษณ์ของตนเอง จึงทำให้ญี่ปุ่นมีวัฒนธรรมที่โดดเด่นมาจนปัจจุบัน
https://th.m.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B9%80%E0%B8%97%E0%B8%A8%E0%B8%8D%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%9B%E0%B8%B8%E0%B9%88%E0%B8%99

ยามาไตโคกุ

1 CE

ยามาไตโคกุ หรือ ยามาไต (ญี่ปุ่น: 邪馬台国; ประมาณคริสต์ศตวรรษที่ 1 – ประมาณคริสต์ศตวรรษที่ 3) เป็นชื่อภาษาจีน-ญี่ปุ่นของประเทศโบราณในวะ เมื่อยุคยาโยอิตอนปลาย (ประมาณ 1,000 ปีก่อน ค.ศ. – ประมาณ ค.ศ. 300)
https://ja.m.wikipedia.org/wiki/%E9%82%AA%E9%A6%AC%E5%8F%B0%E5%9B%BD

การเผยแผ่ศาสนาพุทธ เข้าประเทศญี่ปุ่น

3

คริสต์ศตวรรษที่ 3 เรียก ยามาไตโกกุ มีการเผยแผ่ศาสนาพุทธ เข้าประเทศญี่ปุ่นจากอาณาจักรแพ็กเจ (เกาหลีปัจจุบัน)
https://th.m.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B9%80%E0%B8%97%E0%B8%A8%E0%B8%8D%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%9B%E0%B8%B8%E0%B9%88%E0%B8%99

เมืองหลวงของยามาไตโคกุคือยามาโตะ

7

แคว้นยามาโตะ (ญี่ปุ่น: 大和国; โรมาจิ: Yamato no Kuni) เป็นแคว้นในอดีตของประเทศญี่ปุ่นตั้งอยู่บนเกาะเกาะฮนชูในปัจจุบันคือจังหวัดนาระ
https://zh.m.wikipedia.org/zh-hans/%E5%A4%A7%E5%92%8C%E5%9C%8B

เครื่องบรรณาการ

57

ใน ค.ศ. 57 เจ้าเมืองแผ่นดินวา ได้รับตราประจำตำแหน่งทำด้วยทอง เขียนไว้ว่า “เจ้าเมืองแผ่นดินวาของฮั่น” หลังจากส่งเครื่องบรรณาการให้แก่ฮ่องเต้เมืองฮั่น

จักรพรรดิเคโก

70

จักรพรรดิเคโก (ญี่ปุ่น: 景行天皇; โรมาจิ: 'Keikō-tennō') จักรพรรดิองค์ที่ 12 แห่งราชวงศ์ญี่ปุ่นครองสิริราชสมบัติระหว่าง 8 สิงหาคม ค.ศ. 70 – 24 ธันวาคม ค.ศ. 130
https://th.m.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B4%E0%B9%80%E0%B8%84%E0%B9%82%E0%B8%81

จักรพรรดิเซมุ

130

จักรพรรดิเซมุ (ญี่ปุ่น: 成務天皇; โรมาจิ: Seimu-tennō) จักรพรรดิองค์ที่ 13 แห่งราชวงศ์ญี่ปุ่นครองสิริราชสมบัติระหว่าง 24 ธันวาคม ค.ศ. 130 – 30 กันยายน ค.ศ. 191 (พ.ศ. 673-พ.ศ. 734)
https://th.m.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B4%E0%B9%80%E0%B8%8B%E0%B8%A1%E0%B8%B8

ฮิมิโกะกษัตริย์แห่งวะ

170

ฮิมิโกะ (卑弥呼ひみこ; Himiko; ประสูติ ป. ค.ศ. 170–248) หรือ ชิงงิวาโอ (親魏倭王; "กษัตริย์แห่งวะ", "สหายแห่งเวย์")[1][a][b] เป็นคนทรงและราชินีแห่งยามาไตโคกุในวาโกกุ (倭国) ชุดพงศาวดารจีนตอนต้นบันทึกความสัมพันธ์เชิงเครื่องบรรณาการระหว่างราชินีฮิมิโกะและอาณาจักรเวย์ (ค.ศ. 200–265) และบันทึกว่า ชาวยาโยอิเลือกเธอเป็นผู้ปกครองหลังการสงครามกว่าทศวรรษระหว่างกษัตริย์แห่งวะ
https://zh.m.wikipedia.org/zh-hans/%E5%8D%91%E5%BC%A5%E5%91%BC

เมื่อจักรพรรดิเซมุผู้เป็นพระปิตุลา (อา) เสด็จสวรรคต

191

เมื่อจักรพรรดิเซมุผู้เป็นพระปิตุลา (อา) เสด็จสวรรคตที่พระราชวังหลวงนะระเมื่อ ค.ศ. 191 (พ.ศ. 734) สายราชสกุลของจักรพรรดิเซมุจึงสิ้นสุดลงราชบัลลังก์จึงตกมาอยู่ที่พระโอรสของเจ้าชายโอซุผู้เป็นพระราชนัดดาซึ่งต่อมาคือ จักรพรรดิชูไอ
https://th.m.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B4%E0%B8%8A%E0%B8%B9%E0%B9%84%E0%B8%AD

จักรพรรดิชูไอ

192

จักรพรรดิชูไอ (ญี่ปุ่น: 仲哀天皇; โรมาจิ: Chūai-tennō) เป็นจักรพรรดิในตำนานองค์ที่ 14 ของญี่ปุ่นครองสิริราชสมบัติระหว่าง 11 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 192 – 8 มีนาคม ค.ศ. 200 (พ.ศ. 735 - พ.ศ. 743)
https://th.m.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B4%E0%B8%8A%E0%B8%B9%E0%B9%84%E0%B8%AD

