-
399 BCE
Σωκράτης
Ο Σωκράτης ανέλυσε θέματα οικιακής οικονομίας και διαχείρισης της αγροτικής περιουσίας. Ο Σωκράτης καταδικάζει την υπερβολική συσσώρευση πλούτου που δεν μπορεί να καταναλωθεί και συνεπώς δεν αποδίδει χρησιμότητα στον κάτοχό του. -
354 BCE
Ξενοφών
Ο Ξενοφών (435-354 π.Χ.) ασχολείται με οικονομικά θέματα σε δύο κυρίως έργα του, στους «Πόρους» (ή «Περί Προσόδων») και ευκαιριακά στην «Κύρου Παιδεία».Οι «Πόροι» αναφέρονται σε δημοσιονομικά θέματα των Αθηναίων και υποδεικνύουν διάφορα μέτρα με τα οποία οι τελευταίοι θα μπορούσαν να αναπληρώσουν την απώλεια δημόσιων εσόδων, από την άρνηση των συμμάχων τους να τους καταβάλλουν φόρους, μέσω της αξιοποίησης ίδιων πόρων.Στην Κύρου Παιδεια γίνεται περιγραφή του καταμερισμού των εργασιών. -
Period: 354 BCE to
Εξέλιξη της οικονομικής σκέψης
-
347 BCE
Πλάτων
Ο Πλάτων (428-347π.Χ.) αναπτύσσει τις ιδέες του περί οικονομίας κυρίως στα έργα του «Πολιτεία» και «Νόμοι». Οι ιδέες αυτές αναφέρονται κυρίως σε δύο θέματα, τον καταμερισμό των έργων και το ρόλο του χρήματος.Κατά τον Πλάτωνα, η ανταλλαγή των αγαθών είναι απόρροια του καταμερισμού των έργων εν αντιθέσει με την άποψη του πατέρα των σύγχρονων οικονομικών Adam Smith.Για το ρόλο του χρήματος, υποστηρίζει ότι για τη διευκόλυνση των ανταλλαγών πρέπει να κυκλοφορεί στην πόλη χρήμα με τη μορφή νομίσματος -
322 BCE
Αριστοτέλης (384-322 π.Χ.)- Ανάπτυξη της οικονομικής σκέψης
Ήταν ο πρώτος που συστηματικά (επιστημονικά θα λέγαμε σήμερα) προχώρησε στην ανάλυση οικονομικών φαινομένων σε πληθώρα πραγματειών του, όπως τα «Ηθικά Νικομάχεια», «Ηθικά», «Πολιτικά», κ.α.Ο Αριστοτέλης διακρίνει την οικονομική δραστηριότητα στην «Οἰκονομική» που αφορά τη διαχείριση του οίκου και στη «Χρηματιστική» που καλύπτει όλες τις άλλες οικονομικές ασχολίες που έχουν σκοπό την απόκτηση χρηματικού πλούτου. -
Σχολαστικισμός (13ος-16ος αιώνας)
Σχολαστικισμός ονομάζεται το φιλοσοφικό ρεύμα ή μαθησιακή μέθοδος η οποία αποσκοπούσε στη συμφιλίωση της φιλοσοφίας που αναπτύχθηκε από τους αρχαίους κλασικούς φιλοσόφους, όπως ο Αριστοτέλης και ο Πλάτωνας, με την μεσαιωνική θεολογία και, γενικότερα, στην ερμηνεία των φυσικών φαινομένων με βάση τις χριστιανικές αρχές.
Σημαντικότεροι εκπρόσωποί :
Πέτρος Αβελάρδος (1079-1142)
Φραγκίσκος της Ασίζης (1182-1226)
Ρογήρος Βάκων (1214-1294)
Μποναβεντούρα (1221-1274)
Θωμάς Ακινάτης (1225-1274) -
Adam Smith (1723-1790) Ο πλούτος των εθνών
"Το φαγητό μας δεν εξαρτάται από την καλοσύνη του κρεοπώλη, του ζυθοποιού ή του αρτοποιού, αλλά από την φροντίδα τους για τα δικά τους συμφέροντα. Δεν απευθυνόμαστε στον ανθρωπισμό τους αλλά στον εγωισμό τους και δεν τους κάνουμς λόγο για τις ανάγκες μας αλλά για τα οφέλη τους" -
Φυσιοκράτες (18ος αιώνας)
Φυσιοκράτες, ή ορθότερα Φυσιοκρατικοί φέρονταν συγγραφείς και στοχαστές των αρχών του 18ου αιώνα οι οποίοι ασχολούμενοι με θέματα οικονομίας δημιούργησαν και την πρώτη επιστημονική οικονομική Σχολή, τη λεγόμενη Οικονομική σχολή της Φυσιοκρατίας. Η ελληνική ονομασία φυσιοκράτες δόθηκε στους οπαδούς της σχολής αυτής από έναν από τους πρώτους εκπροσώπους της, τον Πιέρ Ντι Πον ντε Νεμούρ, βασιζόμενος στη σχέση αγροτικής παραγωγής, (της Φύσης), με τη φιλοσοφική θεωρία της φυσιοκρατίας. -