จักรพรรดินีจิงงู(โดยพฤตินัย)

200

จักรพรรดินีจิงงู (ญี่ปุ่น: 神功皇后; โรมาจิ: Jingū-kōgō[b] เป็นจักรพรรดินีในตำนานของญี่ปุ่น ซึ่งปกครองในฐานะผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ภายหลังการสวรรคตของพระสวามีในปี ค.ศ. 200โดยไม่มีรัชทายาท ทำให้จักรพรรดินีจิงงู ซึ่งขณะนั้นกำลังทรงพระครรภ์อยู่ ขึ้นว่าราชการแทนในตำแหน่งผู้สำเร็จราชการแผ่นดินไปจนเสด็จสวรรคตในปี ค.ศ. 269
https://th.m.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B4%E0%B8%99%E0%B8%B5%E0%B8%88%E0%B8%B4%E0%B8%87%E0%B8%87%E0%B8%B9

จักรพรรดิชูไอเสด็จสวรรคต

200

จักรพรรดิชูไอเสด็จสวรรคตเมื่อวันที่ 8 มีนาคม ค.ศ. 200 (พ.ศ. 743) ทำให้จักรพรรดินีจิงงุ จักรพรรดินีในอดีตจักรพรรดิชูไอซึ่งขณะนั้นกำลังทรงพระครรภ์พระราชโอรสองค์เดียวของอดีตจักรพรรดิชูไอที่ต่อมาคือ จักรพรรดิโอจิง จักรพรรดิองค์ที่ 15 ต้องเป็นผู้สำเร็จราชการแผ่นดินอยู่นานถึง 68 ปี
https://th.m.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B4%E0%B8%8A%E0%B8%B9%E0%B9%84%E0%B8%AD

ราชมารดาจึงขึ้นเป็นผู้สำเร็จราชการแผ่นดิน

201

เมื่อจักรพรรดิชูไอผู้เป็นพระราชบิดาเสด็จสวรรคตใน ค.ศ. 201 (พ.ศ. 744) จักรพรรดินีจิงงุผู้เป็นพระราชมารดาจึงขึ้นเป็นผู้สำเร็จราชการแผ่นดินเนื่องจากจักรพรรดิโอจิงยังไม่ประสูติ
จนกระทั่งจักรพรรดินีจิงงุสิ้นพระชนม์ในวันที่ 17 เดือน 4 ปีจิงงุที่ 69 ตรงกับวันที่ 3 มิถุนายน ค.ศ. 269 (พ.ศ. 812)
https://th.m.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B4%E0%B9%82%E0%B8%AD%E0%B8%88%E0%B8%B4%E0%B8%87

โทโยะ

235

โทโยะ (ญี่ปุ่น: 臺與/台与; โรมาจิ: Toyo) หรือ อิโยะ (壹與/壱与, Iyo; ค.ศ. 235–?) เป็นราชินีผู้ครองราชย์ในยามาไคโคกุของญี่ปุ้น และเป็นผู้สืบทอดของราชินีฮิมิโกะ ตามบันทึกใน "บันทึกเว่ย์" และแหล่งข้อมูลดั้งเดิมอื่น ๆนักประวัติศาสตร์บางส่วนเชื่อว่าเธอเป็นพระราชมารดาของจักรพรรดิซูจิง
https://zh.m.wikipedia.org/zh-hant/%E8%87%BA%E8%88%87

ส่งเครื่องบรรณาการไปยังเมืองเว่ย

239

ใน ค.ศ. 239 พระนางฮิมิโกะ ผู้ครองอาณาจักรยามาไท ส่งเครื่องบรรณาการไปยังเมืองเว่ย หรือในไทยรู้จักกันในชื่อวุยก๊ก ของจีน

จักรพรรดิโอจิง

270

จักรพรรดิโอจิง (ญี่ปุ่น: 応神天皇; โรมาจิ: Ōjin-tennō) เป็นจักรพรรดิในตำนานองค์ที่ 15 ของญี่ปุ่นตามแบบแผนสืบราชสันตติวงศ์

จักรพรรดินินโตกุ

310

จักรพรรดินินโตกุ (ญี่ปุ่น: 仁徳天皇; โรมาจิ: Nintoku-tennō) จักรพรรดิในตำนานองค์ที่ 16 ของญี่ปุ่นตามระเบียบประเพณีของการสืบราชบัลลังก์
https://th.m.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B4%E0%B8%99%E0%B8%B4%E0%B8%99%E0%B9%82%E0%B8%95%E0%B8%81%E0%B8%B8

จักรพรรดิริจู

400

จักรพรรดิริจู (ญี่ปุ่น: 履中天皇; โรมาจิ: Richū-tennō) มีอีกพระนามว่า โอเอโนอิซาโฮวาเกะ โนะ ซูเมรามิโกโตะ (ญี่ปุ่น: 大兄去来穂別尊; โรมาจิ: Ōenoizahowake no Mikoto) เป็นจักรพรรดิในตำนานองค์ที่ 17 ของญี่ปุ่นตามลำกับการสืบทอดแบบดั้งเดิม
https://th.m.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B4%E0%B8%A3%E0%B8%B4%E0%B8%88%E0%B8%B9

จักรพรรดิฮันเซ

405

จักรพรรดิฮันเซ (อังกฤษ: Emperor Hanzei,ญี่ปุ่น: 反正天皇; โรมาจิ: Hanzei-tennō) เป็นจักรพรรดิในตำนานองค์ที่ 18 ของญี่ปุ่นครองสิริราชสมบัติระหว่าง ค.ศ. 405 – 12 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 410 (พ.ศ. 948 - พ.ศ. 953)
https://th.m.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B4%E0%B8%AE%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B9%80%E0%B8%8B

จักรพรรดิอิงเงียว

410

จักรพรรดิอิงเงียว (ญี่ปุ่น: 允恭天皇; โรมาจิ: Ingyō-tennō) เป็นจักรพรรดิในตำนานองค์ที่ 19 ของญี่ปุ่น ครองสิริราชสมบัติระหว่าง 12 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 410 – 8 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 453 (พ.ศ. 953 - พ.ศ. 996)
https://th.m.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B4%E0%B8%AD%E0%B8%B4%E0%B8%87%E0%B9%80%E0%B8%87%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%A7

จักรพรรดิอังโก

453

จักรพรรดิอังโก (อังกฤษ: Emperor Ankō ญี่ปุ่น: 安康天皇; โรมาจิ: Ankō-tennō) เป็นจักรพรรดิในตำนานองค์ที่ 20 ของญี่ปุ่น ครองสิริราชสมบัติระหว่าง 8 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 453 – 24 กันยายน ค.ศ. 456 (พ.ศ. 996 - พ.ศ. 999)
https://th.m.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B4%E0%B8%AD%E0%B8%B1%E0%B8%87%E0%B9%82%E0%B8%81

จักรพรรดิอังโกได้ทำสงครามแย่งชิงราชบัลลังก์

453

จักรพรรดิอังโกได้ทำสงครามแย่งชิงราชบัลลังก์กับ เจ้าชายคินะชิ ผู้เป็นพระเชษฐาร่วมพระมารดาจนได้รับชัยชนะเมื่อ ค.ศ. 453 (พ.ศ. 996) และได้มีการประกอบพิธีราชาภิเษกเมื่อวันที่ 28 มกราคม ค.ศ. 454 (พ.ศ. 997) แต่หลังจากครองสิริราชสมบัติได้ 3 ปีจักรพรรดิอังโกก็ถูกปลงพระชนม์โดย เจ้าชายมะโยะวะ เมื่อวันที่ 24 กันยายน ค.ศ. 456 (พ.ศ. 999)
https://th.m.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B4%E0%B8%AD%E0%B8%B1%E0%B8%87%E0%B9%82%E0%B8%81

สมเด็จพระจักรพรรดิยูเรียกุ

456

สมเด็จพระจักรพรรดิยูเรียกุ (อังกฤษ: Emperor Yūryaku ญี่ปุ่น: 雄略天皇; โรมาจิ: Yūryaku-tennō) เป็นจักรพรรดิในตำนานองค์ที่ 21 ของญี่ปุ่น ตามลำดับการสืบราชสันตติวงศ์พระองค์ถูกจดจำในฐานะผู้อุปถัมภ์ การปลูกหม่อนเลี้ยงไหม
https://th.m.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B4%E0%B8%A2%E0%B8%B9%E0%B9%80%E0%B8%A3%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%81%E0%B8%B8

จักรพรรดิเคไต

458

จักรพรรดิเคไต (ญี่ปุ่น: 継体天皇; โรมาจิ: Keitai-tennō) เป็นจักรพรรดิในตำนานองค์ที่ 26 ของญี่ปุ่น อ้างอิงจากการสืบราชสันตติวงศ์ตามประเพณี
https://th.m.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B4%E0%B9%80%E0%B8%84%E0%B9%84%E0%B8%95

เริ่มต้นราชวงศ์ที่ 2

458

จักรพรรดิเคไตพระองค์นับเป็นปฐมจักรพรรดิแห่งราชวงศ์ที่ 2 เนื่องจากพระองค์มิได้สืบเชื้อสายจาก จักรพรรดิบูเร็ตสึ ซึ่งเป็นจักรพรรดิองค์ก่อนแต่พระองค์เป็นสายพระโลหิตรุ่นที่ 5 ของ จักรพรรดิโอจิง จักรพรรดิองค์ที่ 15

จักรพรรดิเซ็งกะ

466

จักรพรรดิเซ็งกะ (ญี่ปุ่น: 宣化天皇; โรมาจิ: Senka-tennō; ค.ศ. 466 — 15 มีนาคม ค.ศ. 539) เป็นจักรพรรดิในตำนานองค์ที่ 28 ของญี่ปุ่นตามลำดับการสืบทอด
https://th.m.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B4%E0%B9%80%E0%B8%8B%E0%B9%87%E0%B8%87%E0%B8%81%E0%B8%B0

จักรพรรดิอังกัง

466

จักรพรรดิอังกัง (ญี่ปุ่น: 安閑天皇; โรมาจิ: Ankan-tennō; ค.ศ. 466 — 25 มกราคม ค.ศ. 536) เป็นจักรพรรดิในตำนานองค์ที่ 27 ของญี่ปุ่นอ้างอิงจากการสืบราชสันตติวงศ์ตามประเพณี
https://th.m.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B4%E0%B8%AD%E0%B8%B1%E0%B8%87%E0%B8%81%E0%B8%B1%E0%B8%87

จักรพรรดิเซเน

479

จักรพรรดิเซเน (อังกฤษ: Emperor Seinei ญี่ปุ่น: 清寧天皇; โรมาจิ: Seinei-tennō) เป็นจักรพรรดิในตำนานองค์ที่ 22 ของญี่ปุ่น ครองสิริราชสมบัติระหว่าง 8 กันยายน ค.ศ. 479 – 27 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 484 (พ.ศ. 1022 - พ.ศ. 1027)
https://th.m.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B4%E0%B9%80%E0%B8%8B%E0%B9%80%E0%B8%99