Μερκαντιλιστές/Εμποροκράτες (16ος-18ος αιώνας)
Με τον όρο Εμποροκρατία, ή Εμποροκρατισμός, ή Εμποροκρατικό σύστημα, ή ακόμα και Μερκαντιλισμός εκ του αγγλικού διεθνούς σήμερα όρου "Mercantilism" χαρακτηρίζεται γενικά οικονομικό σύστημα που πολλές φορές φέρεται να ταυτίζει τον πλούτο με το χρήμα. Σε γενική όμως αποδοχή το σύστημα αυτό πρεσβεύει ότι μόνο με κυβερνητικές ρυθμίσεις εθνικιστικού χαρακτήρα μπορεί να εξασφαλιστεί η οικονομική ευημερία του κράτους. -
Κλασική πολιτική οικονομία (1723-1823)
H πολιτική οικονομία είναι μία από τις τρεις βασικές Οικονομικές Επιστήμες που αποτελούν μέρος των Κοινωνικών Επιστημών που έχει ως αντικείμενο μελέτης αφενός τις οικονομικές ενέργειες των ανθρώπων που ζουν σε μια οργανωμένη κοινωνία και αφετέρου, τη σχέση και αλληλεπίδραση μεταξύ των πολιτικών και των οικονομικών θεσμών και διαδικασιών. -
Βιομηχανική Επανάσταση (1760-1860)
Η Βιομηχανική Επανάσταση έφερε έναν αιρθμό καινομοτομιών και αλλαγές στις οικονομικές θεωρήσεις.
Ξεκίνησε με την ανάπτυξη της αεροπρέσας στην Αγγλία το 1859 -
Νεοκλασικά οικονομικά (1871-1921)
Οικονομικό πρόβλημα:
Η άριστη χρήση των σπάνιων
διαθέσιμων πόρων για την
ικανοποίηση των αναγκών και
των επιθυμιών των
οικονομικών υποκειμένων
Εκφραστές:
W.Stanley Jevons (1835-1882)
Leon Walras (1834-1910)
Carl Menger (1840-1921)
Alfred Marshall (1842-1924)
• Francis Y. Edgeworth (1845-1926)
• Vilfredo Pareto (1848-1923) -
Μαρξιστική πολιτική οικονομία (1818-1895)
Μαρξισμός ονομάζεται το ενιαίο σύστημα των φιλοσοφικών, οικονομικών και κοινωνικών ιδεών που θεμελιώνεται στα έργα του Καρλ Μαρξ και του Φρήντριχ Ένκελς. Η πολιτική θεωρία και πρακτική που απορρέει από τα έργα αυτά στηρίζει μία σοσιαλιστική αντίληψη για την κοινωνία και αποσκοπεί στον Κομμουνισμό.
Εκφραστές:
Karl Marx (1818-1883) & Friedrich Engels (1820-1895) -
John Maynard Keynes (1883-1946)
Τζων Μέυναρντ Κέυνς, πρώτος βαρώνος Κέυνς του Τίλτον (John Maynard Keynes, 5 Ιουνίου 1883 – 21 Απριλίου 1946) ήταν Άγγλος οικονομολόγος, μαθηματικός, καθηγητής πανεπιστημίου, συγγραφέας και ανώτατος κρατικός υπάλληλος. Δημιούργησε, με τα έργα του και τους οπαδούς του, τη λεγόμενη κεϋνσιανή σχολή στην οικονομική επιστήμη. Ο Κέυνς και ο Μίλτον Φρίντμαν ήταν δύο από τους πιο σημαντικούς οικονομολόγους του 20ού αιώνα. -
Μονεταρισμός (1960)
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 προώθησε μια εναλλακτική μακροοικονομική πολιτική που έγινε γνωστή ως «μονεταρισμός». Προέβαλε τη θεωρία ότι υπήρχε ένα «φυσικό» επίπεδο ανεργίας και υποστήριξε ότι τα κράτη δεν θα μπορούσαν να αυξήσουν την εργασία πάνω από αυτό το όριο, π.χ. με την αύξηση της συνολικής ζήτησης, παρά μόνο για όσο χρονικό διάστημα θα υπήρχε επιτάχυνση του πληθωρισμού.
*Εικόνα:Δείκτης αποπληθωρισμένων μισθών στην Αγγλία κατά την περίοδο 1500÷1912. -
Milton Friedman (1912-2006)
Ο Μίλτον Φρίντμαν ήταν επιφανής Αμερικανός οικονομολόγος, στατιστικολόγος και συγγραφέας που δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου για περισσότερο από τρεις δεκαετίες. Τιμήθηκε το 1976 με το Βραβείο Νόμπελ για τις Οικονομικές Επιστήμες και είναι γνωστός για την έρευνά του στην ανάλυση της συμπεριφοράς και τη νομισματική ιστορία και θεωρία, και για την πολυπλοκότητα της σταθεροποιητικής πολιτικής.