จักรพรรดิเค็นโซ

484

จักรพรรดิเค็นโซ (อังกฤษ: Emperor Kenzō ญี่ปุ่น: 顕宗天皇; โรมาจิ: Kenzō-tennō) เป็นจักรพรรดิในตำนานองค์ที่ 23 ของญี่ปุ่น ครองสิริราชสมบัติระหว่าง 27 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 484 – 2 มิถุนายน ค.ศ. 487 (พ.ศ. 1027 - พ.ศ. 1030)
https://th.m.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B4%E0%B8%A1%E0%B8%A1%E0%B8%A1%E0%B8%B8

จักรพรรดินิงเก็ง

487

จักรพรรดินิงเก็ง (อังกฤษ: Emperor Ninken ญี่ปุ่น: 仁賢天皇; โรมาจิ: Ninken-tennō) เป็นจักรพรรดิในตำนานองค์ที่ 24 ของญี่ปุ่นอ้างอิงจากการสืบราชสันตติวงศ์ตามประเพณี
https://th.m.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B4%E0%B8%99%E0%B8%B4%E0%B8%87%E0%B9%80%E0%B8%81%E0%B9%87%E0%B8%87

จักรพรรดิบูเร็ตสึ

489

จักรพรรดิบูเร็ตสึ (ญี่ปุ่น: 武烈天皇; โรมาจิ: Buretsu-tennō; ค.ศ. 489 — 7 มกราคม ค.ศ. 507) เป็นจักรพรรดิในตำนานองค์ที่ 25 ของญี่ปุ่น[1] อ้างอิงจากการสืบราชสันตติวงศ์ตามประเพณี[

จักรพรรดิบุเระสึเสด็จสวรรคตอย่างกะทันหัน

507

จักรพรรดิบุเระสึเสด็จสวรรคตอย่างกะทันหันเมื่อวันที่ 7 มกราคม ค.ศ. 507 (พ.ศ. 1050) โดยไร้รัชทายาททำให้สายราชสกุลของจักรพรรดินิงเก็งรวมถึงราชวงศ์แรกที่ปกครองญี่ปุ่นมาตั้งแต่ 660 ปีก่อนคริสตกาล สิ้นสุดลงโดย โอโตโมะ โนะ คานามูระ ขุนนางผู้ใหญ่ในราชสำนักได้ยกเจ้าชายฮิโกฟูโตะพระชนมายุ 57 พรรษาขึ้นสืบราชบัลลังก์ทันทีเป็น จักรพรรดิเคไต อันเป็นจุดเริ่มต้นของราชวงศ์ที่ 2

จักรพรรดิคิมเม

509

จักรพรรดิคิมเม (ญี่ปุ่น: 欽明天皇; โรมาจิ: Kinmei-tennō; ค.ศ. 509–571) เป็นจักรพรรดิญี่ปุ่นองค์ที่ 29ตามลำดับการสืบทอดกล่าวกันว่ารัชสมัยของพระองค์อยู่ในช่วง ค.ศ. 539 ถึง 571 นักประวัติศาสตร์บางคนถือว่าคิมเมเป็นจักรพรรดิญี่ปุ่นองค์แรกที่ที่ได้รับการยืนยันทางประวัติศาสตร์ที่ตรวจสอบได้
https://th.m.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B4%E0%B8%84%E0%B8%B4%E0%B8%A1%E0%B9%80%E0%B8%A1

จักรพรรดิโยเม

518

จักรพรรดิโยเม (ญี่ปุ่น: 用明天皇; โรมาจิ: Yōmei tennō) (พ.ศ. 1061 - พ.ศ. 1130) เป็นจักรพรรดิญี่ปุ่นรัชกาลที่ 31ตามที่ได้จัดเรียงไว้ในรายพระนามจักรพรรดิญี่ปุ่น

ยุคอาซูกะ

538

ระยะเวลาของ ยุคอาซูกะ (ญี่ปุ่น: 飛鳥時代; โรมาจิ: Asuka-jidai) อยู่ในประวัติศาสตร์ของญี่ปุ่นในช่วง ค.ศ. 538–710 ราชอาณาจักรมากมายตั้งในพื้นที่นี้ในช่วงเวลานี้ ระยะเวลาของยุคอาซูกะมีการเปลี่ยนแปลงทางด้าน สังคม และการเปลี่ยนรูปการเมืองน้อย
https://th.m.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%A2%E0%B8%B8%E0%B8%84%E0%B8%AD%E0%B8%B2%E0%B8%8B%E0%B8%B9%E0%B8%81%E0%B8%B0

จักรพรรดินีซูอิโกะ

554

จักรพรรดินีซูอิโกะ (ญี่ปุ่น: 推古天皇; โรมาจิ: Suiko-tennō; อังกฤษ: Empress Suiko; 554 – 15 เมษายน 628) เป็นพระเจ้าแผ่นดินญี่ปุ่นองค์ที่ 33ตามลำดับการสืบสันตติวงศ์แต่โบราณพระนางอยู่ในตำแหน่งตั้งแต่ปี 593 จนสวรรคตเมื่อปี 628

จักรพรรดิบิดัตสึ

572

จักรพรรดิบิดัตสึ (敏達天皇) (พ.ศ. 1115 – พ.ศ. 1128) จักรพรรดิองค์ที่ 30 ของประเทศญี่ปุ่นตามที่ได้จัดเรียงไว้ในรายพระนามจักรพรรดิญี่ปุ่น

เจ้าชายโชโตกุ

574

เจ้าชายโชโตกุ (ญี่ปุ่น: 聖徳太子; โรมาจิ: Shōtoku Taishi; 7 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 574 – 8 เมษายน ค.ศ. 622)[1] รู้จักกันในพระนาม เจ้าชายอูมายาโดะ (หรือ เจ้าชายคามิตสึยะ เป็นผู้สำเร็จราชการและนักการเมืองกึ่งตำนานในประเทศญี่ปุ่นยุคอาซูกะที่รับใช้จักรพรรดินีซูอิโกะ หลักฐานสำคัญที่ใช้อ้างอิงพระประวัติและพระกรณียกิจนั้นมาจากพงศาวดารญี่ปุ่นนาม นิฮงโชกิ
https://th.m.wikipedia.org/wiki/%E0%B9%80%E0%B8%88%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%8A%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B9%82%E0%B8%8A%E0%B9%82%E0%B8%95%E0%B8%81%E0%B8%B8

จักรพรรดินีเก็นโช

661

จักรพรรดินีเก็นโช (ญี่ปุ่น: 元正天皇, 661 – 29 ธันวาคม 721) เป็นสมเด็จพระจักรพรรดินีแห่งญี่ปุ่น พระองค์เป็นพระมหากษัตริย์องค์ที่ 44 ของประเทศญี่ปุ่น พระนางเป็นพระราชธิดาของจักรพรรดินีเก็มเม กับ เจ้าชายคุซะกะเบะโนะมิโกะ พระนางมิได้อภิเษกสมรส พระนางครองราชย์เมื่อ 3 ตุลาคม ค.ศ. 715 ต่อจากจักรพรรดินีเก็มเม พระราชมารดา และผู้ที่มาครองราชย์ต่อจากพระนางคือจักรพรรดิโชมุ

จักรพรรดินีเก็มเม

661

จักรพรรดินีเก็มเม (661 – 29 ธันวาคม 721) เป็นสมเด็จพระจักรพรรดินีแห่งญี่ปุ่น พระองค์เป็นพระมหากษัตริย์องค์ที่ 43 ของประเทศญี่ปุ่น พระนางเป็นพระราชธิดาของสมเด็จพระจักรพรรดิเท็นจิ พระนางอภิเษกสมรสกับเจ้าชายคุซะกะเบะโนะมิโกะ พระนางครองราชย์เมื่อ 18 สิงหาคม ค.ศ. 707 ต่อจากสมเด็จพระจักรพรรดิมมมุ และผู้ที่มาครองราชย์ต่อจากพระนางคือจักรพรรดินีเก็นโช

ึจักรพรรดิมมมุ

697

จักรพรรดิมมมุ (ญี่ปุ่น: 文武天皇; โรมาจิ: Monmu-tennō) เป็นจักรพรรดิองค์ที่ 42 แห่ง ราชวงศ์ญี่ปุ่น อ้างอิงจากการสืบราชสันตติวงศ์ตามประเพณี

จักรพรรดินีสละราชบัลลังก์

697

22 สิงหาคม พ.ศ. 1240 (วันที่ 1 เดือน 8 ปีมมมุ): ในปีที่ 10 ของรัชสมัยจักรพรรดินีจิโต (持統天皇十年) จักรพรรดินีสละราชบัลลังก์ และได้รับการสืบทอดตำแหน่งโดยพระราชนัดดาของ จักรพรรดิเท็มมุ หลังจากนั้นไม่นาน จักรพรรดิมมมุได้ขึ้นเสด็จขึ้นครองสิริราชสมบัติ

จักรพรรดิมมมุเสด็จสวรรคต

707

จักรพรรดิมมมุปกครองจนเสด็จสวรรคตในปี พ.ศ. 1250 เมื่อถึงจุดนั้นพระองค์ก็ถูกสืบทอดตำแหน่งโดยพระราชมารดาของพระองค์ จักรพรรดินีเก็มเม

ยุคนาระ

710

ยุคนาระ (ญี่ปุ่น: 奈良時代; โรมาจิ: Nara-jidai; ทับศัพท์: นาระจิได) (ค.ศ. 710 – 794) เมื่อปี ค.ศ. 710 ขณะที่บ้านเมืองเจริญรุ่งเรืองด้วยหลักกฎหมายและจริยธรรมก็ได้ย้ายเมืองหลวงมาที่เฮโจเกียวหรือเมืองนาระและบริเวณใกล้เคียงในปัจจุบัน แต่ในเวลาต่อมาก็เริ่มเกิดความวุ่นวายเมื่อระบบโคจิโกมิง (公地公民制 Kōchi-kōmin-sei: ระบบที่รัฐบาลกลางครอบครองที่ดินทั้งหมดและปันส่วนให้กับขุนนางและชาวนา โดยที่ชาวนาต้องเสียภาษีที่ดิน) เสื่อมลงเนื่องจากมีที่ดินที่ได้รับยกเว้นภาษี อยู่เป็นจำนวนมาก

การระบาดของโรคฝีดาษ

735

การระบาดของโรคฝีดาษในปี พ.ศ. 1278–1280 เชื่อว่าฆ่าประชากรญี่ปุ่นไปมากถึงหนึ่งในสาม[60] ใน พ.ศ. 1327 จักรพรรดิคัมมุย้ายเมืองหลวงจากนาระไปนางาโอกะเกียว และเฮอังเกียว (นครเกียวโตปัจจุบัน) ใน พ.ศ. 1337

ยุคเฮอัง

794

นับเป็นจุดเริ่มต้นของยุคเฮอัง (พ.ศ. 1337–1728) ซึ่งวัฒนธรรมญี่ปุ่นเฉพาะถิ่นชัดเจนกำเนิด โดยที่เห็นได้ชัดที่สุดคือ ศิลปะ กวีและร้อยแก้ว ตำนานเก็นจิของมูราซากิ ชิกิบุ และ "คิมิงาโยะ" เนื้อร้องเพลงชาติประเทศญี่ปุ่นปัจจุบัน ก็มีการเขียนขึ้นในช่วงนี้

สงครามเก็มเป

1180

สงครามเก็มเป (ญี่ปุ่น: 源平合戦; โรมาจิ: Genpei kassen, Genpei gassen; ค.ศ. 1180-1185) เป็นสงครามกลางเมืองระดับชาติ[1]ระหว่างตระกูลไทระกับตระกูลมินาโมโตะในช่วงยุคเฮอังตอนปลายของญี่ปุ่น จากสงครามครั้งนี้ทำให้ตระกูลไทระพ่ายแพ้และต้องสูญสิ้นอำนาจ และสถาปนารัฐบาลโชกุนคามากูระภายใต้การนำของมินาโมโตะ โนะ โยริโตโมะ ผู้แต่งตั้งตนเองเป็น โชกุน ใน ค.ศ. 1192 ปกครองญี่ปุ่นในฐานะเผด็จการทหารจากนครฝั่งตะวันออกของคามากูระ

ยุคคามากูระ

1185

ในยุคคามากูระ (พ.ศ. 1728–1876) และได้รับความนิยมในชนชั้นซามูไร รัฐบาลโชกุนคามากูระขับไล่การบุกครองของมองโกลสองครั้งใน พ.ศ. 1817 และ 1824 แต่สุดท้ายถูกจักรพรรดิโกะ-ไดโงะโค่นล้ม ส่วนจักรพรรดิโกะ-ไดโงะก็ถูกอาชิกางะ ทากาอูจิพิชิตอีกทอดหนึ่งใน พ.ศ. 1879

รัฐบาลโชกุนคามากูระ

1185

รัฐบาลโชกุนคามากูระ (ญี่ปุ่น: 鎌倉幕府; โรมาจิ: Kamakura bakufu) เป็นระบอบการปกครองโดยทหารในญี่ปุ่น อันมีประมุขของรัฐบาลคือโชกุน ตั้งแต่ ค.ศ. 1185 (หรือ 1192 อย่างเป็นทางการ) ถึง ค.ศ. 1333 ซึ่งมีเมืองหลวงอยู่ที่คามากูระ

ยุคเจ้าขุนมูลนาย

1238

ยุคเจ้าขุนมูลนาย หรือ ยุคศักดินาของญี่ปุ่นมีลักษณะจากการถือกำเนิดและการครอบงำของชนชั้นนักรบซามูไร ใน พ.ศ. 1728 จักรพรรดิโกะ-โทบะทรงแต่งตั้งซามูไร มินาโมโตะ โนะ โยริโตโมะ เป็นโชกุน หลังพิชิตตระกูลไทระในสงครามเก็มเป โยริโตโมะตั้งฐานอำนาจในคามากูระ หลังเขาเสียชีวิต ตระกูลโฮโจเถลิงอำนาจเป็นผู้สำเร็จราชการให้โชกุน มีการเผยแผ่ศาสนาพุทธสำนักเซนจากจีนในยุคคามากูระ (พ.ศ. 1728–1876)

คมูโรมาจิ

1336

อาชิกางะ ทากาอูจิตั้งรัฐบาลโชกุนในมูโรมาจิ จังหวัดเกียวโต เป็นจุดเริ่มต้นของยุคมูโรมาจิ (พ.ศ. 1879–2116) รัฐบาลโชกุนอาชิกางะรุ่งเรืองในสมัยของอาชิกางะ โยชิมิตสึ และวัฒนธรรมที่ตั้งอยู่บนศาสนาพุทธแบบเซ็น (ศิลปะมิยาบิ) แพร่กระจาย ต่อมาศิลปะมิยาบิวิวัฒน์เป็นวัฒนธรรมฮิงาชิยามะ และเจริญจนถึงคริสต์ศตวรรษที่ 16 (ประมาณพุทธศตวรรษที่ 21–22)

รัฐบาลโชกุนอาชิกางะ

1338

รัฐบาลโชกุนอาชิกางะ (ญี่ปุ่น: 足利幕府; โรมาจิ: Ashikaga bakufu) หรือที่มักรู้จักในชื่อ รัฐบาลโชกุนมูโรมาจิ (ญี่ปุ่น: 室町幕府; โรมาจิ: Muromachi bakufu) เป็นระบอบการปกครองโดยกลุ่มทหารในญี่ปุ่นระหว่างปี ค.ศ. 1338-1573 ซึ่งมีโชกุนจากตระกูลอาชิกางะ เป็นหัวหน้าคณะรัฐบาล

สงครามโอนิง

1467

รัฐบาลโชกุนอาชิกางะสมัยต่อมาไม่สามารถควบคุมขุนศึกเจ้าขุนมูลนาย (ไดเมียว) ได้ และเกิดสงครามกลางเมือง (สงครามโอนิง) ใน พ.ศ. 2010 เปิดฉากยุคเซ็งโงกุ ("รณรัฐ") ยาวนานนับศตวรรษ

พ่อค้าและมิชชันนารีคณะเยสุอิตจากประเทศโปรตุเกสเดินทางถึงญี่ปุ่นเป็นครั้งแรก

1573

คริสต์ศตวรรษที่ 16 มีพ่อค้าและมิชชันนารีคณะเยสุอิตจากประเทศโปรตุเกสเดินทางถึงญี่ปุ่นเป็นครั้งแรก และเริ่มการค้าขายและแลกเปลี่ยวัฒนธรรมระหว่างญี่ปุ่นกับโลกตะวันตกการค้านัมบันโดยตรง ทำให้โอดะ โนบูนางะได้เทคโนโลยีและอาวุธปืนยุโรปซึ่งเขาใช้พิชิตไดเมียวคนอื่นหลายคน การรวบอำนาจของเขาเริ่มยุคอาซูจิ–โมโมยามะ (พ.ศ. 2116–2146) หลังโนบูนางะถูกอาเกจิ มิตสึฮิเดะลอบฆ่าใน พ.ศ.2125โทโยโตมิ ฮิเดโยชิ ผู้สืบทอดของโนบูนางะรวมประเทศใน พ.ศ. 2133 และเปิดฉากบุกครองเกาหลี2ครั้งใน พ.ศ. 2135 และ 2140 แต่ไม่ประสบความสำเร็จ

ยุทธการที่เซกิงาฮาระ

1600

ยุทธการที่เซกิงาฮาระ (ชินจิไต: 関ヶ原の戦い; คีวจิไต: 關ヶ原の戰い, ถอดอักษรโรมันแบบเฮปเบิร์น: Sekigahara no Tatakai) เป็นศึกชี้ขาดเมื่อวันที่ 21 ตุลาคม ค.ศ. 1600 (ปีเคโชที่ 5, วันที่ 15 เดือน 9) ในบริเวณที่ปัจจุบันคือจังหวัดกิฟุ ประเทศญี่ปุ่น ใน่ชวงสิ้นสุดของยุคเซ็งโงกุ ยุทธการนี้เป็นการสู้รบระหว่างกองกำลังของโทกูงาวะ อิเอยาซุต่อฝ่ายแนวร่วมที่จงรักภักดีต่อตระกูลโทโยโตมิ ภายใต้การนำของอิชิดะ มิตสึนาริ โดยมีบางคนแปรพักตร์ทั้งก่อนและระหว่างสงคราม ทำให้ฝ่ายโทกูงาวะเป็นฝ่ายชนะ ยุทธการที่เซกิงาฮาระ

("ประเทศปิด")

1639

นโยบายซาโกกุ ("ประเทศปิด") ใน พ.ศ. 2182 ซึ่งกินเวลานานสองศตวรรษครึ่งและเป็นยุคเอกภาพทางการเมืองที่เรียก ยุคเอโดะ (พ.ศ. 2146–2411) การศึกษาศาสตร์ตะวันตก ที่เรียก รังงากุ ยังคงมีต่อผ่านการติดต่อกับดินแดนแทรกของเนเธอร์แลนด์ที่เดจิมะในนางาซากิ ยุคเอโดะยังทำให้โคกูงากุ ("การศึกษาชาติ") หรือการศึกษาประเทศญี่ปุ่นโดยคนญี่ปุ่น เจริญด้วย

ยุคใหม่

1854

วันที่ 31 มีนาคม 2397 พลเรือจัตวา แมทธิว ซี. เพอร์รี และ "เรือดำ" แห่งกองทัพเรือสหรัฐบังคับให้ญี่ปุ่นเปิดประเทศต่อโลกภายนอกด้วยสนธิสัญญาคานางาวะ สนธิสัญญาคล้ายกันกับประเทศตะวันตกในยุคบากูมัตสึนำมาซึ่งวิกฤตทางเศรษฐกิจและการเมือง การลาออกของโชกุนนำสู่สงครามโบชิน และการสถาปนารัฐรวมอำนาจปกครองที่เป็นเอกภาพในนามภายใต้จักรพรรดิ (การฟื้นฟูเมจิ)

รัฐธรรมนูญหลังจากการฟื้นฟูเมจิ

1868

รัฐธรรมนูญนี้ตราขึ้นหลังจากการฟื้นฟูเมจิเมื่อ ค.ศ. 1868 และบัญญัติให้มีรูปแบบการปกครองที่ประสมระหว่างสมบูรณาญาสิทธิราชย์กับราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญโดยใช้ระบอบของปรัสเซียกับบริติชเป็นต้นแบบด้วยกันhttps://th.m.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%90%E0%B8%98%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%A1%E0%B8%99%E0%B8%B9%E0%B8%8D%E0%B9%80%E0%B8%A1%E0%B8%88%E0%B8%B4

คณะรัฐมนตรีจัดตั้งคณะองคมนตรี

1868

ประเทศญี่ปุ่นรับสถาบันการเมือง ตุลาการและทหารแบบตะวันตกและอิทธิพลทางวัฒนธรรมตะวันตกรวมเข้ากับวัฒนธรรมดั้งเดิมประเทศสำหรับการกลายเป็นอุตสาหกรรมสมัยใหม่ โดยผ่านกระบวนการกลายเป็นตะวันตกระหว่างการฟื้นฟูเมจิใน พ.ศ. 2411 คณะรัฐมนตรีจัดตั้งคณะองคมนตรี ริเริ่มรัฐธรรมนูญเมจิ และเรียกประชุมสภานิติบัญญัติแห่งชาติ การฟื้นฟูเมจิ

รัฐธรรมนูญเมจิ

Nov 2, 1889

รัฐธรรมนูญเมจิ (明治憲法, Meiji Kenpō) เป็นรัฐธรรมนูญของจักรวรรดิญี่ปุ่น ประกาศใช้เมื่อวันที่ 11 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1889 และใช้บังคับตั้งแต่ 29 พฤศจิกายน ค.ศ. 1890

สงครามรัสเซีย–ญี่ปุ่น

1904

สงครามรัสเซีย–ญี่ปุ่น (รัสเซีย: Ру́сско-япóнская войнá, อักษรโรมัน: Rússko-yapónskaya voyná; ญี่ปุ่น: 日露戦争, อักษรโรมัน: Nichiro sensō, แปลตรงตัว 'สงครามญี่ปุ่น-รัสเซีย') เป็น สงครามครั้งใหญ่ครั้งแรกในศตวรรษที่ 20 อันเนื่องมาจากลัทธิจักรวรรดินิยมของจักรวรรดิรัสเซียและจักรวรรดิญี่ปุ่น ในบริเวณทางใต้ของแมนจูเรียในพื้นที่คาบสมุทรเหลียวตง, เฉิ่นหยาง และบริเวณเกาหลีในพื้นที่คาบสมุทรเกาหลี, ทะเลเหลือง

สงครามจีน-ญี่ปุ่นครั้งที่หนึ่ง

1911

สงครามจีน-ญี่ปุ่นครั้งที่หนึ่ง (อังกฤษ: First Sino-Japanese War) หรือ สงครามญี่ปุ่น-ชิง (ญี่ปุ่น: 日清戦争; โรมาจิ: นิชชิน เซ็นโซ) หรือ สงครามเจี๋ยอู่ (จีน: 甲午戰爭) เป็นสงครามระหว่างจักรวรรดิชิงกับจักรวรรดิญี่ปุ่นเพื่อครอบครองคาบสมุทรเกาหลี สงครามนี้เป็นเครื่องบ่งชี้ถึงความอ่อนแอของราชวงศ์ชิง และการประสบผลสำเร็จของญี่ปุ่นที่พัฒนาชาติให้ทันสมัยตามแบบชาติตะวันตกซึ่งเริ่มมาตั้งแต่จักรพรรดิเมจิขึ้นครองราชย์[1] ส่งผลให้อิทธิพลของราชวงศ์ชิงเสื่อมถอยลงจนนำไปสู่การปฏิวัติในปี ค.ศ. 1911

สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง

1914

เป็นสงครามโลกที่กินเวลาตั้งแต่วันที่ 28 กรกฎาคม ค.ศ. 1914 ถึงวันที่ 11 พฤศจิกายน ค.ศ. 1918 ซึ่งเป็นความขัดแย้งกันระหว่างสองขั้วมหาอำนาจพันธมิตร ได้แก่ ฝ่ายสัมพันธมิตรและฝ่ายมหาอำนาจกลาง โดยการต่อสู้ของทั้งสองฝ่ายดำเนินขึ้นในทวีปยุโรป ตะวันออกกลาง แอฟริกา แปซิฟิก และพื้นที่บางส่วนของทวีปเอเชีย เป็นหนึ่งในสงครามที่มีความสูญเสียมากที่สุดในประวัติศาสตร์ ด้วยจำนวนทหารที่เสียชีวิต 9 ล้านนาย และบาดเจ็บ 23 ล้านนาย รวมทั้งพลเรือนที่เสียชีวิตจากสาเหตุอื่นอีก 5 ล้านคน

ฝ่ายสัมพันธมิตรในสงครามโลก

1915

ฝ่ายสัมพันธมิตรในสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง หรือ ฝ่ายภาคี (อังกฤษ: Entente Powers / Allies; ฝรั่งเศส: อิตาลีรัสเซียญี่ปุุ่น เป็นประเทศที่ทำสงครามกับฝ่ายมหาอำนาจกลางระหว่างสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง สมาชิกของข้อตกลงไตรภาคีได้แก่ สาธารณรัฐฝรั่งเศส จักรวรรดิอังกฤษ และจักรวรรดิรัสเซีย ต่อมา อิตาลีเข้าสู่สงครามโดยอยู่ฝ่ายไตรภาคีในปี 1915 ส่วนญี่ปุ่น เบลเยียม เซอร์เบีย กรีซ มอนเตเนโกร โรมาเนีย และหน่วยทหารเชโกสโลวาเกีย[1] เป็นสมาชิกรองของข้อตกลง

สงครามโลกครั้งที่สอง

1939

สงครามโลกครั้งที่สอง (อังกฤษ: World War II หรือ Second World War[a]) เป็นสงครามทั่วโลกที่กินเวลาตั้งแต่ ค.ศ. 1939 ถึง 1945 ประเทศส่วนใหญ่ในโลกมีส่วนเกี่ยวข้อง รวมทั้งรัฐมหาอำนาจทั้งหมด แบ่งเป็นพันธมิตรทางทหารคู่สงครามสองฝ่าย คือ ฝ่ายสัมพันธมิตรและฝ่ายอักษะ เป็นสงครามที่กว้างขวางที่สุดในประวัติศาสตร์ มีทหารกว่า 100 ล้านนายจากกว่า 30 ประเทศเข้าร่วมโดยตรง สงครามนี้มีลักษณะเป็น "สงครามเบ็ดเสร็จ" คือ ประเทศผู้ร่วมสงครามหลักทุ่มขีด

การชำระรัฐธรรมนูญ

Mar 11, 1946

วันที่ 3 พฤศจิกายน ค.ศ. 1946 มีการชำระรัฐธรรมนูญนี้ทั้งฉบับตามวิธีการปรกติที่กำหนดไว้สำหรับแก้ไขเพิ่มเติมรัฐธรรมนูญ จนทำให้รัฐธรรมนูญนี้กลายเป็นรัฐธรรมนูญฉบับหลังสงคราม ซึ่งใช้บังคับตั้งแต่วันที่ 3 พฤษภาคม ค.ศ. 1947 เป็นต้นมา
https://th.m.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%90%E0%B8%98%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%A1%E0%B8%99%E0%B8%B9%E0%B8%8D%E0%B9%80%E0%B8%A1%E0%B8%88%E0%B8%B4